Κατακαλόκαιρο – ημερολογιακώς στο τελευταίο τρίτο του – και η πολιτική ζωή θυμίζει δραστηριότητες χειμώνα. Άλλωστε ο Α. Τσίπρας πρωτοτύπησε στις ημερομηνίες των πρώτων εκλογών του 15, πρωτοτύπησε και τώρα. Οι παρεμφερείς ημερομηνίες αναφέρονται για μεν την πρώτη αναμέτρηση στις εκλογές του 36, που σταδιακώς ανάδειξαν τον Μεταξά ως δικτάτορα – Ιανουάριος 36 – οι δε άλλες που μας λένε για Ιούλιο πάνε στον 19ο αιώνα συν κάποιες αναγκαστικές τον Αύγουστο επί Ελ. Βενιζέλου….
Ας ρίξουμε μια ματιά στο έτσι κι αλλιώς ανεπαρκές χρονικό δείγμα του ενός μηνός διακυβέρνησης του Κυρ. Μητσοτάκη – Κ.Μ..του λοιπού, εδώ – όμως από διάφορες παρατηρητικές γωνίες …και το ίδιο θα κάνουμε και για τους άλλους, την μείζονα και την ελάσσονα Αντιπολίτευση.
Τον Κ.Μ. τον αξιολογείς από την σκοπιά του τι προσωπική φιλοσοφία κουβαλάς, όπως άλλωστε και τον καθένα στην θέση του. Αν φερ΄ ειπείν εντάσσεσαι στην γενική συνάθροιση αναθεώρησης των όρων προοδευτικός – συντηρητικός, πέρα από τις επιμέρους προτιμήσεις, τότε δεν μπορεί παρά να λές πως αρκετά από τα πρώτα πεπραγμένα είναι – παρά τις ενστάσεις – προς την κατεύθυνση την πιο πάνω. Το επιτελικό Κράτος, η πρώτη στελέχωση, η επιστημονική προετοιμασία πολλών ζητημάτων, η δραστηριότητα για το άνοιγμα των επενδυτικών σχεδίων, η Παιδεία όπως προοικονομείται, η βεντάλια της Δικαιοσύνης που ανοίγει προσεκτικά και λεπτεπίλεπτα σε αντιδιαστολή με την προηγούμενη διαχείρισή της, η διοικητική οργάνωση δυτικού τύπου στις υπηρεσίες της ΕΥΠ καθώς και μερικά – συμβολικά μεν, παρακινδυνευμένα δε – οικονομικά ανακουφιστικού τύπου. Αθροίστε και την προσήνεια του ΠΘ και το μίξερ μάλλον αποδίδει καλό κέικ. Από την ίδια πλευρά όμως – του μεταρρυθμιστικού τοπίου – αίφνης κάποια μυγάκια – που λεν και οι οφθαλμίατροι – διαταράσσουν προσώρας την όρασή σου. Ας πούμε τι δουλειά είχε η κ. Γιάννα (για χίλιους λόγους), τι δουλειά είχε ο κ. Λούλης με κάποιες ετεροχρονισμένες – ψυχρές τις λέει ο ίδιος – ευμένειες προς την χούντα γραμμένες το 15, τι δουλειά έχει το Γρ. ΠΘ στην Θες/νίκη . Και έρχεται ο συνομιλητής, που είναι από την ίδια μεριά κι έχει τις ίδιες επιφυλάξεις και σου λέει «κι αν ο Κ.Μ.θέλει κυνικά σκεπτόμενος να εκμεταλλευτεί τις όποιες διασυνδέσεις της επαγγελματίου του είδους κ. Γιάννας, βρέ αδελφέ να τα πεί κι αυτός στο Ίδρυμα Κλίντον και να φανεί η διαφορά με τον προηγούμενο, αν επίσης αδελφέ έβαλε τον κ. Παπαθανασίου τον πολιτικώς απωθητικό, για τους λόγους που συμπυκνώνονται στην λέξη ..χαρτοπετσέτα…ως μικρορουσφετάκι άνευ μείζονος σημασίας – ουσίας για να κοιμίσει τους μισοκοιμισμένους καραμανλικούς, άσε δε σου λέει που και οι Σαμαροβενιζέλοι τον είχαν βάλει εκεί, ο Σαμαράς δηλαδή όμως η κυβέρνηση του δεν ηττήθηκε από αυτό. Στην τελική δίνει μια κουταλιά βύσσινο γλυκό στην κ. Γιάννα, ίσως γιατί ξέρει πως δουλεύουν αυτοί οι τύποι. Και μεταξύ μας – όποιος κι αν έμπαινε – μη μου πείτε πως νυχθημερόν θα ασχολιόμαστε με τα 200 χρόνια και τις ομιλίες. Όσοι το ψάχνουν βιβλιογραφικώς το κάνουν ιδιωτικώς από καιρό, άντε το πολύ πολύ μερικοί να ενθουσιαστούν αναμιμνησκόμενοι τον Ανδρούτσο και την Μπουμπουλίνα, που θα τους ξαναλησμονήσουν την επομένη. Άλλο Οργανωτική 2004 κι άλλο συμβουλευτική επιτροπή επετείου παλιγγενεσίας 2021. Καλό ήταν να μην έμπαινε για αισθητικογκλάμουρ λόγους όμως ελάτε τώρα, παρά τα δίκια μας, δεν ήλθε και η συντέλεια. Όταν η τσέπη θα βολεύεται καλύτερα και η αγωνία της βιοτής θα υφίεται, σιγά που ο άλλος θα ψάχνει το προτσές της διαχρονικής προβολής του 2004. Επίσης ανόητο σε πρώτη και δεύτερη ανάγνωση το επεισόδιο της διατηρήσεως του Γρ. Θες/νίκης. Μού λέει ο συνομιλητής: Φίλε μου δεν ξέρεις το ιδιότυπο μείγμα της Μακεδονίας, πιθανόν να το άφησε για πιο μετά κακώς μεν, αλλά λέμε . Κι ο Σημίτης που τάβαλε ολομόναχος με τον Χριστόδουλο και τον συνδικαλισμό – μια νίκη, μια συντριβή – δεν το ακούμπησε το ΥΜΑΘ, η πλήρης ονομασία του οποίου έγινε με τον Ανδρέα. Τότε που με τις εξάρσεις των Ελληνοτουρκικών, δίπλα στο Μακεδονίας κότσαρε και το Θράκης και με την φόρα που είχε έκανε και αντίστοιχο του Αιγαίου, κάτι σαν μια διευρυμένη Νομαρχία πού ‘λεγε κι ο μακαρίτης ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Έπρεπε να έλθει ο Καποδίστριας και οι αιρετές Περιφέρειες για να το κλείσουν με το μαλακό.
Αυτά μού είπε ο συνομιλητής μου κι αποφασίσαμε να κρατήσουμε την πρώτη αντίληψη με όλα όμως τα δεδομένα, σαν κι αυτά τα παραπάνω μα κι άλλα αποδώ μεριά, αποκεί μεριά.
Να επισημάνουμε κάτι, πέραν των όσων γράφηκαν πιο πάνω. Οι διευρύνσεις του Κ. Μ. προς τον Κέντρο έχουν μιάν άλλη διττή λογική, που ακολουθούν οι σχεδιασμοί των μεγάλων ποδοσφαιρικών κλαμπ. Κοιτάζω την ανάγκη της θέσης στα χαφ πχ. και βλέπω τι καλό υπάρχει έξω, οπότε διαλέγω τον σχολάζοντα ικανό πολιτικό του άλλου χώρου. Ο Κ. Πιερακκάκης δεν διευρύνθη γενικώς, πήγε σε τομείς που επεξεργάζονταν και ως επαγγελματίας της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ, ο Μ. Χρυσοχοϊδης επέστρεψε σιωπηλός στην έδρα του σερίφη …χαριτολογώντας…δεν τοποθετήθηκε στην Νησιωτική Πολιτική, ούτε η διαχρονική Γραμματεύς του ΥΠ.ΠΟ, που τώρα έγινε υπουργός ΥΠ.ΠΟ πήγε να φτιάξει τον εκλογικό νόμο, κλπ…ευφυής ευρηματικότητα, που συνδυάζει μια διασταλτική αντίληψη της Αριστείας, της Ικανότητας και του πολιτικού μηνύματος.
Παρόλα ταύτα οι μάχες των μαχών θα επισυμβούν από το φθινόπωρο και μετά. Χρειάζεται αυτοσυγκράτηση καθώς ούτε η επιτροπεία εξέλιπε, ούτε οι αγορές ή τα χρηματιστήρια θα είναι πάντα σε κατάσταση μέθης και οι πιο σοφοί λένε, πως πέρα από τα καλά επιφαινόμενα μάλλον ουσιωδώς δεν είμαστε καν ακόμα στο 14. Είδατε πριν δυο μέρες κρημνίστηκαν τα χρηματιστήρια και οι αγορές εξαιτίας – λένε – κάποιας μη αναβάθμισης της Πορτογαλίας και η μπάλα πήρε κι εμάς και την μετοχή της ΔΕΗ. Θέλουμε πολλές συνδυασμένες εξόδους ώστε το μεσοσταθμικό γράφημα δανεισμού να δείξει μιαν άξια λόγου σταθερότητα.
Επίσης οφείλει ο Κ.Μ…να δημιουργήσει μια νέα αφηγηματική βάση διπλωματίας για τα γενικά Ελληνοτουρκικά καθώς τα ΧΟΡΑ έρχονται ως γεωτρύπανα, τα Ελληνοτουρκικά δεν είναι Συμφωνία των Πρεσπών ενώ σ΄ αυτά κουμπώνει κι ο υπόρρητος μεγαλοϊδεατισμός της Αλβανίας. Κι εδώ δεν αρκεί η τεχνοκρατία, θέλει ισχυρό πολιτικό μάτι και υπερεπαρκή συντονισμένη διπλωματία, κάτι που η ελεεινή συμμαχία των τωρινών εχθρών Κοτζιά – Καμμένου επιμελώς απέφυγε.
Πάμε στους άλλους που ναι μεν δεν τους αθροίζω, τους ομογενοποιώ όμως μερικώς έχοντας ως έρεισμα τα αναμασήματα των πολιτικών τους πριν τις 7 Ιουλίου και τώρα, λες και δεν υπήρξε 7η Ιουλίου. Λόγος ξύλινος μα και αμήχανος, μερικές – ίσως σημαντικές – υπερψηφίσεις άρθρων στα πρώτα Νομοσχέδια, μα ο κόσμος μένει με την εντύπωση που υποστασιοποιεί ο τωρινός λόγος είτε των ίσων αποστάσεων και της φτωχής επιχειρηματολογίας για το ΚΙΝΑΛ, είτε με την κουρασμένη παλληκαριά φτωχού λεξιλογίου και καταθλιπτικών προσωπείων στον ΣΥΡΙΖΑ.
Βάλτε δε και την αποψίλωση – εκούσια, ακούσια – προσώπων ειδικού και ακόμα πιο ειδικού βάρους στο ΚΙΝΑΛ και μελαγχολείστε για επιεικώς ρηχό λεκτικό του, πολύ κάτω του μετρίου και αμφίβολης ερμηνευτικότητας – χρηστικότητας στην καθημερινή πολιτική ζωή.
Από το ίδιο γήπεδο αλλά από την απέναντι εστία θα προκύψει …αν και όταν …η λειτουργική αντιπολίτευση, από το γήπεδο του Κέντρου όπου βιαίως και χειρουργικά μετακινεί ο ΠΘ το κόμμα του δίχως να απαξιώνει με την μία την παλιά του βάση. Γιατί πρέπει να επιβιώσει επί ΜΑΚΡΟΝ χρόνον. Μόνο μια σταδιακή αντιπολίτευση επί του μεταρρυθμιστικού προτάγματος εντός του διευρυμένου πεδίου του Κέντρου, μπορεί να φτιάξει έναν προγραμματικό τριπολισμό …η ΝΔ περί το Κέντρο υπό τον Κεντρώο Κ.Μ. , οι «έτσι» του Κέντρου, ας τους πούμε απλοϊκά Πρασινοφιλελεύθερους – αυτοί οι δύο θα ορίσουν και τον μείζονα αντιλαϊκιστικό χώρο – και οι παραμένοντες ξύλινοι με τους εμμονικούς λαϊκιστές και τους διαδρόμους μεταξύ τους, όπως τους ανοίξει και τους κλείσει η πολιτική ζωή, η ιδιοτέλεια της υπαρξιακής σωτηρίας για το σχοινοβατούν ΚΙΝΑΛ και οι ορδές των 70άρηδων βετεράνων του παλιού όλου ΠΑΣΟΚ, που κομίζουν όλη την φρεσκαδούρα στην Αξ. Αντιπολίτευση, την φρεσκαδούρα του καθηλωμένου χρόνου μεταξύ 75 και 1985.