Πριν ένα μήνα περίπου, μετά από μια τολμηρή και παραδειγματική πρωτοβουλία της Ολυμπιονίκη στην ιστιοπλοία Σοφίας Μπεκατώρου, έσπασε ένα μεγάλο απόστημα της ελληνικής κοινωνίας. Δεκάδες νέοι άνθρωποι, θύματα απίστευτων σωματικών και ψυχολογικών βιασμών, βρήκαν το κουράγιο να μιλήσουν, καταγγέλλοντας τους φρικτούς εφιάλτες που υποχρεώθηκαν να βιώσουν από την τρυφερή παιδική τους ηλικία. Εφιάλτες που κρατούσαν μέσα τους, που ζούσαν μ? αυτούς, μέχρι που ήρθε η κατάλληλη στιγμή και κατάφεραν να τους εκφράσουν δημόσια. Ο βιασμός εξελίχθηκε έτσι σε ένα στυγνό εκβιασμό διαρκείας που σφράγισε για χρόνια τις ζωές των θυμάτων.
Με το τέλος της ομερτά και το βήμα που έγινε απέναντι στο φόβο, άρχισε να κλείνει ο βασανιστικός κύκλος του βιασμού. Ωστόσο, οι πληγές των θυμάτων, όπως και οι πληγές της κοινωνίας, παραμένουν ανοιχτές και η θεραπεία τους ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη είναι. Το ίδιο το περιεχόμενο των καταγγελιών ανάγκασε τα θύματα να ξαναζήσουν αυτά που χρόνια προσπαθούσαν να ξεχάσουν και να δουν τις ιστορίες τους κρεμασμένες στα σάιτς και τα περίπτερα. Υποχρέωσε επίσης την κοινωνία να κοιταχτεί στον ραγισμένο της καθρέφτη αντικρίζοντας κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα. Το προηγούμενο διάστημα απέδειξε ότι κοινωνία και πολιτικό σύστημα αιφνιδιάστηκαν από τις εξελίξεις ενώ υπήρξαν πολλοί που αντέδρασαν υποκριτικά και σπασμωδικά. Ο κύκλος ενός δεύτερου βιασμού γίνεται ολοένα και πιο απειλητικός.
Μετά το πρώτο σοκ από το περιεχόμενο των περιγραφών και τις διαστάσεις που πήραν οι καταγγελίες, ξεκίνησε η συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια αμφισβήτησής τους από ένα κατεστημένο που κρυβόταν βαθιά στη σκιά της ένοχης σιωπής. Ερωτήματα όπως «τώρα το θυμήθηκαν;», «τι δουλειά είχαν να πάνε στο σπίτι τους;» καθώς και διαπιστώσεις του τύπου «είναι ιδιόμορφοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες», «Θέλει θυσίες ο αθλητισμός», «δεν θα μας κόψουν και το φλερτ τώρα» τέθηκαν στην υπηρεσία των κάθε λογής βιαστών που είδαν την εξουσία τους να κλονίζεται. Η επιχείρηση κατασυκοφάντησης των θυμάτων και επίρριψης των ευθυνών σ? αυτά, από τους επαγγελματίες του είδους, έχει ήδη ξεκινήσει.
Θα περίμενε κανείς ότι, μπροστά σε όσα τραγικά ήρθαν στο φως, το πολιτικό σύστημα θα έβαζε στην άκρη τις παθογένειές του προσπαθώντας να κλείσει μια μεγάλη πληγή για την οποία όλοι γνώριζαν και κανένας δεν τολμούσε ή δεν ήθελε να μιλήσει. Αντί για αυτό, οι αλληλοκατηγορίες, η μετάθεση ευθυνών και τα βαριά υπονοούμενα που εκτοξεύτηκαν δεν άφησαν κανένα περιθώριο συνεννόησης. Λες και δεν κυβέρνησαν διαδοχικά όλοι τη χώρα, λες και μπορεί να διανοηθεί κανείς να εκμεταλλευτεί ξανά τους ψυχικούς και σωματικούς βιασμούς για μικροκομματικές πολιτικές σκοπιμότητες αυτή τη φορά.
>
> Ο πρωθυπουργός παρουσίασε στη Βουλή μια σειρά θεσμικών μέτρων για τη θωράκιση του κράτους δικαίου και την αποτροπή τέτοιων εγκλημάτων στο μέλλον. Η άμεση υλοποίησή τους θα συμβάλλει σημαντικά στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Ωστόσο, η προστασία της προσωπικής αξιοπρέπειας και της ηθικής τάξης δεν είναι θέμα μόνο της πολιτείας, αφορά το σύνολο των επαγγελματικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αφορά τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Η θέσπιση κανόνων διαφανούς λειτουργίας και αξιοκρατίας σε όλα τα επίπεδα είναι θέμα σεβασμού και δικαίωσης όλων εκείνων που βρήκαν το θάρρος να ξεπεράσουν τις προκαταλήψεις και να βγουν μπροστά.
Πηγή: www.tanea.gr