Την Κυριακή που μας πέρασε οι εικόνες σε δύο ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κατέδειξαν με πολύ καθαρό τρόπο αυτό ακριβώς που συμβαίνει στην Ευρώπη. Το πριν και το μετά δηλαδή της επικράτησης των λαϊκιστικών , εθνικιστικών, ακροδεξιών κινημάτων στις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.
Οι μαζικές διαδηλώσεις στις Βρυξέλλες και τη Βουδαπέστη αποτυπώνουν με κινηματογραφικό τρόπο πως αυτό που αρχίζει ως λαϊκίστικη οργή και αντιπάθεια προς τους μετανάστες οδηγεί τελικά στην εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού καθεστώτος που καταλύει κάθε έννοια δημοκρατίας .
Στις Βρυξέλλες λοιπόν διαδήλωσαν 5000 ακροδεξιοί που διαμαρτύρονται επειδή η κυβέρνηση τους θα υπογράψει τη συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών για τους μετανάστες.
Περίπου 100 άνθρωποι συνελήφθησαν.
Την ίδια ώρα , στη Βουδαπέστη, 15.000 πολίτες κατέβηκαν στους δρόμους, αψηφώντας το πολικό ψύχος , για να διαμαρτυρηθούν για τους νέους αντιδημοκρατικούς νόμους που ψήφισε η κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν .
Ο ένας νόμος προβλέπει τη δημιουργία ενός “ παράλληλου” δικαστήριου που θα ελέγχει τη δικαστική εξουσία της χώρας .
Και ο άλλος , που ονομάστηκε και νόμος των σκλάβων , επιτρέπει στους εργοδότες να απαιτήσουν από τους εργαζόμενους τους μέχρι και 400 ώρες υπερωριακής απασχόλησης το χρόνο, δηλαδή δύο μήνες παραπάνω δουλειά ετησίως.
Τους δίνει μάλιστα το δικαίωμα να πληρώσουν την υπερωριακή αυτή απασχόληση ακόμα και με τρία χρόνια καθυστέρηση.
Από τη μία πλευρά λοιπόν βλέπει κανείς την οργή των ακροδεξιών εθνικιστών πριν αυτοί πάρουν την εξουσία και από την άλλη τι συμβαίνει πραγματικά όταν την πάρουν .
Αυτές οι δύο διαδηλώσεις, και όχι μόνο αυτές, αποτυπώνουν τη σημερινή πραγματικότητα στην Ευρώπη.
Οι ταραχές στο Βέλγιο άρχισαν όταν ο πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ , που ηγείται του κεντροδεξιού συνασπισμού, ταξίδεψε στο Μαρακές, για να υπογράψει μαζί με άλλους 150 ηγέτες μια μη δεσμευτική συμφωνία, που ενθαρρύνει την καλύτερη συνεργασία μεταξύ των κρατών για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης .
Η συμφωνία θέτει 23 ρυθμίσεις για την ασφαλή, ομαλή και τακτική μετανάστευση και την επεξεργάστηκε ο ΟΗΕ σχεδόν δύο χρόνια.
Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία δεν είναι δεσμευτική, 15 χώρες , ανάμεσα τους οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Αυστρία, αποφάσισαν να μην την υπογράψουν.
Τα ακροδεξιά κινήματα και οι λαϊκιστές ηγέτες σε όλο τον κόσμο απέκρυψαν την αλήθεια , όπως κάνουν πάντα άλλωστε , και υποστήριξαν πως πρόκειται για δεσμευτική συμφωνία την οποία εκείνοι δεν θα αποδεχτούν γιατί δεν θέλουν ο ΟΗΕ να τους επιβάλλει τη μεταναστευτική πολιτική που θα ακολουθήσουν.
Σε αυτή τη ρητορική πρωτοστάτησε φυσικά ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βίκτορ Ορμπαν.
Στο Βέλγιο αυτή η μη δεσμευτική συμφωνία αποτέλεσε την αφορμή για να εγκαταλείψει το ακροδεξιό φλαμανδικό κόμμα τον ήδη εύθραυστο κυβερνητικό συνασπισμό.
Στόχος του η άγρα ψήφων από τα δεξιά .
Και η Μαρίν Λεπέν πήγε σε εκδήλωση στις Βρυξέλλες για να στηρίξει , στο πλευρό του πρώην συμβούλου του Τραμπ Στήβ Μπάνον , το υπερεθνικιστικό φλαμανδικό κόμμα του Βλάαμς Μπέλανγκ .
Η δυναμική που συνεχίζει να έχει στην Ευρώπη η ρητορική εναντίον των μεταναστών είναι τρομακτική, αν σκεφτεί κανείς , πως έχουν σταματήσει οι μεγάλες μεταναστευτικές ροές.
Και όμως το θέμα αυτό εξακολουθεί να παρασύρει , να παθιάζει και να γεμίζει οργή τους πολίτες , ακόμα και αν πολλοί από αυτούς δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με μετανάστη ή πρόσφυγα.
Η διακυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν δείχνει τι μπορεί να συμβεί αν περισσότεροι Ευρωπαίοι και σε άλλες χώρες εμπιστευτούν αυτού του είδους τους ακροδεξιούς , λαϊκιστές πολιτικούς.
Δεν είναι ξεκάθαρο πως θα πορευτεί η ΕΕ από εδώ και πέρα , ούτε ποιες δυνάμεις θα υπερισχύσουν τελικά.
Οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν τη λυδία λίθο για το μέλλον της Ένωσης και θα καταδείξουν αν ήρθε το τέλος της πολιτικής του Όρμπαν και του Μπάνον και της Λεπέν η το τέλος της ΕΕ και ίσως και των Ηνωμένων Εθνών .