«Θέλω να πέσω μέσα / σε χάχανα και γέλια να πνιγώ / να γίνω πριγκιπέσσα / της μάνας μου τα ρούχα να φορώ / να χαθώ». Έτσι κι εγώ, συμφώνως των στίχων από τον αμφιλεγόμενο, συχωρεμένο αοιδό. Βουλγάρικη πλειοψηφία στη Βουλή. Θυμάμαι το ρατσιστικό τ’ αοιδού (δραστική πόζα που κανείς ή ελάχιστοι καταδίκασαν τότε): «Προσεχώς Βουλγάρες». Ώρα για το δικό μας ’96: της χρεοκοπίας. Γιατί έχουμε χρεοκοπήσει. Εισπράττεται από 20 Μα?ου το επίδομα/σύνταξη, βοήθημα για τις πρώτες μέρες της δραχμής.
Πώς να μην αισθανόμαστε τελειωμένοι/ες, ως άνθρωποι, δημοκράτες/ισσες, κάτοικοι/πολίτες της Ελλάδας, όταν τα δημοκρατικά κόμματά μας έγιναν κόμματα του «Όχι»; Ενσωματώθηκαν στην εθνική παράταξη του ανορθολογισμού και της εθνοκατάφασης. Ψηφίζουν διανομές χρημάτων ανυπάρκτου προϋπολογισμού μαζί όχι μόνο με τη Συριζαυγή αλλά και με τη Χρυσή Αυγή. Εμπρός για τον κοινό χαμό (των αδυνάτων βέβαια, οι δυνατοί απλώς θα βγουν κερδισμένοι στον επερχόμενο μαυραγοριτισμό).
Βαϊμάρη ή μέρες του ’36; Δεν έχει σημασία. Πλέον στην ανύπαρκτη οικονομία μας, στον κορπορατισμό που μας φιμώνει αντί Χρηματιστήριο Αθηνών, ως θεσμός καταλύτης μάς έμεινε η ΧΑ.
Τώρα που μετράει ώρες ή μέρες η Δημοκρατία, όταν κυβερνούν χωρίς δεδηλωμένη, το νεοκαθεστώς καραδοκεί ?χωρίς να μας περιμένει το εξυγιαντικό μαρτύριο του διωγμένου (αφού έτσι κι αλλιώς κανείς δε θέλει να μας ακούσει), κι ο Μητσοτάκης Κυ. αντίθετα προς το 1961 και το νικηφόρο ανένδοτο του Μητσοτάκη Κω. συμπράττει με την ΕΡΕ τού σήμερα αντί να την κυνηγά ίσως είναι ώρα να πούμε τη μόνη αλήθεια που ως παραδοχή θα μας έσωζε:
Η Ελλάδα, κράτος, πολιτεία, αυτοδιοίκηση, τράπεζες, οικονομία επιβαλλόταν να καλύψει 210 εώς και 230 δισεκατομμύρια Ευρώ για να ορθοποδήσει, να κάνει τη νέα αρχή που χρειαζόμαστε.
Το ποσό της ονειρεμένης συμφωνίας (που δε θα γίνει, γιατί κανείς δε την ζητά, κανείς την ανάγκη της δεν την αναγνωρίζει, και –δικαιώς ίσως- κανείς πια δε μας λυπάται) θα ερχόταν να καλύψει τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών μας, τις απώλειες από το πολύμηνο βολόδερμα χωρίς πιστωτική γραμμή, το πραγματικό έλλειμμα του οιονεί προϋπολογισμού, τα εσωτερικά χρέη της κεντρικής κυβέρνησης και τα χρέη της αμαρτωλής και πτωχευμένης αυτοδιοίκησης, καθώς και τις ανάγκες του καταμαρτυρημένου ασφαλιστικού μας συστήματος. Όλα όσα θα μας έφερναν δηλαδή πίσω στην τίμια Στροσ-κανική επίνευση του 2010 (με απομειωμένο ωστόσο το ΑΕΠ και τον πληθυσμό της Ψωροκώσταινας).
Ποιος μας τυφλώνει από την αλήθεια; Μα η διαφθορά μας! Τέτοια που να βλέπουμε το κακό και να το προσπερνάμε, να αρνούμαστε και να διώκουμε την εργασία, να μειώνουμε το κακό ώστε να το αφήνουμε να μεγαλώνει, να τα ρίχνουμε στους άλλους, να περιμένουμε από τα κόμματα των μικροϊδιοκτητών, των φεουδαρχών, των πατρόνων, των επίχαρμων πατρονευομένων, των κρατικών εργατών, των δημοσίων υπαλλήλων και των μεγαλομονοπωλητών των υπηρεσιών τους να αλλάξουν και να αλλάξουμε ΜΕΤΑ, πάντα δεύτεροι, κι εμείς.
Όσοι/ες νοιαζόμαστε για Ελευθερία Δικαιοσύνη πρέπει να νοιώσουμε το Ρεύμα που φέρουμε μέσα μας, μαζί όλες/οι ? πριν όχι μετά την τούμπα με τα πτώματα μιας καταλυμένης δημοκρατίας.