Κάποιοι «Παπανδρεϊκοί , οπαδοί ενός παλαιού ΠΑΣΟΚ το οποίο διακήρυσσε ο ΓΑΠ ότι ήθελε ν΄αλλάξει και –για αυτόν ακριβώς τον λόγο-,«έπεισε» τον κόσμο και κέρδισε το 2009 τις εθνικές εκλογές με 44% , του φώναζαν προχθές στο Ζάππειο να έρθει για να … διώξει τη Δεξιά! Αυτήν που ο ίδιος έφερε ως «Πρωθυπουργός του Μνημονίου»,σύμφωνα με το 30% περίπου των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που έφυγαν, προς ΣΥΡΙΖΑ πλευρά οι περισσότεροι, καθαρά εξαιτίας του ιδίου και των πολιτικών που ακολούθησε η τότε κυβέρνηση του.
Πολιτικός παραλογισμός( που εκφράσθηκε με εκδηλώσεις μίσους απέναντι στον σημερινό (νόμιμο καθ’ όλα με καθολική και άμεση ψηφοφορία των μελών του κόμματος εκλεγμένο) Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο; Εμπάθεια και μικρότητα, φανατικών, οι οποίοι δεν μπορούν να διανοηθούν «πώς είναι δυνατόν να έχει υπάρξει κάποιος που αμφισβήτησε δημοσίως έναν ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ»; Άνεργοι κλακαδόροι; Τι να πούμε …
Η λογική, πάντως, που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης από κανέναν, λέει ότι αυτού του είδους οι «οπαδοί» είναι καθοδηγούμενοι! Από ποιόν; Από αυτούς που διοργανώνουν την όποια εκδήλωση, όταν σε αυτήν πραγματοποιείται «χάπενινγκ» για να παίξει στα τηλεοπτικά κανάλια. Κατά τα λοιπά… Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με τον αρχηγό στα πλαίσια του κόμματος του; Φυσικά και μπορεί. Έτσι γίνεται στα δημοκρατικά κόμματα. Μπορεί στα πλαίσια μιας εκδήλωσης κομματικού ακροατηρίου να προπηλακίζει και να αποδοκιμάζει τον πρόεδρο ως προδότη; Όχι σίγουρα δεν μπορεί!…
Αν αυτό συμβαίνει όπως έγινε στην εκδήλωση για τα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ που διοργάνωσε η οικογένεια του Γ. Παπανδρέου στο Ζάππειο, τότε οι «οπαδοί» αυτοί συμπεριφερόμενοι όμοια με τα πιο ακραία στοιχεία άλλων κομματικών φορέων, υπονομεύουν την ομαλή δημοκρατική πολιτική λειτουργία του κόμματός τους, αλλά ειδικά σήμερα, και την σταθερότητα της χώρας.
Ας δούμε όμως ποιον ωφέλησε και ποιον έβλαψε η προχθεσινή στημένη κακόγουστη «παράσταση» διαμαρτυρίας. Σίγουρα έβλαψε πολιτικά τον Γ. Παπανδρέου ενώ η εκδήλωση είχε προφανή στόχο να τον ξαναφέρει στο προσκήνιο .Ως τί αλήθεια; Ως «νόμιμο» κληρονόμο του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας του; Αστεία πράγματα από την στιγμή που έχει εδραιωθεί η άποψη ότι «ο πατέρας δημιούργησε, ο υιός διέλυσε»,η οποία υιοθετείται από όλα τα Ευρωπαϊκά Μέσα Ενημέρωσης.
Υπάρχει και εκφράζεται από σοβαρούς πολιτικούς αναλυτές και παράγοντες, και η άποψη ότι ο Γ. Παπανδρέου κινήθηκε στοχεύοντας να σαμποτάρει την προσπάθεια για μία ήπια και ομαλή διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Για δύο λόγους … καταρχήν.
Πρώτον για να πέσει με θόρυβο και αναστάτωση η κυβέρνηση, όπως ακριβώς με θόρυβο αναγκάστηκε να φύγει ο ίδιος ως Πρωθυπουργός- τότε που εκατοντάδες χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες του φωνάζαν εν εξάλλω να παραιτηθεί, πετώντας του μπουκάλια στο πρωθυπουργικό αυτοκίνητο που επέβαινε.
Και δεύτερον για να δείξει ότι «του αρέσει» ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Αλ. Τσίπρας, ώστε να ενισχυθεί εκλογικά η αντιπολίτευση, να εξαφανισθεί το ΠΑΣΟΚ και … να πετάξει από πάνω του την «ρετσινιά» του πολιτικού που… «τραυμάτισε θανάσιμα την Κεντροαριστερά στα χρόνια του ελληνικού Μνημονίου». Κι εδώ θα πούμε, αστεία πράγματα! Αν νομίζουν οι διαχρονικοί σύμβουλοι του Γ. Παπανδρέου ότι μ΄αυτά και μ’έκείνα θα χρεώσουν την ταφή στον Βενιζέλο, ας ασχοληθούν επιτέλους με κάτι άλλο από την πολιτική (δεν τους πάει τι να κάνουμε) κι ας αφήσουν την χώρα και την Κεντροαριστερά στην ησυχία τους. Δεν ενδιαφέρει κανέναν πλην των 100 περιφερόμενων της Αυλής το μέλλον της … «Αυτοκρατορίας», το αντίθετο και να κάνουν τον σταυρό τους που υπάρχει ακόμη, ευτυχώς, πολιτισμός στον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας. Τέτοιος, που όλοι έκαναν ότι δεν είδαν τους καταχειροκροτούμενους συνοδούς του πρώην πρωθυπουργού στην προαναφερθείσα εκδήλωση ντροπής. Οπωσδήποτε, ήταν μια δοκιμασία για τον Ευ. Βενιζέλο, που είχε το θάρρος να πάει σε μια τέτοια εκδήλωση και να μιλήσει, γνωρίζοντας προφανώς το ρίσκο και τους πολικούς κινδύνους. Πόνταρε κατά πως φαίνεται, στην πίστη του για δημοκρατικό διάλογο με επιχειρήματα και στην αυτοπεποίθησή του να αντιμετωπίζει προκλήσεις. Ξεγελάσθηκε, δεν περίμενε, λογικά, μια τέτοιου είδους (για να το πούμε ευγενικά) πολιτικά αντιδεοντολογικά πράξη. Γιατί είναι τουλάχιστο αντιδεοντολογικό να μην αναγνωρίζεται από τον Γ. Παπανδρέου και τους πέριξ αυτών το γεγονός ότι ο Β. Βενιζέλος (όπως ακριβώς το είπε ο Μπουτάρης),«έβαλε πλάτη στα δύσκολα και έσωσε την κυβέρνηση και την χώρα». Ο μόνος, κύριε πρώην πρωθυπουργέ, τότε που όλοι σας λοιδορούσαν για τα… «παραιτούμε το πρωί, μετανιώνω, δεν μ΄αφήνουν το βράδυ»…
Εν κατακλείδι, η χώρα δεν είναι «πριγκιπάτο» και η Κεντροαριστερά είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την χρησιμοποιεί ο καθένας ανάλογα με τις χρονικές ορέξεις ή ανάγκες του. Γι΄αυτό , καλό θα ήταν, όποιος δεν καταλαβαίνει τους κινδύνους της πραγματικότητας να μην ανακατεύεται. Τουλάχιστον για να μην κάνει ανεπανόρθωτες ζημιές. Τουλάχιστον …αυτό!