Οι συνέπειες του κορονοϊού δημιουργούν νέα δεδομένα. Η κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας μας αλλά και ολόκληρου του πλανήτη, αλλάζει ριζικά. Οι σταθερές και τα δεδομένα που κινούσαν τα νήματα της ζωής μας, ήδη κλονίζονται από τη απότομη στροφή της καθημερινότητάς μας. Σχολεία, πανεπιστήμια, εστίαση, καφέ, γήπεδα, ΚΑΠΗ, χώροι συνάθροισης, κλείνουν και πολλές επιχειρήσεις ήδη υπολειτουργούν. Οι χώροι εργασίας και οι εργασιακές σχέσεις, μεταβάλλονται. Ήδη στις οργανωμένες επιχειρήσεις εφαρμόζεται η εξ αποστάσεως εργασία και στον εκπαιδευτικό τομέα, συζητιέται η αναπλήρωση της διδακτέας ύλης, να γίνεται μέσω διαδικτύου. Ο κατ´ οίκον περιορισμός δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στη κοινωνική ζωή. Τα ατομικά μας ήθη δοκιμάζονται. Ένα μαύρο πέπλο ανασφάλειας και φόβου, κυριαρχεί σε όλο το κόσμο. Είμαστε στην αρχή μιας πρωτόγνωρης κατάστασης, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει αρκετά το μέγεθος του προβλήματος, που βρίσκεται μπροστά μας. Η εισβολή στη ζωή μας του κορονοϊού, δεν αφορά μόνο αυτό καθ´ αυτό το υπέρτατο αγαθό, που είναι η υγεία των ανθρώπων, αλλά και τις επιπτώσεις που αυτό θα έχει επηρεάζοντας σοβαρά τις οικονομίες, τις κοινωνίες, τα εθνικιστικά δόγματα, τα θρησκευτικά status, τις ατομικές ελευθερίες, τις επιστήμες υγείας και τεχνολογίας, το περιβάλλον, και γενικά τη ζωή και την κοινωνική συμπεριφορά όλων μας. Σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται έτσι κι αλλιώς, η παράμετρος «κορονοϊος» δημιουργεί νέα δεδομένα ικανά να αναθεωρήσουν τις γεωπολιτικές και οικονομικές σταθερές του πλανήτη.
Οι συνομωσιολογία και η διασπορά ειδήσεων, περί υπόγειων οικονομικών πολέμων και δήθεν κατάληψης & ανακατάληψης γεωστρατηγικών θέσεων, από διάφορες σκοτεινές ή ανώτερες δυνάμεις, μόνο ως φαιδρότητες μπορούν να χαρακτηριστούν. Θα διακινδύνευε η «διεθνής συνομωσία» να χαθούν τις τελευταίες 20 μέρες γύρω στα 13τρις δολάρια, σε αξίες και μετρητά; Ασφαλώς, όχι. Πάντα ο σκοπός των αγορών είναι η ηρεμία, για να μπορούν να «επενδύουν» τα χαρτιά τους, με το χαμηλότερο δυνατό ρίσκο.
Αλλά, ας αφήσουμε τα συνομωσιολογικά και ας επανέλθουμε στη πραγματικότητα. Η Ευρώπη δε μπορεί να είναι η ίδια μετά την υγειονομική κρίση εξαιτίας του κορονοϊού. Τα δημοσιονομικά συστήματα των χωρών μελών της είναι υποχρεωμένα να χαλαρώσουν για να χρηματοδοτήσουν τα συστήματα υγείας και πρόνοιας των χωρών- μελών της. Η οριζόντια εξάπλωση του κορονοϊού (covid-19), απαιτεί πολιτικές ισορροπημένης χρηματοδότησης, αφενός για να αντιμετωπισθεί άμεσα το πρόβλημα, και αφετέρου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις δημιουργίας της μετά-πανδημίας εποχής. Οι σφιχτές ρήτρες συμφώνων σταθερότητας πρέπει να αναθεωρηθούν δραστικά και να εφαρμοσθούν ρηξικέλευθα μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεπειών του φαινομένου. Ο κορονοϊος θα δημιουργήσει σίγουρα και άλλους παίκτες στη γεωπολιτική σκακιέρα. Η Ευρώπη και η Ελλάδα δε πρέπει να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Το περιβάλλον και η δημόσια υγεία πρέπει να αποτελέσουν δομικά στοιχεία της ανάπτυξής τους. Όσον αφορά την Ελλάδα πρέπει να στηριχτούν οι συστημικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, να ασχοληθούμε σοβαρά με το παραγωγικό και διατροφικό μας μοντέλο και να εκμεταλλευτούμε το ξεχωριστό ανθρώπινο κεφάλαιο, που διαθέτει η χώρα, αξιοποιώντας δράσεις που σχετίζονται με την επιχειρηματικότητα, την εξωστρέφεια και την καινοτομία. Είναι φανερό ότι μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, που θα αλλάξουν όλα. Αλλοίμονο μας, αν είμαστε απόντες, για άλλη μια φορά...