Η Ελλάδα είναι η χώρα των παρεξηγήσεων. Νομίζουμε ότι Αριστερά είναι το παλαιό ρωσικό κόμμα των πρώτων χρόνων του νεοελληνικού κράτους. Και ότι πατριωτισμός και εθνική ανάταση είναι η υποταγή στον Τσάρο και το ξανθό γένος. Δεν εξηγούνται αλλιώς οι έξαλλοι πανηγυρισμοί Αριστερών και Δεξιών συμπατριωτών μας για το υποτιθέμενα «εθνικά υπερήφανο» ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής. Εκτός αν έχουν αυξηθεί επικίνδυνα οι δόσεις ψεκασμού. Βαπτίσθηκε λοιπόν εθνική αξιοπρέπεια η δουλική υποταγή στην Ρωσία. Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Εδώ και δεκαετίες, η Κύπρος οικοδόμησε ένα οικονομικό μοντέλο στηριγμένο αποκλειστικά στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Χρήματος αραβικού, σερβικού, αγγλικού, αλλά πάνω απ’ όλα και κυρίως, ρωσικού. Όλα αυτά τα χρόνια δεν προσπάθησε να οικοδομήσει εναλλακτικές αναπτυξιακές δραστηριότητες και διαφοροποιημένες μορφές οικονομικής δραστηριότητας, πλην ίσως κάποιων προσπαθειών στον τουρισμό. Έτσι, από ένα σημείο και πέρα, έγινε απόλυτα οικονομικά εξαρτημένη και όμηρος των ρώσων ολιγαρχών και του ρωσικού κράτους. Έχασε κάθε ίχνος ανεξαρτησίας.
Η απόρριψη του σχεδίου Ανάν -που έγινε για οικονομικά ιδιοτελείς και όχι πατριωτικούς λόγους- επέτεινε αυτήν την κατάσταση. Την είσοδο στην Ευρώπη, η Κύπρος δεν την είδε ως ευκαιρία οικονομικού εκσυγχρονισμού της, αλλά σαν βολική απόλαυση των πλεονεκτημάτων της, με παράλληλη διατήρηση του μονόπλευρου και μη βιώσιμου οικονομικού της μοντέλου. Ένας νεοπλουτικός πολιτισμός του καγέν και του κιτσάτου μεγάλου σπιτιού, κυριάρχησαν από άκρη σε άκρη του νησιού. Και ήρθε η ώρα της κρίσης.
Το γιούρογκρουπ πρότεινε το κούρεμα των άνω των 100.000 ευρώ καταθέσεων. Ο Αναστασιάδης, εξαρτημένος κι αυτός από τα κεφάλαια των Ρώσων ολιγαρχών αλλά και της πάμπλουτης κυπριακής εκκλησίας, δεν μπορούσε να δεχθεί τόσο μεγάλο κούρεμα των μεγάλων κεφαλαίων. Και αντιπρότεινε κούρεμα όλων των καταθέσεων. Το μοιραίο λάθος του Γιούρογκρουπ είναι ότι δέχθηκε αυτό το μέτρο. Αυτό δημιούργησε δυσπιστία για την ασφάλεια των καταθέσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Και έδωσε την δυνατότητα στους λαϊκιστές να μιλούν για κλέψιμο των χρημάτων του κοσμάκη.
Σε νέα συνεδρίασή του, το Γιούρογκρουπ διόρθωσε το λάθος του. Έδωσε τη δυνατότητα στην Κύπρο να μη κουρέψει τις κάτω των 100.000 ευρώ καταθέσεις. Όμως, ο Αναστασιάδης δεν αξιοποίησε αυτήν την δυνατότητα. Πρόεδρος υποτελούς χώρας, μετά τις δηλώσεις Πούτιν και Μεντβέντεφ, δεν ήθελε και αυτός να περάσει το μέτρο. Εξ ου και η αποχή των βουλευτών του Δημοκρατικού Συναγερμού. Το αριστερό ΑΚΕΛ, ο εθνικιστής Λιλλήκας και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, είχαν ήδη υψώσει τις παντιέρες του αγώνα υπέρ των Ρώσων ολιγαρχών. Έτσι η Κύπρος έκανε το άλμα στο κενό.
Από την έναρξη της παγκόσμιας κρίσης, οι πάσης απόχρωσης Αριστεροί, λέγαμε ότι κάποια στιγμή η πολιτική εξουσία θα πρέπει να ορθώσει ανάστημα απέναντι στο μη παραγωγικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Και όταν η Ευρωζώνη, έστω με μερικό τρόπο, επεχείρησε να το κάνει στην Κύπρο, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΑΚΕΛ βρέθηκαν στο πλευρό του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Ίσως γιατί δεν είναι αριστεροί, αλλά απλώς αντιδυτικοί σκοταδιστές. Κι ενώ στην Ελλάδα μας έχουν φλομώσει με τον κίνδυνο αφελληνισμού του τραπεζικού συστήματος, στην Κύπρο πανηγυρίζουν για τυχόν εξαγορά των κυπριακών τραπεζών από τους Ρώσους.
Τα πιθανά σενάρια για την Κύπρο τώρα είναι:
– Ολική ρωσική λύση που συνεπάγεται ολοκληρωτική μετατροπή της σε ρωσικό προτεκτοράτο, με απώλεια ελέγχου του τραπεζικού της συστήματος και των φυσικών της πόρων.
– Επιστροφή της σε ευρωπαϊκή λύση, με πολύ δυσμενείς για τα λαϊκά της στρώματα λύσεις.
– Άτακτη χρεοκοπία.
Έχω υποστηρίξει πολλές φορές ότι η γερμανική πολιτική για την Ευρώπη που στηρίζεται μόνο στην λιτότητα, είναι αδιέξοδη. Και ότι απαιτείται μια άλλη πολιτική, που θα δίνει έμφαση στην πολιτική ενοποίηση, την οικονομική διακυβέρνηση, την ανάπτυξη, την μεταφορά πόρων από τον Βορά στο Νότο, την κοινωνική ευαισθησία. Αλλά η επικέντρωση από ορισμένους μόνο σε αυτήν την πλευρά του προβλήματος, θέλει να συγκαλύψει τις παθογένειες της Ελλάδας, της Κύπρου και άλλων χωρών του νότου.
Ένα ενιαίο ευρωπαϊκό αφήγημα απαιτεί να υπερβούν τις αδυναμίες τους και οι Βόρειοι και οι Νότιοι. Με αυτήν την έννοια, η απόφαση της Κυπριακής Βουλής δεν συμβάλλει σε μια ευρωπαϊκή λύση, αλλά στην ενδυνάμωση των εθνικών απομονωτισμών. Σύντομα, στον Γκρίλο και στο Κυπριακό ΟΧΙ, θα αντιπαρατεθεί ο γερμανός ευρωσκεπτικιστής που δεν θα θέλει να πληρώνει τους «τεμπέληδες» νότιους. Το χειρότερο είναι πως κάποιοι εισηγούνται να ακολουθήσει και η Ελλάδα το δρόμο της Κύπρου. Αγνοούντες, φυσικά, ότι οι δύο χώρες έχουν εντελώς διαφορετικά προβλήματα και οικονομικά μεγέθη και ότι η Ελλάδα στερείται της όποιας δυνατότητας για, έστω, επικίνδυνα παιχνίδια που έχει η Κύπρος. Σίγουρα ο αγώνας του ορθολογισμού από εδώ και πέρα θα είναι πιο δύσκολος. Αλλά θα τον συνεχίσουμε.