Ως γνωστόν, ο βασιλιάς Μιθριδάτης εξοικείωσε τον οργανισμό του με τη λήψη μικρών μη θανατηφόρων δόσεων δηλητηρίου. Το έκανε γιατί φοβόταν ότι θα τον δηλητηριάσουν. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι όταν προσπάθησε να αυτοκτονήσει για να μην πέσει στα χέρια του Πομπήιου, δεν τα κατάφερε γιατί ο εθισμένος πλέον οργανισμός του στέρησε από τον Μιθριδάτη μια αξιοπρεπή διαφυγή. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στους συγκυβερνώντες ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και στους βουλευτές τους. Εχουν εθιστεί στο «δηλητήριο» της διπλής γλώσσας και δεν αντιδρά ο πολιτικός οργανισμός τους, ο κάποτε τόσο -κατά δήλωσή τους πάντα- ακέραιος, υπερήφανος και αξιοπρεπής. Συλλαβίζοντας κάθε λέξη, ο κ. Χουλιαράκης διάβασε την καθ’ υπαγόρευση του κ. Μοσκοβισί δήλωση μετανοίας και πίστης στην ΕΛΣΤΑΤ και τα στοιχεία της «πάνω στα οποία στηρίχθηκε η συμφωνία του Αυγούστου του 2015».
Τέλος, λοιπόν, πολιτικά στην υπόθεση Γεωργίου. Τέλος επί της ουσίας και νομικά, γιατί ο κ. Γεωργίου θα πάρει τη δήλωση της κυβέρνησης και θα την «τρίψει στη μούρη» της πολυπράγμονος εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κυρίας Δημητρίου. Μόλις πριν από έναν μήνα όμως είχε χαιρετίσει την αναίρεση που άσκησε η κυρία εισαγγελεύς όχι οποιοσδήποτε αλλά ο κ. Παππάς αυτοπροσώπως, σαλπίζοντας για νέες «αριστερές» μάχες που θα καταδείξουν «πώς και εάν διογκώθηκαν τα ελλείμματα, για να υπάρξουν προσχεδιασμένες πολιτικές αποφάσεις για να υπαχθεί η χώρα στο Μνημόνιο».
Η μάχη δεν δόθηκε, ο κ. Χουλιαράκης σάλπισε άτακτη υποχώρηση, όμως κάποιοι αφελείς -που αναπόφευκτα λιγοστεύουν- θα καταφύγουν στη γνωστή δικαιολογία: «Ηθελαν, το πάλεψαν αλλά δεν τους άφησαν, είναι δυσμενείς και οι συσχετισμοί, καταγράφεται όμως η βούλησή τους και στο μέλλον, με καλύτερους συσχετισμούς κ.λπ. κ.λπ.». Τα ίδια σε άλλο επίπεδο συμβαίνουν με τον Πιτσιόρλα του ΤΑΙΠΕΔ που εφαρμόζει το μνημόνιο υβριζόμενος από Σκουρλέτη, Σπίρτζη και άλλους πατενταρισμένους «αριστερούς». Ολοι δε, διακηρύττοντας ή εφαρμόζοντας διαμετρικά αντίθετες πολιτικές, έχουν την υποστήριξη του πρωθυπουργού. Ο κ. Παππάς δε είναι το νούμερο 2 στην ιεραρχία.
Προφανώς αντιλαμβάνονται ότι η χορήγηση μη θανατηφόρων δόσεων διπλής γλώσσας έχει ημερομηνία λήξης, όμως παρατείνουν τη δηλητηριώδη χορήγηση γιατί ένα σημαντικό τμήμα του ακροατήριου τους απεγνωσμένα αναζητά μια «αριστερή» χειρολαβή, ακόμα και αν είναι εικονική και μιας χρήσεως. Την αναζητά και δεν τη βρίσκει στην ουσία της αδιάλλακτης πολιτικής που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, στην οικονομία και στα Μνημόνια.
Και τώρα πρέπει να βολευτεί με την ορθή αντικατάσταση των Θρησκευτικών από τη Θρησκειολογία, την απαράδεκτη επιστροφή των αιώνιων φοιτητών και τον «πλουραλισμό» στην ενημέρωση από τους ευκατάστατους κ. Καλογρίτσα και Μαρινάκη. Σε μια «Αριστερά» χαμηλών προσδοκιών και απαιτήσεων, δεν αποκλείεται για κάποιο διάστημα να βολευτούν με αυτά. Ομως το «αριστερό» λάδι τελειώνει στο καντήλι, έρχεται η ώρα της αλήθειας, της προσγείωσης, της επιλογής μιας πολιτικής, της εγκατάλειψης δηλαδή της διπλής γλώσσας. Και τότε αναπόφευκτα θα φανούν οι συνέπειες στον εθισμό στη διπλή γλώσσα, στο ψέμα που ονόμασαν αυταπάτη.