«Ο λαϊκισμός, οι πελατειακές σχέσεις και η διαφθορά αλληλοσυμπληρώνονται»

dimart 25 Οκτ 2016

bn-jf582_0703ra_m_20150703163133
Ο Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέχρι πρόσφατα Επισκέπτης Καθηγητής στο Laboratory for Interdisciplinary Evaluation of Public Policies της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (Sciences Po), αναλύει τις αιτίες για την κρίση της δημοκρατίας στην Ελλάδα σε συνέντευξή του στη Juliette Seban, Διοικητική Διευθύντρια του LIEPP. Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της σχολής Sciences Po και μεταφράστηκε στα ελληνικά για το dim/art από τον Γιώργο Θεοχάρη.

* * *

Κατά την άποψή σας, ποιες είναι οι βασικές αιτίες της κρίσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα;

Οι αιτίες της κρίσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι συνυφασμένες με τις αιτίες της ελληνικής οικονομικής κρίσης. Αυτή η τελευταία προέκυψε από τις σύνθετες επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, από την εξάντληση του ελληνικού «μοντέλου παραγωγής» που βασίζεται στον τουρισμό, στη γεωργία, στις ξεπερασμένες υπηρεσίες και σε έναν δαπανηρό δημόσιο τομέα, καθώς και στην κακή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών στην Ελλάδα, τα οποία εκτροχιάστηκαν παντελώς κατά την περίοδο 2007-2009.

Ο πανικόβλητος και κοινωνικά άδικος τρόπος με τον οποίο έχουν εφαρμοστεί τα μέτρα λιτότητας από το 2010 έχει επιδεινώσει ένα προϋπάρχον πρόβλημα της ελληνικής δημοκρατίας: τα κραυγαλέα κενά στην πολιτική εκπροσώπηση. Πριν από την έναρξη της κρίσης, οι κυβερνήσεις ευνοούσαν συστηματικά επιλεγμένους επιχειρηματικούς κύκλους και ισχυρές ομάδες «ημετέρων», όπως ορισμένους κλάδους ελεύθερων επαγγελματιών και τους σχετικά καλύτερα προστατευμένους δημόσιους υπάλληλους. Αυτές οι ομάδες υπερεκπροσωπούνταν στη Βουλή και στα συνδικάτα, και σταθερά επωφελούνταν από την ευνοιοκρατία τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας.

Η ίδια τάση είναι ορατή και σήμερα, στο πλαίσιο της παράδοξης συγκυβέρνησης της ριζοσπαστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) με την άκρα δεξιά (ΑΝΕΛ), η οποία μέχρι στιγμής, εκτός από τα μέτρα συμπίεσης του εισοδήματος όλων, στο βαθμό που της είναι δυνατό, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα σε βάρος των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art