Να μη εγκαταλειφθεί η παράδοση και το ιστορικό αξιακό φορτίο της αριστεράς στα χέρια Τσίπρα.
Δεν υπάρχουν πλέον αυτονόητες δημοκρατικές κατακτήσεις. Με την κατάρρευση του παλαιού αστικού πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα και την διάλυση του συνεκτικού ιστού της κοινωνίας, όπως αυτά οικοδομήθηκαν στην μεταπολίτευση και κυρίως με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τώρα στην κυβερνητική εξουσία, όλα είναι ρευστά και όλα είναι πιθανά! Η δημοκρατία με τις αξίες της πρέπει να επαναθεμελιωθεί, αφού πρώτα αμυνθεί και ανακτήσει την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία στην συνείδηση της κοινωνίας. Είναι ένα εγχείρημα δύσκολο, επίπονο που απαιτεί σκληρή προσπάθεια, αποφασιστικότητα, θέληση, αντοχές και ανοικτά μυαλά μακριά από παλιές συνταγές και ξεπερασμένα στερεότυπα.
Είναι εξαιρετικά πιθανό όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρεύσει οι πολίτες να ακούν αριστερά και στην καλύτερη περίπτωση να στρίβουν από τη γωνία, όπως συνέβη στις χώρες του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» μετά την πτώση των καθεστώτων.
Η έννοια της Αριστεράς όπως και το περιεχόμενο – το προγραμματικό πλαίσιο – μιας σύγχρονης αριστερής πολιτικής, κακοποιήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με αγοραίο και χυδαίο τρόπο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανιβαλίστηκε τόσο η ιστορική παράδοση της ανανεωτικής αριστεράς και του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος, όσο και η σοσιαλιστική – σοσιαλδημοκρατική εκδοχή που εκφράστηκε κυρίως με το πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα του ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης. Αυτό που έχει σημασία και αξία για πολλούς από όσους ανήκουμε στο σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα και στην ευρύτερη κεντροαριστερά, είναι η διατύπωση μιας νέας προοπτικής για τη χώρα και την ελληνική κοινωνία από την δική μας πλευρά, με την δική μας «αριστερή – ματιά».
Οι αγώνες και οι διωγμοί της αριστεράς στην Ελλάδα υπήρξαν και ήταν αληθινοί. Το όνειρο, στις χώρες του «υπαρκτού» μπορεί να αποδείχθηκε εφιάλτης και οι ηγεσίες της αριστεράς λίγες και τραγικές, όμως εκατοντάδες χιλιάδες αριστεροί στην Ελλάδα, φυλακίστηκαν, εκτοπίστηκαν, εκτελέστηκαν, κατέστρεψαν τις ζωές τους, πιστεύοντας βαθιά ότι αγωνίζονται για το δίκιο, την ελευθερία και την προκοπή. Το ιστορικό, αξιακό αυτό φορτίο του λαού μας, δεν μπορεί και δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί στα χέρια ενός πολιτικού απατεώνα, ψευτοαριστερού καραγκιόζη, που ανέβηκε στην εξουσία με το ψέμα, την παραπλάνηση και την αναπαραγωγή ενός νέου εθνικού διχασμού.
Δεν νομίζω πως είναι σωστό να εκχωρηθεί η έννοια της αριστεράς και η πολιτική κληρονομιά της δημοκρατικής παράταξης σε κανέναν δήθεν αριστερό, δήθεν σοσιαλιστή – σοσιαλδημοκράτη σαν τον λαϊκιστή κ. Τσίπρα, ούτε στην τυχοδιωκτική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αστείο και ιστορική ύβρης να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ για «πρώτη φορά αριστερά», έχοντας εναγκαλιστεί πολιτικά και κυβερνητικά με το ακροδεξιό πολιτικό μόρφωμα του κ. Καμμένου και την Καραμανλική συνιστώσα, εφαρμόζοντας ταυτόχρονα, με απερίγραπτη σε κυνισμό απόσταση μεταξύ λόγων και έργων, μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που θα την ζήλευε και η Μάργκαρετ Θάτσερ.
Ο κύριος στρατηγικός αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σήμερα η ΝΔ, ποτέ δεν ήταν. Είναι η κεντροαριστερά. Αυτό τον πολιτικό χώρο λεηλάτησε, αυτόν, τον χώρο θέλει τώρα να εξοντώσει με κάθε τρόπο. Άλλοτε με επιθέσεις φιλίας άλλοτε με επιθέσεις λάσπης. Αν η κεντροαριστερά και το προοδευτικό κέντρο ενωθούν και ανακάμψουν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί σε πανωλεθρία και η ήττα του θα είναι στρατηγική. Τα πάντα θα κριθούν από το αποτέλεσμα της πολιτικής μάχης που θα δοθεί σε αυτό τον χώρο και αυτό θα αποβεί κρίσιμο για την πορεία της χώρας.
Μια ενωμένη, ανανεωμένη και σύγχρονη προγραμματικά κεντροαριστερά, με το ιστορικό δημοκρατικό της φορτίο και την αξιοσημείωτη, παρά την συρρίκνωση της εκλογική επιρροή και οργανωτική της συσπείρωση, είναι ο πολιτικός χώρος που μπορεί να αντιμετωπίσει, πιο αποτελεσματικά από κάθε άλλον τον εθνολαϊκισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Εφόσον βέβαια προσανατολιστεί σταθερά προς αυτό το στόχο. Για να πρωτοστατήσει και να οργανώσει ένα κίνημα δημοκρατικής άμυνας απέναντι στα συνεχή σχέδια και τις πρακτικές εκτροπής της τυχοδιωκτικής ηγετικής σέχτας του Μαξίμου ή όποιου άλλου σκεφτεί να απειλήσει τώρα ή στο μέλλον το δημοκρατικό κοινοβουλευτικό και θεσμικό κεκτημένο και την συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.