O κ.Τσίπρας έχει εφεύρει ένα νέο παραμύθι. Ο τίτλος του: καθαρή έξοδος από τα μνημόνια και τέλος της επιτροπείας. Το παραμύθι λέει ότι τον Αύγουστο του 2018, μετά το τέλος του 3ου Μνημονίου, η Ελλάδα ανακτά την ανεξαρτησία της, άρα η κυβέρνηση είναι αυτή που θα καθορίζει την οικονομική πολιτική. Δίχως να το λέει ευθέως, αφήνει να εννοηθεί ότι τότε θα έχει λυμένα τα χέρια να προχωρήσει σε αυξήσεις, μειώσεις φόρων και αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο. Τα σημερινά επιδόματα, λειτουργούν ως το “τυράκι” για τις υποτιθέμενες παροχές του μέλλοντος. “Αφου σήμερα που είμαι σε σκληρή εποπτεία κατορθώνω και μοιράζω, φαντασθείτε τι θα κάνω όταν θα έχω ξεμπερδέψει με την επιτήρηση των τροϊκανών”, είναι αυτό που λέει ουσιαστικά σε εκείνους που έχουν απογοητευθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τον έχουν αποκλείσει όμως από τις επιλογές τους και αναζητούν κάποιους λόγους να τον ψηφίσουν ξανά.
Φυσικά η αλήθεια απέχει πολύ από το νέο παραμύθι του πρωθυπουργού. Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η Ελλάδα έχει κατορθώσει μέχρι τότε να δανειζεται με ανεκτά επιτόκια (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο και το πιθανότερο είναι ότι θα χρειαστούμε κάποιου είδους στήριξη), δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να απαλλαγεί από την επιτροπεία και τον έλεγχο της Ε.Ε. Ο έλεγχος αυτός θα έχει πολλαπλές μορφές:
– Οπως σε όλες τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, θα συνεχίσουν να ισχύουν οι κανόνες του προληπτικού σκέλους του Συμφώνου Σταθερότητας που επιβάλουν αυστηρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς.
– Ηδη έχουν ψηφιστεί μέτρα που θα ισχύσουν το 2019 και 2020 και αφορούν μείωση στο αφορολόγητο και σημαντικές μειώσεις στις συντάξεις μέσω της προσωπικής διαφοράς.
– Η χώρα έχει δεσμευθεί για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ως το 2022 και 2% ως το 2060. Η δέσμευση αυτή, που πρέπει να αλλάξει γιατί θα βάλει φρένο στην αναπτυξιακή προσπάθεια, συνεπάγεται μόνιμη επιτήρηση.
– Για την Ελλάδα (όπως και για την Ισπανία, Ιρλανδία, Κύπρο και Πορτογαλία) υπάρχει η εποπτεία μετά το πρόγραμμα μέχρι την αποπληρωμή του 75% των δανείων.
– Η πιο αυστηρή επιτήρηση όμως θα είναι από τις αγορές. Η Ελλάδα θα βρίσκεται συνεχώς στο μικροσκόπιο κι οποιαδήποτε κίνηση θυμίζει τις αμαρτίες του παρελθόντος τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων θα εκτοξεύονται. Αξίζει να σημειωθεί ότι το δημόσιο χρέος που σήμερα βρίσκεται στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του στα χέρια κρατών και θεσμών (GLF, ESM, EFSF, IMF) σταδιακά θα περνάει ξανά σε χέρια ιδιωτών. Κι εκεί δεν χωράει πολιτική διαπραγμάτευση. Αν οι ιδιώτες επενδυτές θεωρούν κάποια κίνηση “επικίνδυνη” θα σπεύδουν να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα και θα αυξάνουν κατακόρυφα το κόστος δανεισμού της χώρας.
Ο κ. Τσίπρας χρειάζεται ένα νέο “story” για να συγκρατήσει ένα μέρος των δυνάμεών του. Θέλει να πει το 2018: μπορεί να μην έσκισα τα μνημόνια, αλλά είμαι εκείνος που σας βγάζει από αυτά. Η αλήθεια είναι ότι θα είχαμε βγεί εδω και τρία χρόνια δίχως να φορτωθούμε τόσα νέα βάρη. Τώρα καλλιεργεί νέες ελπίδες και κλείνει το μάτι για μελλοντικές παροχές. Βλέπει τις μετρήσεις που καταγράφουν ότι τα επιδόματα αποδίδουν κι ελπίζει έτσι ότι θα συγκεντρώσει ένα ποσοστό πάνω από 20% που θα του επιτρέψει να είναι ξανά στο παιχνίδι της εξουσίας. Αυτό είναι και το μόνο που τον ενδιαφέρει.
thetoc.gr