Ο Μάρτιν Σούλτς μπορεί να εκθρονίσει την Ανγκελα Μέρκελ;
Αναλυτές εκτιμούν ότι αν μπορεί κάποιος να κερδίσει στις εκλογές του Σεπτεμβρίου τη Γερμανίδα καγκελάριο αυτός είναι ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις φέρουν τους σοσιαλδημοκράτες να συγκεντρώνουν χαμηλά ποσοστά και να εμφανίζονται αμήχανοι μπροστά στην επόμενη μέρα των εκλογών. Αν ακολουθούσαν την ίδια πορεία γράφει το Πολίτικο ήταν καταδικασμένοι είτε να συμμετέχουν και πάλι στον μεγάλο συνασπισμό , κάτι που δεν τους έχει ωφελήσει , ή να παραμείνουν στην αντιπολίτευση.
Η υποψηφιότητα Σουλτς είναι βέβαιο ότι φέρνει έναν νέο αέρα στο κόμμα , ταράζει τα νερά και είναι πιθανό να παρασύρει τον απλό μέσο Γερμανό να ψηφίσει τελικά SPD γιατί ο Μάρτιν Σούλτς μιλάει την γλώσσα του . Δεν θα λέγαμε ότι λαϊκίζει αλλά ότι μπορεί να πει τα σωστά πράγματα με λαϊκό τρόπο έτσι ώστε να συγκινήσει τις καρδιές των γερμανών εργατών , της εργατικής , μικρομεσαίας τάξης που αυτή τη στιγμή παρασύρονται από τα ψέματα του ξενοφοβικού εθνικιστικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία.
Η Σοσιαλδημοκρατία όχι μόνο στη Γερμανία αλλά γενικότερα στην Ευρώπη , Αγγλία- Γαλλία, εκπροσωπούσε τις περασμένες δεκαετίες τη δυνατή εργατική τάξη . Όλα άρχισαν να αλλάζουν όταν ο Τόνι Μπλερ , ηγέτης των βρετανών Εργατικών και ο Γκερχαρντ Σρέντερ , ηγέτης των γερμανών σοσιαλδημοκρατών στράφηκαν προς πιο φιλελεύθερες πολιτικές ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες άρχισαν να ασκούν κοινωνική πολιτική .
Οι διαχωριστικές γραμμές εξαφανίστηκαν και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ήταν τα μεγάλα θύματα .
Ο Σουλτς θέλει να λειτουργήσει ως μοχλός για τη δημιουργία μία μεγάλης ενωμένης Κεντροαριστεράς στη Γερμανία , μιας Κεντροαριστεράς που στόχο θα είχε να κυβερνήσει .
Πολύφερνες νύφες σε αυτή τη διαδικασία είναι πρώτα – πρώτα το κόμμα των Πρασίνων , για το οποίο ερίζουν και οι Χριστιανοδημοκράτες , το κόμμα της Αριστεράς die Linke και το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών ( οι Φιλελεύθεροι πέρασαν δια πυρός και σιδήρου όταν αρχηγός τους ήταν ο Ρεσλερ , έμειναν εκτός βουλής και τώρα επανακάμπτουν δυναμικά).
Ο Μάρτιν Σουλτς θα ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με όλες αυτές τις δυνάμεις ενώ θα θέσει το κόμμα του , το αρχαιότερο κόμμα της Γερμανίας , και σε επαναστατική διάθεση .
Ο γερμανικό τύπος εκτιμά ότι ένα από τα δυνατά σημεία του Σουλτς είναι ότι δεν ανήκει στην ακαδημαϊκή ελίτ της χώρας. Αντίθετα με την πλειοψηφία των γερμανών πολιτικών , εκείνος δεν έχει διδακτορικά , δεν έχει πάει στο Πανεπιστήμιο , είναι ένας “φτωχός απόφοιτος γυμνασίου “ όπως συνηθίζει να λέει και αυτό κάνει πολλούς Γερμανούς να ταυτίζονται μαζί του. Βέβαια μιλάει άπταιστα αγγλικά , γαλλικά , ισπανικά και έχει αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί άνετα σε διεθνές περιβάλλον.
Την περασμένη εβδομάδα ήταν στο Νταβός όπου είχε συνομιλίες με τον βρετανό υπουργό οικονομικών Φίλιπ Χάμοντ και τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες ενώ δεν δίστασε να τσακωθεί με τον ολλανδό πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε.
—Η ρητορική που χρησιμοποιεί ο Ντόναλντ Τραμπ για τα θέματα του εμπορίου δείχνει ότι ο νέος αμερικανός πρόεδρος έχει κηρύξει οικονομικό πόλεμο και ο μεγάλος εχθρός του είναι η Κίνα.
Αν κάποιος μας έκλεινε τα μάτια και ακούγαμε τον λόγο του κινέζου προέδρου Σι Τζινπίγκ στο Νταβός και μετά την ομιλία που εκφώνησε ο Ντόναλντ Τραμπ στην ορκωμοσία του σίγουρα θα μπερδευόμασταν μια που η ομιλία του Σι ήταν ένας ύμνος στην παγκοσμιοποίηση ενώ του Τραμπ στον προστατευτισμό.
Ο Σι εξήγησε ότι η παγκοσμιοποίηση σίγουρα έχει αδυναμίες όμως είναι σοβαρό λάθος να πιστεύει κάποιος πως όλα τα προβλήματα του κόσμου απορρέουν από την παγκοσμιοποίηση. Ο κινέζος πρόεδρος μίλησε για την παγκόσμια ανάπτυξη , για την πρόοδο που έχει συντελεστεί στις επιστήμες , στον πολιτισμό , στην τεχνολογία εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης . Χαιρέτισε ακόμα και την δυνατότητα που έδωσε στους ανθρώπους να έχουν πιο έντονη κοινωνική επικοινωνία. Ο λόγος του θύμιζε τον αντίστοιχο που είχε εκφωνήσει ο Μπίλ Κλίντον το 2000.
Αντίθετα ο κ. Τραμπ απορρίπτει αυτό το όραμα. Επαναλαμβάνει μονότονα ότι “ Πρέπει να ακολουθήσουμε δύο απλούς κανόνες : αγοράζουμε αμερικάνικα προϊόντα , προσλαμβάνουμε Αμερικάνους . Προστατεύουμε τα σύνορα μας από τη λεηλασία των ξένων χωρών”.
Και αυτά δεν είναι μόνο λόγια . Ο Ντόναλντ Τραμπ ήδη ακύρωσε τη συμμετοχή των ΗΠΑ στην TPP ( εμπορική συμφωνία των χωρών του Ειρηνικού ) και ανακοίνωσε ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τη συμμετοχή της χώρας στην Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής .
Την ίδια ώρα έχει απειλήσει το Μεξικό ότι θα επιβάλει 35% φόρο στα προϊόντα του και την Κίνα ότι θα της επιβάλει 45% φόρο.
Η πολιτική αυτή θυμίζει την αντίστοιχη που εφάρμοσε τη δεκαετία του 1970 το Εργατικό Κόμμα στη Βρετανία. Και τότε πίστεψαν ότι η λύση στα οικονομικά προβλήματα ήταν οι αυστηροί έλεγχοι στις εισαγωγές των προϊόντων. Και τότε αυτή η πολιτική είχε τελικά ολέθρια αποτελέσματα .
“Το πιο τρομακτικό είναι” γράφει ο Μάρτιν Γούλφ στους ΦαΪνάνσιαλ Τάιμς ότι “ οι πιο στενοί συνεργάτες του Τραμπ πιστεύουν πράγματα που είναι τελείως λάθος .”
Δυστυχώς η εφαρμογή μίας τέτοιας λανθασμένης πολιτικής μπορεί να προκαλέσει τεράστια ζημιά . Ο αμερικανός πρόεδρος έχει τη δύναμη (και με καθαρά νομικούς όρους) να κάνει ό,τι θέλει, αν όμως επιλέξει να “φύγει” από όλες τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει οι ΗΠΑ , αυτό θα την καταστήσει μη αξιόπιστο εταίρο και τα θύματα αυτής της πολιτικής όπως η Κίνα είναι βέβαιο ότι θα αντεπιτεθούν.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Πέτερσον Κίνα και Μεξικό μαζί αντιστοιχούν στο 25% των διεθνών εμπορικών συναλλαγών των ΗΠΑ . Αν ο Τραμπ ξεκινήσει έναν ολομέτωπο εμπορικό πόλεμο τότε αυτομάτως μπορεί να χαθούν 4.8 εκατομμύρια θέσεις εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα.
Εκτός όμως από τις καθαρά οικονομικές συνέπειες θα υπάρξουν και γεωπολιτικές.
Αν χτυπηθεί το Μεξικό τότε θα σταματήσει η πορεία των μεταρρυθμίσεων που έχει ξεκινήσει εδώ και 30 χρόνια στη χώρα και είναι πιθανό στις επόμενες εκλογές νικητής να είναι ένας αριστερός λαϊκιστής .
Και αν χτυπηθεί η Κίνα τότε θα δηλητηριαστεί μία από τις πιο σημαντικές σχέσεις των ΗΠΑ με απρόβλεπτες συνέπειες. Και φυσικά οι χώρες της Ασίας που ήταν σύμμαχοι των ΗΠΑ θα πέσουν στην αγκαλιά του Πεκίνου.
Οι ΗΠΑ είναι εξαιρετικά ισχυρές και η Κίνα δεν μπορεί βέβαια να τις αντικαταστήσει . Αυτό λοιπόν που θα συμβεί είναι να καταρρεύσει το οικοδόμημα της παγκοσμιοποίησης κάτι που δεν θα ωφελήσει κανέναν .