Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έρχεται με σαρωτικό τρόπο να αλλάξει για μια ακόμα φορά προτεραιότητες και σχεδιασμούς στο πεδίο της πολιτικής και της οικονομίας και στον διεθνή χώρο και στη χώρα μας.

Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα η οικονομική κρίση, η υγειονομική και τώρα η γεωπολιτική με την φρίκη του πολέμου να την συνοδεύει, ανατρέπουν πλήρως βεβαιότητες, ενισχύουν φόβους και ανασφάλειες και δημιουργούν μια πραγματικότητα μόνιμης αναταραχής που δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιόδοξων προοπτικών.

Με την πανδημία, ο κίνδυνος από τον θανατηφόρο ιό, έσπρωξε την πολιτισμένη διεθνή κοινότητα σε εγρήγορση, τις κοινωνίες σε συνεργασία και αλληλεγγύη και την επιστήμη στην πρώτη γραμμή της μάχης για τη ζωή.

Η πανδημία αντιμετωπίστηκε, δεν εξαφανίστηκε αλλά είναι υπό διαχείριση και δημιουργήθηκαν εκ νέου οι προϋποθέσεις μιας συνολικής οικονομικής ανάκαμψης.

Ανασάναμε πιστεύοντας ότι κερδίζουμε αργά αλλά σταθερά τον πόλεμο κατά του ιού.

Μέχρι που ήρθε ο αληθινός πόλεμος, ο φρικτός πόλεμος του αίματος, του βομβαρδισμού των αμάχων, των ισοπεδωμένων πόλεων.

Ο νέος Τσάρος της Ρωσίας που θεωρεί ότι μεγαλώνει την επικράτειά του μέσα από την καταστροφή και εξαφάνιση των γειτόνων του, δημιουργεί νέα δεδομένα.

Για πρώτη φορά μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο μια ολοκληρωτική, στρατιωτική, φονική επίθεση σε μια ανεξάρτητη χώρα στα όρια της Ευρώπης γεμίζει φρίκη και φόβους την ανθρωπότητα.

Η δημοκρατική Δύση αντιδρά, επιβάλλει κυρώσεις. Απολύτως αναγκαίες ως στοιχειώδη απάντηση στον εισβολέα.

Κυρώσεις οι οποίες βεβαίως στον αλληλοεξαρτώμενο κόσμο έχουν τίμημα, δεν είναι ανώδυνες για τις ευρωπαϊκές οικονομίες.

Τις επιπτώσεις του πολέμου του Πούτιν έχουμε ήδη αρχίσει να τις πληρώνουμε ακριβά και στη χώρα μας.

Τα τρόφιμα είναι απλησίαστα στην αγορά. Τρέμει το χέρι όταν ανοίγει τον φάκελο του ρεύματος. Τα λαϊκά στρώματα πιέζονται αφόρητα. Σε αυτό το κλίμα και στην ήδη κουρασμένη ελληνική κοινωνία, αυτό που σήμερα ελλοχεύει ως μέγας κίνδυνος είναι αν επανεμφανιστεί επιθετικό το αποκρουστικό πρόσωπο ενός νέου λαϊκισμού χωρίς όρια.

Η χυδαία δηλαδή πολιτική εκμετάλλευση της οικονομικής δυσπραγίας, της ανασφάλειας και της απογοήτευσης της κοινωνίας.

Υπαρκτές δυνάμεις από την Άκρα Δεξιά ως την λαϊκίστικη Αριστερά στην Ελλάδα είναι πάντα πρόθυμες, με διαφορετική βεβαίως ρητορική, να συνδράμουν σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που είτε αιτιολογούν την εισβολή είτε την «κατανοούν» είτε σιωπούν.

Η πολιτική αντιπαράθεση στη χώρα, κάθε μέρα πείθει δυστυχώς, ότι τα προηγούμενα χρόνια της καταστροφικής λαϊκίστικης διαχείρισης της χρεοκοπίας ελάχιστα έχουν διδάξει στους πρωταγωνιστές της.

Αν υπάρχει φως στο τούνελ είναι ελάχιστο.

Πηγή: www.tanea.gr