Ο χθεσινός ανασχηματισμός άφησε άφωνους τους αφελείς και δεν εξέπληξε εκείνους που ήταν προσγειωμένοι. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπόρεσε να κάνει το άλμα. Αδυνατεί να μεταβληθεί σε ηγέτη, διότι δεν έχει τα προσόντα. Όπως είπε και ο Αρκάς «ηγέτης είναι εκείνος που αποσοβεί την καταστροφή, που δεν θα είχε συμβεί αν δεν ήταν στην εξουσία».

Δεν μπορείς να ζητάς από ένα θεολόγο να σου περιγράψει την Riemann Hypothesis (άλυτο πρόβλημα) ή την λύση του Θεωρήματος του Poincare (απεδείχθη το 1994). Έτσι δεν μπορείς να απαιτείς από έναν άνθρωπο, που στο άλμα εις μήκος πηδά το πολύ 3,90μ, να σπάσει ξαφνικά το πανελλήνιο ρεκόρ. Πόσο μάλλον να κάνει πρωταθλητισμό σε ένα άλλο άθλημα.

Μας είπε σε όλους τους τόνους ότι δεν πιστεύει στο Πρόγραμμα Διάσωσης. Μας είπε ότι με πόνο ψυχής υπέγραψε και πρότεινε στη Βουλή την ψήφισή του. Μας διαβεβαίωσε ότι το προταθέν από την Σύνοδο Κορυφής πρόγραμμα (Μνημόνιο ΙΙΙ) ήταν προϊόν πραξικοπήματος εκ μέρους των εταίρων μας. Μέχρι προσφάτως μας διαβεβαίωνε, τόσο ο ίδιος όσο και πρωτοκλασάτα στελέχη του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπογράφει Μνημόνια. Δεν το πιστεύει. Πώς θα το υλοποιήσει;

Ο Αλέξης Τσίπρας απέδειξε χθες βράδυ αυτό που εμείς (οι λίγοι) περιμέναμε. Δεν τόλμησε να προβεί σε βαθύ ανασχηματισμό, τοποθετώντας πολιτικούς και τεχνοκράτες με εμπειρία, γνώσεις, διεθνή αναγνώριση και αποδεδειγμένη ικανότητα. Δεν θέλησε να λύσει το πρόβλημα της χώρας και να συγκροτήσει ένα επιτελείο, που θα υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν ένα σύνολο εκ των ων ουκ άνευ για την σωτηρία της χώρας μας.

Τοποθέτησε σε κύριες θέσεις υπουργών τον Τρύφωνα Αλεξιάδη, αιώνιο συνδικαλιστή στο χώρο των εφοριακών με σκοτεινό παρελθόν στο θέμα της ασφάλισης των εφοριακών από «τρίτες πηγές χρηματοδότησης», τον αγαπητό «Μιμάκο» Χαϊκάλη, εξαίρετο γελωτοποιό, τον συνδικαλιστή Βερναρδάκη, που ήθελε να δημιουργήσει μία άλλη ΓΣΕΕ την οποία θα ελέγχει, ανεπάγγελτους ή συγγενείς διευθυντών ινστιτούτων με στενές σχέσεις με τον Σόρρος, αλλά και ανθρώπους που η καρδιά και η σκέψη τους είναι ακόμη στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.

Απέδειξε ακόμη μία φορά πόσο δίκιο είχε ο John Frank Adams, Βρετανός μαθηματικός (1930-1989), που το 1977 σε ένα συνέδριο στο Τορόντο, αφού σχολίασε την παρουσίαση μιας ερευνητικής εργασίας μου, μου άφησε ως παρακαταθήκη τη ρήση, που έκτοτε αποκαλώ The Adams Axiom: «First class people elect first class people. Second class people, though, elect fifth class people». Πόσο δίκιο είχες αείμνηστε καθηγητά Adams.