Συνεχίζεται το πολυήμερο ψυχαγωγικό ου μην αλλά και εκπαιδευτικό ταξίδι του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε Βραζιλία και Αργεντινή. Αν το διέπραττε ο ταξιδευτής Γιώργος Παπανδρέου το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πιθανότατα θα ζητούσε Εξεταστική Επιτροπή. Τέλος πάντων μέρες που είναι να του ευχηθούμε καλά να περάσει και να του μεταφράζουν σωστά αυτά που λένε οι συνομιλητές του ώστε να μην βγάζει λάθος συμπεράσματα. Γιατί από τα παρακάτω αποσπάσματα δείχνει κάπως χαμένος στην μετάφραση.

Τι είπε ο Λούλα:

«Το μήνυμα που θέλω να στείλω στον ελληνικό λαό είναι ότι σ’ αυτή την στιγμή της κρίσης πρέπει να είναι ψύχραιμοι, να έχουν μεγάλη θέληση και να αναζητήσουν λύσεις. Να μην γίνονται πολλά σχόλια για την κρίση , αλλά να συζητούν ποιες είναι οι λύσεις. Εδώ στην Βραζιλία η λέξη κλειδί ήταν η οικονομική ανάπτυξη μαζί με το εμπόριο, μαζί με τις επενδύσεις, μαζί με τις θέσεις εργασίας, μαζί με την κατανάλωση και για αυτό η Βραζιλία έχει ανέβει από την δέκατη στην έκτη θέση στην παγκόσμια οικονομία.»

Από όλο αυτό τι κατάλαβε ο Τσίπρας:

«Στο πρόσωπο του Προέδρου Λούλα βρήκαμε ένα ισχυρό σύμμαχο στην προσπάθεια του ελληνικού λαού να ξεπεράσει την κρίση, να αντέξει και να νικήσει τις βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.»

Είναι προφανές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια αλυσίδα παρεξηγήσεων. Ο Πρόεδρος Λούλα θεωρεί κατά πάσα πιθανότητα ότι ο Τσίπρας συμμετέχει σε τετρακομματική κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης και θέλει με το παράδειγμα της Βραζιλίας να τον ενθαρρύνει να επιμείνει. Αλλιώς θα ήξερε ότι ο ταξιδιώτης όταν είναι στην χώρα του βρίσκεται μονίμως ανεβασμένος στα κεραμίδια από όπου εξαπολύει σχόλια «κατιούσες» για την κρίση, δεν προτείνει τίποτε, με την ανάπτυξη και το εμπόριο δεν τα πάει καλά ενώ απειλεί και όποιους επιχειρηματίες σκέφτονται να κάνουν επενδύσεις. Ή σε άλλον μίλαγε ή ήξερε πολύ καλά σε ποιόν μίλαγε και του έκανε ένα σύντομο μάθημα πολιτικής και οικονομίας.

Η δεύτερη παρεξήγηση είναι ότι ο Τσίπρας δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι ο Πρόεδρος Λούλα ήταν Πρόεδρος της Βραζιλίας επί δύο θητείες και δεν είναι πλέον ο Λούλα συνδικαλιστής Πρόεδρος στο Φόρουμ του Πόρτο Αλέγκρε. Αλλιώς δεν θα μιλούσε για βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές γιατί πολλά από αυτά που εφάρμοσε η κυβέρνηση του Λούλα εντάσσονται στις – κατά Τσίπρα – βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία που αλίευσα από το άρθρο του Παύλου Αθανασόπουλου στην «Μεταρρύθμιση» ο Λούλα πήρε τα παρακάτω μέτρα: Επέκταση συμφωνίας με Δ.Ν.Τ. Εκχώρηση σε ιδιώτες επτά μεγάλων αυτοκινητόδρομων. Ευρύτατο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Ιδιωτικοποιήσεις ύψους 45 δις δολαρίων. Κατασκευή μεγάλων έργων με εκχώρηση των εσόδων σε ιδιώτες. Με αυτά τα δεδομένα ο στόχος του Λούλα ήταν σεμνός και ταπεινός. Να εξασφαλίσει τρία γεύματα την ημέρα (πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό) σε κάθε Βραζιλιάνο, στόχο που δεν τον πέτυχε στην πρώτη θητεία του αλλά οι πραγματικοί απόκληροι (όχι δικαστές , φαρμακοποιοί και υπάλληλοι της Βουλής) του έδωσαν και μια δεύτερη ευκαιρία, βλέποντας ότι προσπαθεί και σε ένα βαθμό πετυχαίνει. Και αυτό παρά τα μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς που δυο φορές παραλίγο να τον συμπαρασύρουν, παρά το γεγονός ότι η φτώχεια (εκεί να δείτε φτώχεια) στις φαβέλες συνεχίζεται ενώ υπάρχουν περιοχές που μόνο με το στρατό μπορεί να τις «επισκεφθεί» το κράτος γιατί οι έμποροι ναρκωτικών και οι συμμορίες τις έχουν καταλάβει. Όλα αυτά δεν τα λέω για να μειώσω τον Λούλα. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Βρέθηκε μπροστά σε τεράστια προβλήματα και όχι μόνο στάθηκε όρθιος αλλά παρέδωσε μια Βραζιλία καλύτερη από αυτήν που παρέλαβε. Μόνο που για λόγους που υπερβαίνουν τον Λούλα η Βραζιλία δεν μπορεί να συγκριθεί με την πιο φτωχή χώρα της ευρωζώνης, ακόμα και αν την κυβερνούν οι «μερκελιστές» γιατί το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα και στην χειρότερη στιγμή τους δεν έχουν σχέση με τα μοντέλα με τα οποία φαντασιώνεται ο Τσίπρας. Για αυτούς ακριβώς τους λόγους για τους οποίους αν υποχρεωνόταν να διαλέξει αν θα ζήσει στην πολυαγαπημένη του Βενεζουέλα, την Βραζιλία, την Κίνα, την Ρωσία, την Ινδία, την Αργεντινή η την Δανία, την Πορτογαλία και την Σλοβενία κόβω το κεφάλι μου ότι θα έμενε Ευρώπη. Μέχρι και την μισητή Γερμανία θα διάλεγε. Γιατί άλλο η αφορολόγητη ρητορεία και άλλο η πραγματική ζωή. Δεν ξέρω επίσης πόσο φίλη της Ελλάδας είναι η σημερινή κυβέρνηση της Βραζιλίας με επικεφαλής την ομοϊδεάτισσα του Λούλα Ντίλμα Ρούσεφ. Αν είναι να ενημερώσουν και τον εκπρόσωπος της στο ΔΝΤ γιατί δεν το έχει πληροφορηθεί.

Αν δεν είναι ήδη εκεί, ο Τσίπρας θα πηγαίνει προς Αργεντινή. Ελπίζω να τον έχουν προετοιμάσει καλύτερα. Να μην επαναλάβει για παράδειγμα ότι «μακάρι να είμασταν Αργεντινή» γιατί θα τον πάρουν στο μεζέ μιας και αυτοί ξέρουν καλά τι σημαίνει να είσαι Αργεντινή. Επίσης να τον έχουν ενημερώσει ότι η σημερινή Πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες είναι πιο δεξιά από τον Λούλα και ανήκει σε μια από τις πολυάριθμες ομάδες του περονικού κόμματος που έχει στις γραμμές του κάθε καρυδιάς καρύδι και φημίζεται για τον άκρατο λαϊκισμό και τις επιδόσεις του στην προσωπολατρία. Στο θέμα βέβαια του λαϊκισμού ίσως θα μπορούσε κάτι να μάθει αν και νομίζω ότι έχει εξαντλήσει τα περιθώρια. Κρείττον σιγάν, λοιπόν, ή λαλείν μάτην. Καλύτερα να μην κάνει δηλώσεις. Ναι, αλλά τι να κάνει μιας και βρίσκεται στην Αργεντινή; Μαθήματα τάνγκο. Να γυρίσει και με κάτι χρήσιμο μετά ένα τόσο κοπιαστικό ταξίδι.