Ήταν τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση και  «ξημερώσαμε» μέσα σε μία κοινωνία που είχε επιτακτική ανάγκη για το ψέμα, ώστε να δικαιολογήσει την αντίστασή της σε κάθε αλλαγή που θα έθιγε τα προνόμια των ευνοημένων και την προσδοκία όσων δεν πρόλαβαν να μετάσχουν και αυτοί στο πανηγύρι της ανομίας. 

Αφού δίναμε συντάξεις στα σαράντα, επιδόματα τυφλότητας σε «ανάπηρους» με «μάτι κοράκου» ή επιδόματα «ανηλικότητας» για μεσήλικες και πάει λέγοντας.

Αυτήν ακριβώς την ευκαιρία άρπαξε ο κ. Τσίπρας. Αφού, με μοναδικό «όπλο» το ψέμα, πέτυχε θαύματα. Μέχρι και πρωθυπουργός έγινε.

Αυτή όμως η «επιτυχία» είναι και το ατύχημά του. Διότι φέρεται να πίστεψε ότι το ψέμα είναι το «μαγικό κλειδί» που οδηγεί πάντοτε σε έναν κόσμο γεμάτο θαύματα. Αρκεί να έχεις την αναισχυντία να το πεις.

Χωρίς δηλαδή εμπειρία πραγματικής ζωής δεν κατάλαβε ότι στα ανθρώπινα δεν υπάρχει κανένας ντετερμινισμός.  Ούτε καν του ψέματος. Και ότι, αντίθετα, μας περιμένει πάντα το απροσδόκητο.

Γι? αυτό, καθηλωμένος στην εμπειρία της πρώτης επιτυχίας, δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι το ψέμα μπορεί μεν να σε κάνει πρωθυπουργό αλλά, ανάλογα με την συγκυρία, μπορεί και να σε εξευτελίσει.

Έτσι, σαν ο πρώτος «μονοδιάστατος άνθρωπος» που γνωρίσαμε, εγκλείστηκε στην δεισιδαιμονία  του ψέματος και στην «μαγική» πεποίθηση ότι το ψέμα κάνει θαύματα.

Και με βάση αυτήν την μαγική πεποίθηση αποπειράθηκε να διαμορφώσει, μέσω του ψέματος, ακόμη και την εσωτερική διαδικασία ενός άλλου κόμματος.

Έτσι εκτόξευσε το "δολοφονικό" ψέμα πως δήθεν ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει δηλώσει ότι είναι "ανάγκη" να γίνει το ΚΙΝΑΛ "δορυφόρος της ΝΔ"! Ενώ βεβαίως γνώριζε ότι ουδέποτε έγινε τέτοια δήλωση. Άλλωστε δεν ήταν δυνατόν και να γίνει τέτοια αυτοκαταστροφική δήλωση, από οποιονδήποτε που στέκει στοιχειωδώς στα λογικά του.

Και η μαγεία «έπιασε». Διότι ασχοληθήκαμε όλοι με την αγένεια  του κ. Τσίπρα να αναμειχθεί σε ξένο κόμμα και μας διέφυγε η πραγματική πολιτική διάσταση της απρέπειας. Που είναι η βαθύτατα αντιπολιτική ουσία του ψέματος που εκτοξεύτηκε.

Διότι η κατάργηση της διαφοράς αλήθειας - ψέματος στον δημόσιο λόγο, δεν είναι  ιδιωτική υπόθεση κανενός. Αντίθετα, είναι υπόθεση όλων μας αφού, σύμφωνα με την φοβερή «αρεντική» προειδοποίηση,  το δημόσιο ψέμα καταστρέφει τον ίδιο τον κοινό μας κόσμο, ο οποίος στηρίζεται και στον έγκυρο δημόσιο λόγο.

Και ναι μεν είναι προσωπική υπόθεση του κ. Λοβέρδου η υπεράσπιση της τιμής του από την βάναυση συκοφαντία.

Είναι όμως υπόθεση και υποχρέωση όλων μας η υπεράσπιση του «κοινού μας κόσμου», από τον κίνδυνο που εκπροσωπεί η "ηθική ανικανότητα"  διάκρισης αλήθειας – ψέματος, όπως αυτή αναδύεται και από το νέο δημόσιο ψέμα του κ. Τσίπρα.

Ώστε να μην βρεθούμε ξανά, μέσω του ψέματος και της  αχαλίνωτης δημαγωγίας που αυτό εκτρέφει, εντός των ορίων της «ύβρεως» και εκτός των ορίων της δημοκρατίας. 

Πηγή: www.tanea.gr