Ο μεγαλύτερος εχθρός του κ. Μητσοτάκη είναι οι υψηλές προσδοκίες που έχει δημιουργήσει και όχι μόνο μεταξύ των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας. Αρχικά θα του δώσουν ψηλά ποσοστά δημοτικότητας. Θα εξανεμιστούν γρήγορα όμως, αν δεν συνοδευτούν από γενναίες πρωτοβουλίες. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ασφαλώς ξέρει τι δεν πρέπει να κάνει. Η ΝΔ δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει κόμμα ιδεολογικής καθαρότητας. Ο Στέφανος Μάνος και η Δράση έχουν δείξει τα όρια ενός τέτοιου εγχειρήματος. Εξίσου όμως δεν θα πρέπει να περιοριστεί στη διαχείριση των ετερόκλητων δυνάμεων που τον στήριξαν. Να ικανοποιήσει επιμέρους ακροατήρια και να ακυρώσει την ανάγκη για συγκροτημένη και συνεκτική πολιτική εκπροσώπηση. Οι θέσεις που θα διατυπώσει, ο πολιτικός λόγος και το ανανεωτικό στίγμα που θα δώσει, η ισορροπία που θα βρει μεταξύ μεταρρυθμίσεων και αλληλεγγύης, το πολιτικό σχέδιο τελικά που θα προτείνει θα κρίνουν την ικανότητά του να αντιμετωπίσει τον κ. Τσίπρα.
Δεν θα είναι εύκολο. Η εντροπία του συστήματος στα παραδοσιακά κόμματα είναι μεγάλη, για να μιλήσουμε με όρους φυσικής, κι έχει την τάση να ακυρώνει κάθε πρωτοβουλία που απειλεί να ανατρέψει ισορροπίες. Από την άλλη πλευρά βέβαια ο κ. Μητσοτάκης θα έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα απέναντι στην κυβέρνηση. Αν στο Μαξίμου επιμείνουν στη λογική των κ. Παππά και Βερναρδάκη να καταγγέλλουν τον «νεοφιλελευθερισμό», γρήγορα θα βρεθούν με μια ρητορική κενή περιεχομένου. Γιατί βέβαια τα σκληρά μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιες καταγγελίες. Αν αντιθέτως υιοθετήσουν τη λογική του κ. Πιτσιόρλα να απεμπλακούν από τον κρατισμό και να υιοθετήσουν πολιτική μεταρρυθμίσεων, τότε ουσιαστικά θα δικαιώσουν τον κ. Μητσοτάκη, θα γίνουν ευάλωτοι στην κριτική του ΠΑΣΟΚ και θα πολλαπλασιάσουν τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Τσίπρας επιθυμούσε την εκλογή του κ. Μεϊμαράκη.
Το παράδοξο είναι ότι κάτι ανάλογο επιθυμούσε και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η υπερβολική αντίδραση της κ. Γεννηματά -«μας χωρίζει άβυσσος με τον κ. Μητσοτάκη» είπε- έδειξε ανασφάλεια. Κι είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί που φοβούνται ότι μια μεταρρυθμιστική ΝΔ θα προσελκύσει και κεντροαριστερούς εκσυγχρονιστές. Δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ιδίως αν στο ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρουν να αποβάλουν τη νοοτροπία του κομματικού μικρομάγαζου. Και κυρίως αν επιλέξουν την επιστροφή στον αντιπολιτευτικό λαϊκισμό. Ηδη έχουν δείξει τέτοια σημάδια. Αυτήν την ώρα δεν είναι ακόμα σαφές πώς θα αντιδράσουν τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ. Ετσι ή αλλιώς ωστόσο θα πρέπει είτε να προσαρμοστούν είτε να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο να ξεπεραστούν. Και στις δύο περιπτώσεις θα είναι θετικό για τη χώρα. Αρκεί βέβαια ο κ. Μητσοτάκης να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει.