Σε άρθρο του («ανοιχτό ναι, διαμπερές όχι») – παρέμβασή στην εκλογική διαδικασία για την ηγεσία του προοδευτικού κέντρου, ο Νίκος Μπίστης, μέλος της «ανεξάρτητης επιτροπής Αλιβιζάτου», παρουσιάζει μια εικόνα εντελώς διαφορετική απ’ αυτήν που είχε δοθεί αρχικά για τον υπό συγκρότηση νέο φορέα. Μια εικόνα που δημιουργεί ανησυχίες ακριβώς επειδή ο Νίκος είναι διαχρονικά από τους πρωτεργάτες αυτού του εγχειρήματος και ενδιαφέρεται ειλικρινά για την επιτυχή του έκβαση, από τη δική του φυσικά σκοπιά.

Γράφει λοιπόν, πιο συγκεκριμένα, στον πρόλογό του: «Κάναμε τους αναγκαίους συμβιβασμούς ώστε να πάμε όλοι μαζί και να σφυρηλατήσουμε μέσα και από την διαδικασία  εκλογής επικεφαλής την πολιτική και ψυχική ενότητα της νέας παράταξης της κεντροαριστεράς».

Δεν είναι ακριβές το περί «αμοιβαίων συμβιβασμών». Επί της ουσίας οι εκπρόσωποι της κ. Γεννηματά, προβάλλοντας διάφορα αστήριχτα προσχήματα, απέρριψαν κάθε ιδέα διεξαγωγής και εξ αποστάσεως ηλεκτρονικής ψηφοφορίας που θα έδινε τη δυνατότητα της συμμετοχής σε δεκάδες χιλιάδες Έλληνες του εξωτερικού αλλά και πολίτες στην Ελλάδα που αν και ενδιαφέρονται, δεν θα είναι εύκολο να φτάσουν στη κάλπη. Σ’ αυτή την ανένδοτη αρνητική τους στάση συνέβαλε αντικειμενικά και η χαλαρή αντίσταση ορισμένων υποψηφίων που είχαν δημόσια θεωρήσει την εξ αποστάσεως ψηφοφορία ως «κόκκινη γραμμή». Η αρχή του περιορισμένου και όσο γίνεται περισσότερο ελεγχόμενου εκλογικού σώματος επεκράτησε χωρίς να επιδιώξει κανέναν απολύτως συμβιβασμό. Στη συνέχεια της παρέμβασής του, ο Νίκος αναφέρει: «Τι κόμμα θέλουμε; Και δεν εννοώ ως προς τον πολιτικό του προσανατολισμό (αυτός σε γενικές γραμμές ανιχνεύτηκε στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και θα επικαιροποιηθεί στο Ιδρυτικό)».

Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή μας λέει ότι ο πολιτικός προσανατολισμός του «νέου φορέα» είναι σχεδόν δεδομένος από το τελευταίο συνέδριο της ΔΗΣΥ. Η αντιπαράθεση των υποψήφιων πολιτικών αρχηγών που διεξάγεται αυτές τις μέρες σε όλη την Ελλάδα, και όπου παρουσιάζονται απόψεις και προτάσεις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, μάλλον δεν έχει καμιά σημασία. Ίσως γι’ αυτό και η κ. Γεννηματά δεν θεώρησε σκόπιμο να πάρει μέρος στη διεξαγωγή του πρώτου debate.

Στην περίπτωση αυτή τι έννοια έχει το ιδρυτικό συνέδριο που θα ακολουθήσει, αν ο ρόλος του περιορίζεται στην «επικαιροποίηση» των αποφάσεων του συνεδρίου της ΔΗΣΥ; Το τελευταίο ωστόσο σημείο του άρθρου είναι ακόμα πιο ενδεικτικό των προθέσεων της ΔΗΣΥ σχετικά με την ευρύτητα της συμμετοχής στην ψηφοφορία: «Δεν καλούμε γενικά τον λαό, καλούμε τον λαό της κεντροαριστεράς. Δεν παγιδεύεται, λοιπόν, ο ψηφοφόρος  όταν ξέρει τα όρια μέσα στα οποία θα κινηθεί. Η μαζικότητα δεν εξασφαλίζεται σε βάρος της σοβαρότητας με ψηφοφόρους μιας ημέρας και μιας χρήσεως».

Με λίγα λόγια, δεν απευθυνόμαστε και δεν καλούμε όλους τους προοδευτικούς πολίτες που ενδιαφέρονται να πάρουν μέρος στη ψηφοφορία. Καλούμε αποκλειστικά τους πολίτες που ανήκουν στην «κεντροαριστερά» και ιδιαίτερα αυτούς που συμφωνούν κε τον πολιτικό προσανατολισμό της ΔΗΣΥ. Καταργείται έτσι ουσιαστικά η διάκριση μεταξύ μελών και «φίλων» το τελευταίο προπύργιο όσων ενδιαφέρονται για ένα μεγάλο μαζικό προοδευτικό κίνημα που θα διεκδικήσει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα και στη διακυβέρνηση της χώρας, στην έξοδό της από την κρίση και στην αναπτυξιακή της πορεία.

Η πραγματικότητα είναι ωστόσο τελείως διαφορετική. Στις κάλπες του Νοέμβρη καλούνται από την επιτροπή Αλιβιζάτου να προσέλθουν όλοι οι πολίτες της χώρας που ενδιαφέρονται για ένα δυναμικό, μαζικό και μεταρρυθμιστικό προοδευτικό κίνημα. Για να δώσουν οι ίδιοι, μέσω του ηγέτη που θα επιλέξουν, το πολιτικό στίγμα του νέου φορέα, μακριά από pret-a-porter  προσανατολισμούς. Κι εκείνοι που έχουν αποφασίσει να συμμετάσχουν στις διαδικασίες ως μέλη του νέου κόμματος κι εκείνοι που σκέφτονται να το παρακολουθήσουν και να το στηρίξουν στην πορεία και όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να το ακολουθήσουν αν οι αρχές και οι θέσεις του διαψεύσουν τελικά τις προσδοκίες τους. Έτσι κι αλλιώς, οι κατάλογοι των φίλων, όσων δηλαδή δεν θα δηλώσουν εξ αρχής την απόφασή τους να γίνουν μέλη του νέου φορέα, θα καταστραφούν μετά το τέλος της διαδικασίας.

Ο νέος φορέας του προοδευτικού κέντρου πρέπει να αποδείξει από την αρχή ότι δεν έχει καμιά σχέση με τα πολιτικά μαντριά της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.