Την εβδομάδα που μας πέρασε ξεκαθάρισε το διεθνές πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η ελληνική τραγωδία. Τόσο στη σύνοδο των G8, όσο και στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε., ξεκαθαρίστηκε ότι όλοι επιθυμούν την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Όλοι αναγνωρίζουν, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, την ανάγκη αλλαγής των επαχθών όρων του μνημονίου, όλοι όμως τονίζουν την ανάγκη να σεβασθεί η Ελλάδα τις δεσμεύσεις της και ότι μονομερής αθέτηση των δεσμεύσεων αυτών θα οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ.
Είναι εκπληκτικό το πανομοιότυπο των δηλώσεων Ομπάμα, Μέρκελ, Ολάντ, Μόντι, Γιούγκερ, μέχρι και του Ρώσου Πρωθυπουργού Μεντβέντεβ. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, της καταγγελίας ή ακύρωσης του μνημονίου, ή όποιας άλλης μονομερούς ενέργειας, οδηγεί τη χώρα σε σύγκρουση όχι μόνο με την Ε.Ε., αλλά και με την παγκόσμια κοινότητα. Είναι ορατός ο κίνδυνος εξόδου από την Ευρωζώνη και από την ΕΕ, χρεοκοπίας, διεθνούς απομόνωσης, διάλυσης του κράτους και της κοινωνίας. Κίνδυνος που επιτείνεται από την αλαζονεία, άγνοια κινδύνου και αμετροέπεια του κ. Τσίπρα, που εξύβρισε μέσα στο Παρίσι το Γάλλο πρόεδρο κ. Ολάντ και από τις αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές δηλώσεις διαφόρων στελεχών και συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αγνοεί ένα βασικό ιστορικό δίδαγμα, από τις εποχές του Τρικούπη και του Βενιζέλου, ότι η Ελλάδα χωρίς διεθνείς συμμαχίες, οδηγείται πάντα στην καταστροφή. Σε αυτό το πλαίσιο αποκτά ιδιαίτερη σημασία η συνάντηση Ολάντ – Βενιζέλου. Ο Ολάντ και σε πραγματικό και σε συμβολικό επίπεδο, είναι σήμερα η κορυφαία προσωπικότητα των δυνάμεων που δίνουν μάχη στην Ευρώπη για την αλλαγή της σε αναπτυξιακές και κοινωνικά δικαιότερες κατευθύνσεις. Και προνομιακός συνομιλητής, αρέσει δεν αρέσει, και του Ολάντ και όλων των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών, είναι το ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό είναι τραγικό λάθος να επιδιώκουν μερικοί, μέσα στα πλαίσια του τρίτου πόλου που πρέπει να διαμορφωθεί μεταξύ κεντροδεξιάς και ΣΥΡΙΖΑ, να εξαφανισθεί ή να συρρικνωθεί το ΠΑΣΟΚ. Όπως το περίεργο που διάβασα από στέλεχος αυτού του πόλου, ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μείνει στο 13% και να μην πάει στο 17%! Ας δίνει ο καθένας τη μάχη του να φράξει το δρόμο στο ΣΥΡΙΖΑ και να δυναμώσει όσο μπορεί το κόμμα του, χωρίς να βάζει εκλογικό πλαφόν σε όμορους χώρους και δυνάμει συμμάχους.
Στην Ευρώπη θα αρχίσουν σημαντικές διεργασίες, που μέσα από συγκρούσεις θα αλλάξουν τη φυσιογνωμία της. Αυτές οι διεργασίες είναι και η μόνη ελπίδα της χώρας μας να βελτιώσει την κατάστασή της και να επαναδιαπραγματευθεί τους επαχθείς όρους του μνημονίου. Χωρίς βέβαια να παραιτείται από το καθήκον για βαθιές μεταρρυθμίσεις, που θα αλλάξουν ριζικά το παρασιτικό και κρατικοδίαιτο μοντέλο της οικονομίας και της κοινωνίας της. Γιατί, χωρίς τέτοιες μεταρρυθμίσεις, δεν είναι βιώσιμη χώρα, είτε με είτε χωρίς μνημόνιο.
Στα χέρια του ελληνικού λαού είναι να αποφασίσει. Είτε να μετάσχει σε αυτές τις προοδευτικές ευρωπαϊκές διεργασίες, είτε να βαδίσει σε ένα καταστροφικό άγνωστο.
Κάθε απόφασή του σεβαστή.