Μέχρι τώρα ξέραμε ότι ο αντιμνημονιακός αγώνας αποτελούσε το βασικό πυλώνα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται όμως ότι ο κ. Α. Τσίπρας -και η περί αυτόν ηγετική ομάδα- σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τα προβλήματα που δημιουργεί η στροφή που επιχειρεί τον τελευταίο καιρό καταφεύγει σε μια άλλη ακραία ρητορική. Υιοθετεί εν πολλοίς τη λογική μερίδα στελεχών του, που θεωρούν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ζούμε σε καθεστώς κοινοβουλευτικής χούντας, όπως την αποκαλούν…
Χαρακτηριστικό δείγμα η τελευταία ομιλία του όπου βρίθουν οι ακραίοι χαρακτηρισμοί κατά της συγκυβέρνησης. Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη άμυνα «απέναντι στο νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό της συγκυβέρνησης». Υπάρχει μια «έμπρακτη αμφισβήτηση της ίδιας της αστικής νομιμότητας και του κοινοβουλευτισμού». Ζούμε μια περίοδο «όπου νεοφιλελευθερισμός και ακροδεξιά συγκατοικούν στην κυβερνητική εξουσία»… Αμφισβητείται «η ίδια η δημοκρατία και θεσμοί της επίσημης νομιμότητας»… Ακολουθείται μια πολιτική που αποσκοπεί «στη δημιουργία ενός οιονεί καθεστώτος έκτακτης ανάγκης»… «Τα εγχειρίδια της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς είναι τα ευαγγέλια της σημερινής κυβέρνησης» και άλλα παρόμοια.
Προφανώς υπάρχουν προβλήματα στη λειτουργία της δημοκρατίας. Όπως υπήρχαν βέβαια και παλιότερα. Και αυτονόητη υποχρέωση και καθήκον της αντιπολίτευσης είναι να τα επισημαίνει και να ασκεί σκληρή κριτική. Όμως από αυτό το σημείο, μέχρι να φτάνει να θεωρείς συνολικά την κυβέρνηση της χώρας και τα κόμματα που τη στηρίζουν ως ακροδεξιούς φονταμενταλιστές ή ότι έχουν στόχο να επιβάλλουν καθεστώς έκτακτης ανάγκης – δηλαδή κάποιας μορφής δικτατορία – υπάρχει μεγάλη απόσταση. Πολύ περισσότερο δεν μπορείς να τους κατηγορείς ότι εφαρμόζουν μια στρατηγική έντασης και να θεωρείς ότι εσύ, με τέτοιου είδους αντιπολίτευση, είσαι αμέτοχος αυτής της στρατηγικής….
Όταν μάλιστα φτάνεις να κάνεις συγκρίσεις της σημερινής κατάστασης με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ -που κατά πάσα πιθανότητα οργανώθηκε από τους ναζί – ή με την Ιταλία του της δεκαετίας του 60 και του 70 ή δεν καταλαβαίνεις που βρίσκεσαι ή συνειδητά προσπαθείς να δημιουργήσεις ένα κλίμα που παραπέμπει είτε σε φασιστικά καθεστώτα, είτε σε φασιστικές μεθόδους… Δεν γίνεται να κατηγορείς τα Μέσα ενημέρωσης ότι παίζουν το… ακροδεξιό παιγνίδι της κυβέρνησης και εκκολάπτουν το αυγό του φιδιού και πρώτο τραπέζι πίστα σε όλα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, να είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εκπέμπουν τον καθημερινό… δοξαστικό τους.
Εξ όσων γνωρίζουμε η στρατηγική της έντασης θέλει δύο για να πετύχει…Και βέβαια όχι απλώς δεν την αντιμετωπίζεις, αλλά την πυροδοτείς όταν δηλώνεις ότι η κυβέρνηση «χτυπάει τυφλά, για να χτυπηθεί τυφλά, χτυπάει πολύ για να χτυπηθεί πολύ», δηλαδή επί της ουσίας νομιμοποιείς και εσύ τις πιο ακραίες αντιδράσεις… Ούτε βέβαια προσφέρεις υπηρεσίες στη δημοκρατία όταν σ αυτούς που αντιστέκονται συμπεριλαμβάνεις μαζί «με τους απεργούς, τους ανυπότακτους συνδικαλιστές, τις… αντιεξουσιαστικές ομάδες και όλους τους εκτός τόξου που επιβάλλεται να συκοφαντηθούν»…
Αν πράγματι ο κ.Τσίπρας πιστεύει ότι κινδυνεύει ακόμα και η αστική δημοκρατία, οφείλει να διαμορφώσει ένα πολιτικό μέτωπο για να την προστατεύσει. Όπως έκανε ο Μπερλινγκουέρ στην Ιταλία όταν πράγματι κυριαρχούσε η στρατηγική της έντασης της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς…. Αλλά αυτό προϋποθέτει φυσικά ότι δεν θα θεωρείς ακροδεξιό ή υποψήφιο φασίστα, όποιο διαφωνεί με τις απόψεις σου ή όποιο σου ασκεί κριτική… Εκτός κι αν θεωρείς ότι δημοκρατία είναι να συμφωνείς με ότι λέει το κόμμα και ο αρχηγός του…