Πέρα και έξω από την επικαιρότητα υπάρχουν κάποια μεγάλα ζητήματα που πρέπει να τα προσεγγίζουμε έγκαιρα και να τα αντιμετωπίζουμε.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έθεσε το ελληνικό πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις με δύο προτάσεις:
«Σε όποιον λαό της γης τολμήσεις να πεις ότι αυτή τη τραυματισμένη χώρα έχει κυβέρνηση του 15%, θα βάλει τα γέλια πιστεύοντας ότι πρόκειται για τραγική φάρσα. Μόνο εδώ ο μισός πληθυσμός κλαίει ενώ ο άλλος μισός ετοιμάζεται να κλάψει, γιατί κανείς δεν του εξήγησε ότι ο Βασιλιάς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι γυμνός και το κοστούμι του κυβερνήτη που φοράει είναι -όπως το πουκάμισο του Σεφέρη- αδειανό!»
Όταν η χώρα έχει υποστεί την μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή στα τελευταία πενήντα χρόνια, καθώς και τον μεγαλύτερο διεθνή διασυρμό, και παρόλα αυτά ο μισός πληθυσμός δεν πηγαίνει στις κάλπες, τότε το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι δεν δικαιούται να παραπονείται για τα πεπραγμένα των πολιτικών. Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένας Έλληνας που ανήκει ήδη στις παγκόσμιες μορφές. Οι παρεμβάσεις του και στην πολιτική άφησαν αποτύπωμα, από την εποχή του Κ. Καραμανλή μέχρι τον Οτσαλάν, αλλά και στη κρίση οι απόψεις και οι αποφάσεις του σήκωσαν κύματα θαυμασμού και απόρριψης .Γι αυτό λοιπόν έχει σημασία να δούμε τι λέει σήμερα αυτός ο μεγάλος Έλληνας που έζησε την θυελλώδη ιστορία ενός αιώνα στο πετσί του.
Ο Μίκης Θεοδωράκης θέτει καθαρά το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις και λέει ευθαρσώς ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την τύχη της χώρας και δεν πρέπει να ψάχνουμε για άλλοθι σε εξωτερικούς παράγοντες.
Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Ακόμα και στις πιο εξελιγμένες δημοκρατίες η συμμετοχή και το ενδιαφέρον των πολιτών για τις εκλογές και τις δημοκρατικές διαδικασίες συνέχεια και σταθερά μειώνεται. Οι πολίτες σταδιακά αποστασιοποιούνται επειδή τους εκφράζουν όλο και λιγότερο οι πολιτικοί και η πολιτική. Οι περισσότεροι πολιτικοί αγωνίζονται μόνο για την πολιτική τους επιβίωση και θέτουν εξαιρετικά βραχυπρόθεσμους στόχους. Αυτή η υποχώρηση των πολιτών και των πολιτικών έχει αφήσει το πεδίο ελεύθερο στις ολιγαρχίες του πλούτου και της ενημέρωσης. Οι εξελίξεις στην παγκοσμιοποίηση είναι η κινητήρια δύναμη του φαινομένου αυτού που χαρακτηρίζει το ξεκίνημα του 21ου Αιώνα. Γι’ αυτούς τους λόγους η πολιτική φτωχαίνει συνεχώς σε ανθρώπους, ιδέες και δύναμη.
Αυτά μπορεί να ισχύουν για όλες τις χώρες, αλλά το φαινόμενο αυτό είναι θανατηφόρο για την Ελλάδα. Αυτοί που «απέχουν» και μάλιστα ιδεολογικοποιούν την αποχή τους, αφήνουν ανοιχτό το πεδίο στις ολιγαρχίες του πλούτου και της ενημέρωσης από την μια πλευρά, και από την άλλη στις συνασπισμένες μειοψηφίες των λαϊκιστών, των κρατιστών, των οπαδών του δικαιωματισμού και του εξισωτισμού, και των αρνητών των παραδοσιακών αξιών που κράτησαν τον ελληνισμό ζωντανό στο διάβα των αιώνων.
Ο Μίκης Θεοδωράκης για μια ακόμα φορά αναλαμβάνει την ιστορική ευθύνη να οριοθετήσει ως εθνικό στόχο την μαζική συμμετοχή στις δημοκρατικές διαδικασίες. Ο σφοδρός οπαδός αλλά και αρνητής της Αριστεράς καλεί τους πολίτες να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους από την ουσιαστική κατάρρευση της δημοκρατίας και υποδεικνύει ότι μόνο η μαζική συμμετοχή τους σε όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να αναστρέψει αυτή τη καταστροφική για το πολιτικό πολιτισμό πορεία.
Η ΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ έχει διατυπώσει από την πρώτη ημέρα της ίδρυσή της την θέση ότι χρειάζεται η δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών που θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη και θα προκαλέσουν την επιστροφή των πολιτών στην πολιτική διαδικασία. Η αποχή είναι τέκνο της απόρριψης! Μόνο μια καθαρά νέα προσπάθεια μπορεί να προκαλέσει ενδιαφέρον και να γίνει η μήτρα για την επίτευξη ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων. Και μόνο η μαζική συμμετοχή τώρα, πριν είναι αργά, μπορεί να φέρει νέα δυναμική, νέους ανθρώπους και νέες ο ιδέες.