Κάθε μέρα η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να φέρουν στα μέτρα τους τις δηλώσεις των πιστωτών και των εταίρων. Η μία πλευρά αναδεικνύει ότι ζητείται τήρηση των συμφωνηθέντων, η άλλη πλευρά υποστηρίζει ότι έξω προετοιμάζονται για βελούδινο συμβιβασμό. Και οι δύο προσεγγίσεις έχουν κοινά χαρακτηριστικά γιατί είναι ομφαλοσκοπικές και αντιμετωπίζουν του ευρωπαϊκούς θεσμούς ως ταμειακή μηχανή που λειτουργεί ανάλογα με τις πολιτικές συμπάθειες. Ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής ο μόνος δρόμος για να αποφευχθεί μια ελληνική απομόνωση στο κοινοτικό πλαίσιο είναι αυτός που υποδεικνύει ο Κ. Σημίτης καλώντας την επόμενη κυβέρνηση και τα κόμματα «να διαμορφώσουν τη δική μας πολιτική ευρωπαϊκής συνεργασίας. Να αρχίσουν ένα σοβαρό διάλογο με τους εταίρους μας προτείνοντας τρόπους βαθμιαίας μείωσης των διαφορών των οικονομικών επιπέδων των μελών της Ευρωζώνης, ενίσχυσης της ανάπτυξης, επίτευξης μιας πιο δημοκρατικής λειτουργίας της Ένωσης». Ο πρώην πρωθυπουργός τονίζει ότι είναι καιρός «ο λόγος μας να μην αφορά μόνο την οικονομική συμπαράσταση και ο λόγος των εταίρων μας μόνο την ελληνική εξαίρεση. Είναι προϋπόθεση για να μη διολισθήσουμε στη μοιραία οικονομική κατάρρευση ρητορεύοντας για το μεγαλείο της χώρας. Είναι όρος για να ξεπεράσουμε την υστέρησή μας». Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι, αν δεν ακολουθηθεί αυτός ο δρόμος και γίνει η διολίσθηση για την οποία προειδοποιεί ο Κ. Σημίτης, δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα δικαιωθεί – με δραματικό για τη χώρα τρόπο.