Τι λένε οι φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις, που άρχισαν να σκάνε μύτη; Αν πείτε «σκασίλα μου», δεν θα έχετε πολύ άδικο. Έχω ξαναγράψει ότι οι δημοσκοπήσεις σε μη εκλογική περίοδο είναι μόνο για να βγάζουν λεφτά οι εταιρείες και να γεμίζουν σελίδες οι εφημερίδες και χρόνο τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.
Τότε γιατί χαραμίζουμε χρόνο και φαιά ουσία; Θα προσπαθήσω να εξηγήσω. Ετσι όπως πάνε τα πράγματα, η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με το πολιτικό αδιέξοδο και την ακυβερνησία είτε οι εκλογές γίνουν πολύ πρόωρα είτε τον Μάιο του 2014, μαζί με τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές. Και, επιπλέον, θα έχει στη Βουλή μια θεριεμένη Χρυσή Αυγή, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη συνέχεια.
Μήπως είναι πολύ πρόωρο να κάνουμε τέτοιες προβλέψεις; Μπορεί να φαίνεται νωρίς, αλλά είναι δύσκολο να αλλάξουν τα δεδομένα. Το σκηνικό αρχίζει να παγιώνεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι πρώτο κόμμα. Η ΝΔ θα υποστεί τη φυσιολογική φθορά από την άσκηση της εξουσίας, που είναι ικανή να τη φέρει στη δεύτερη θέση. Μόνη της ελπίδα η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει τον αέρα της νίκης, αλλά και χωρίς αυτόν μπορεί να νικήσει έστω οριακά.
Η νίκη, όμως, αυτή δεν θα του επιτρέψει να σχηματίσει κυβέρνηση με σιγουριά. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη τον Ιούνιο του 2012 (η πρώτη ΝΔ συνεργάστηκε με το τρίτο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, για να γίνει κυβέρνηση), ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συμμάχους. Αυτή τη στιγμή μοναδικός εν δυνάμει σύμμαχος είναι το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, αλλά η παρουσία του στην επόμενη Βουλή είναι αμφίβολη. Με το ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ (λέει ότι) δεν συνεργάζεται. Αλλά κι αν συνεργασθεί, οι αριθμοί δεν βγαίνουν, καθώς όλα δείχνουν ότι θα είναι τρίτο κόμμα και θα έχει λιγότερες έδρες. Αν συνυπολογίσουμε το κατηγορηματικό «όχι» του ΚΚΕ, μένουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμένου, αλλά δεν αρκούν.
Το αδιέξοδο είναι προφανές. Κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί να σχηματισθεί. Έτσι, θα μείνουν γράμμα κενό οι παλαιοΠΑΣΟΚίζουσες πομπώδεις διακηρύξεις κάποιων στελεχών του, ότι με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα έλθει «ο λαός στην εξουσία».
Δεν θα έλθει, εκτός αν εννοούν μια λύση α λα γερμανικά, δηλαδή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Σε ένα τέτοιο αδιέξοδο, όπως το περιγραφόμενο, αυτή είναι η μόνη εφικτή λύση. Εφικτή αριθμητικά, αλλά ανέφικτη πολιτικά. Η άλλη «λύση» θα είναι νέες, απανωτές εκλογές, μέχρι να πετύχουμε μια κυβέρνηση.
Αιτία του διαφαινόμενου αδιεξόδου είναι η τρίτη θέση, που πιθανότατα θα πάρει η Χρυσή Αυγή. Αλλά με τους νεοναζιστές είναι σχεδόν αδύνατη η συνεργασία, αν και εσχάτως ακούγονται κάποιες «ιδέες» περί του αντιθέτου.
Πάντως, αυτό που είπε ο γνωστός Μπάμπης του Σκάι, για συνεργασία της ΝΔ με μια «πιο σοβαρή» Χρυσή Αυγή είναι (επιεικώς) της πλάκας. Διότι, αν η ΝΔ είναι δεύτερο κόμμα, δεν της φτάνει η Χρυσή Αυγή. Αν είναι πρώτο, δεν χρειάζεται να συνεργαστεί με τους Χρυσαυγίτες, για να της μείνει το βαρύ στίγμα.
Εκτός αν κάποιοι καλλιεργούν από τώρα το έδαφος για μια τέτοια «υποχρεωτική» συνεργασία, στην περίπτωση που η Χρυσή Αυγή γίνει δεύτερο κόμμα.
Καταλαβαίνω ότι πολλούς τους πιάνει σύγκρυο και μόνο που το σκέφτονται (πρώτον εμένα), αλλά ας μην είμαστε εντελώς ανυποψίαστοι. Τόσα έχουν δει τα μάτια μας.