Αν υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα στην οποία τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα τελούν υπό τον άμεσο έλεγχο του εκάστοτε υπουργού; Όχι, δεν υπάρχει. Αν υπάρχει στις ευνομούμενες χώρες νόμος, ο οποίος να αναθέτει σε υπουργό της κυβέρνησης τον προσδιορισμό του αριθμού των καναλιών; Όχι, δεν υπάρχει. Αν υπάρχει στις χώρες όπου υπάρχει τηλεόραση, νόμος που να προσδιορίζει πόσους ακριβώς εργαζόμενους πρέπει να απασχολεί το κάθε κανάλι; Όχι δεν υπάρχει. Αν υπάρχει, κάπου στον κόσμο, νόμος που να επιτρέπει στον αρμόδιο υπουργό να αποφασίζει το ποιοι και τι θα εκπέμπουν; Ναι, υπάρχει: σε μερικές χώρες της Λατινικής Αμερικής και στη Β. Κορέα — αλλά εκεί, ως γνωστόν, «Νόμος είναι η Βούληση του Ηγέτη».

Ας αφήσουμε όμως τα «αστεία». Το σχέδιο νόμου που έχει υποβάλει στη Βουλή ο υπουργός Επικρατείας κ. Νίκος Παππάς ένα και μοναδικό στόχο έχει: τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής εξουσίας επάνω στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.

Όχι πως, δεκαετίες τώρα, οι προηγούμενες πολιτικές εξουσίες δεν έκαναν ακριβώς το ίδιο: το να κρατάς «ομήρους» τους «ολιγάρχες καναλάρχες» —ελλείψει νόμου και σαφών διαδικασιών— ήταν πολύ βολικό. Βολικό οικονομικο-πολιτικά: έπαιρνες τηλέφωνο και υποσχόσουν «παράτηση του δανείου» και ταυτοχρόνως, «έκλεινες» τις τηλεοπτικές εμφανίσεις σου. Απλά πράγματα.

Και τότε «ήρθε η Αριστερά» — τρόπος του λέγειν. Η οποία για να «ξεκαθαρίσει» με τους «ολιγάρχες των μίντια», πρωτοτυπεί: Στην πραγματικότητα κάνει νόμο του κράτους αυτό ακριβώς που περιγράψαμε. Με μία «μικρή» διαφορά: από δω και στο εξής δε θα χρειάζεται να παίρνει κάποιος τηλέφωνο: η διαδικασία θα είναι γνωστή εκ των προτέρων. Θα κάνεις κυβερνητική προπαγάνδα; Έχει καλώς — θα παρατείνεται το δάνειο σου. Δε θα κάνεις; θα σε κλείνουν. Ακόμη πιο απλά τα πράγματα.

Ποιο θα είναι σε λίγο καιρό το αποτέλεσμα, αν περάσει αυτό το «πρωτότυπο», παγκοσμίως, συνονθύλευμα, που αποκαλείται « Αδειοδότηση παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης»; Οι λάτρεις των τούρκικων σειρών θα πανηγυρίζουν. Το ίδιο και όσοι έχουν υψηλότερα κριτήρια και τους αρέσουν οι ξένες σειρές. Τι θα συμβεί με την ελληνική παραγωγή και μερικές χιλιάδες που βγάζουν έτσι το ψωμί τους; Μα ακριβώς ό,τι γίνεται και με την «αυτοδιαχειριζόμενη» και «αυτοχρηματοδοτούμενη» κομματική ΕΡΤ: θα συμπληρώσουν τα κενά στην ουρά των ανέργων. Όσο για τον «ελληνικό πολιτισμό», στον οποίο ομνύουν κάθε λίγο και λιγάκι οι κυβερνώντες; Είπαμε: Εσμέ και ξερό ψωμί.

Και προς απόδειξη, για όσους επιμένουν στα δεδομένα, ιδού το Σχέδιο

Δημοσιεύτηκε στο dimartblog