Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ. σαφώς δημιουργεί νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό και αναγκάζει το μεγαλύτερο μέρος του κομματικού φάσματος να αναπροσαρμόσει την τακτική του. Ύστερα από 1 χρόνο η χώρα αποκτά αντιπολίτευση. Πολλοί απογοητευμένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι έχουν πλέον εναλλακτική λύση εξουσίας. Ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. έχει καλές σπουδές, μετριοπαθή λόγο και σύγχρονα κεντροδεξιά χαρακτηριστικά. Αυτό δημιουργεί ελπίδες για επικράτηση στη δημόσια σφαίρα ευρωπαϊκής – μεταρρυθμιστικής ατζέντας και υποχώρηση του λαϊκισμού και των εθνικολαϊκίστικων συνθημάτων. Η δημιουργία ενός τέτοιου περιβάλλοντος αποτελεί απειλή για το Ποτάμι; Μπορεί η Ν.Δ. να εκφράσει τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας που ασφυκτιούν στο παλαιοκομματικό σύστημα που θέλει να εκφράσει και το Ποτάμι; Θα μου επιτρέψετε να έχω σοβαρές αμφιβολίες. Όσο μεταρρυθμιστικές προθέσεις κι αν έχει ο Κυρ. Μητσοτάκης, η Ν.Δ. παραμένει ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα. Κι αυτό θα φανεί στη στάση της σε σειρά κρίσιμων θεμάτων.

• Τι θέση θα πάρει ο Κυρ. Μητσοτάκης για το κομματικό κράτος, που καταδυναστεύει την ελληνική κοινωνία; Θα ταχθεί υπέρ της κατεδάφισής του; Μα τότε θα έρθει σε σύγκρουση με ένα σημαντικό τμήμα της Ν.Δ. που διέπεται από την ίδια κρατικίστικη λογική με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε η Ν.Δ. ήταν ένας από τους δημιουργούς του κομματικού κράτους.
• Ποια στάση θα κρατήσει η νέα ηγεσία της Ν.Δ. απέναντι στους κρατικοδίαιτους ολιγάρχες, οι οποίοι σε στενή σχέση με την εκάστοτε εξουσία (παλιότερα με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, σήμερα με τον ΣΥΡΙΖΑ) ελέγχουν την οικονομική δραστηριότητα, ορίζουν τους κανόνες κι εμποδίζουν την υγιή επιχειρηματικότητα;
• Ποια θα είναι η απάντηση της Ν.Δ. στην πρόταση που απηύθυνε το Ποτάμι προς τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων για άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο;
• Θα τοποθετηθεί η ηγεσία της Ν.Δ. υπέρ του διαχωρισμού εκκλησίας – κράτους, όπως αρμόζει σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα;
• Στα ζητήματα των ατομικών δικαιωμάτων η νέα ηγεσία της Ν.Δ. θα ακολουθήσει μια σύγχρονη πολιτική ή θα μείνει προσκολλημένη στη συντηρητική λογική του παρελθόντος, όπως έκανε με την ιθαγένεια και το σύμφωνο συμβίωσης; Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ψήφισε υπέρ του σύμφωνου συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, ως απλός βουλευτής. Η στάση αυτή θα ήταν και η γραμμή του κόμματος αν είχε εκλεγεί στην Προεδρία; Πόσοι θα την ακολουθούσαν; Να σημειωθεί ότι στις δημοσκοπήσεις μόλις το 43% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. τασσόταν υπέρ του σύμφωνου συμβίωσης.
• Ο Κυρ. Μητσοτάκης θα συγκρουστεί με τις κάθε λογής συντεχνίες, στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν και στελέχη του κόμματός του ή θα προτιμήσει τη συνδιαλλαγή μαζί τους, όπως έκαναν οι προκάτοχοί του;

Ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ. έχει πολύ και δύσκολο έργο μπροστά του. Το μεγάλο ερώτημα που έχει να απαντήσει είναι αν θα προτιμήσει τη σύγκρουση ή τον συμβιβασμό στο εσωτερικό του κόμματος του. Η λαϊκή δεξιά παραμένει μια σημαντική συνιστώσα. Αν προτιμήσει τη σύγκρουση, κινδυνεύει να χάσει ένα σημαντικό τμήμα της Ν.Δ. Αν προτιμήσει το συμβιβασμό, τότε θα εκπέμπει ένα πολύ θολό μήνυμα. Μεγαλύτερος αντίπαλος για το Ποτάμι δεν είναι ο Κυρ. Μητσοτάκης, αλλά ο εαυτός του. Η ροή του θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο οι θέσεις του θα αποτελούν σημείο αναφοράς για συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών. Αν αποτελούν, έχει ρόλο. Αν είναι αδιάφορες, δεν έχει. Πρέπει, λοιπόν, να διορθώσει αδυναμίες και να προχωρήσει. Ήρθε για να εκφράσει τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Να δώσει χώρο σε εκείνους που ασφυκτιούν στο «στενό κοστούμι» των κομμάτων του κατεστημένου. Στους ανθρώπους που παράγουν κι αντιμετωπίζουν την εχθρότητα του κράτους, το οποίο παρόλα αυτά συντηρούν με τους φόρους και τον ιδρώτα τους. Θέλει να εκφράσει τους νέους που θέλουν να έχουν στη χώρα τους τα ίδια δικαιώματα που έχουν οι συνομίληκοί τους στην υπόλοιπη Ευρώπη και δεν τους το επιτρέπουν οι συντηρητικές δυνάμεις, οποιοδήποτε πρόσημο κι αν βάζουν (δεξιό ή αριστερό). Στα δύο χρόνια της παρουσίας του αυτό επιχειρεί να κάνει και, παρά τις αδυναμίες και το αρνητικό αποτέλεσμα στις τελευταίες εκλογές, το πρόσημο είναι θετικό.

Όσο το Ποτάμι επεξεργάζεται προτάσεις και προτείνει λύσεις που εκφράζουν αυτές τις δυνάμεις, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Η δημιουργία ενός μεγάλου μεταρρυθμιστικού πολιτικού βιότοπου είναι το καλύτερο περιβάλλον για να βρουν έδαφος ριζοσπαστικές προτάσεις αλλαγών. Εκεί θα κριθεί η μάχη. Ούτως ή άλλως αυτοί που κάθε φορά επιλέγουν κόμμα εξουσίας δεν μπαίνουν στα νερά του Ποταμιού. Μόνο ευκαιριακά ξεδιψούν στις όχθες του.