Οι στιγμές είναι, πραγματικά, κρίσιμες. Η διαπραγμάτευση κυβέρνησης-πιστωτών φτάνει στην κορύφωσή της και η ώρα των αποφάσεων δεν αναβάλλεται πλέον. Μεταξύ των «θεσμών» υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες, ειδικά για το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, και αυτό δυσχεραίνει την ελληνική προσπάθεια για μια συμφωνία που δεν θα περιλαμβάνει βαριά μέτρα λιτότητας. Αυτό, όμως, που κυριολεκτικά την υπονομεύει είναι η εσωτερική διαχείριση της υπόθεσης.
Η κατάσταση είναι δύσκολη και το εθνικό συμφέρον θα υπηρετηθεί αν ο πρωθυπουργός τα σκεφτεί όλα από την αρχή: Αν συνειδητοποιήσει, δηλαδή, ότι δεν λογοδοτεί στις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Αν αποδεχτεί ότι η διαχείριση τέτοιων κρίσεων διευκολύνεται με την εθνική συνεννόηση. Και αν ξεκαθαρίσει -μέσα του και έξω του- ότι η ρήξη με τους εταίρους δεν είναι επιλογή και δεν έχει διαπραγματευτική αξία ως απειλή. Τελικά, εάν θυμηθεί ότι η εντολή που έχει πάρει η κυβέρνησή του είναι για μια καλύτερη λύση στο ευρώ – σαφής και μονοσήμαντη.