Η Κεντροαριστερά, όπως και πολλά άλλα πράγματα, είναι τελικά στην Ελλάδα για πολλούς κάτι σαν την αλήθεια: ο καθένας έχει από μία!… Κι αν δεν έχει την φτιάχνει!
Έγινε μια μεγάλη προσπάθεια εδώ και έξη μήνες με την πρωτοβουλία των 58 αρχικά, με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και άλλων κινήσεων του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου στη συνέχεια. Η προσπάθεια αυτή κατέληξε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην ιδρυτική Συνδιάσκεψη της «Ελιάς – Δημοκρατικής Παράταξης».
Η πορεία της πρωτοβουλίας αυτής καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις συνεχείς αρνήσεις Κουβέλη να συμμετέχει, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις και των 58 και του ΠΑΣΟΚ και αρκετών στελεχών της ΔΗΜΑΡ και πολλών άλλων. Ο Φώτης Κουβέλης «τα στύλωσε» και δεν έκανε πίσω μέχρι το τέλος για να φτιάξει τελικά τον δικό του κεντροαριστερό πόλο.
Επίσημη δικαιολογία είναι ότι δεν μπορεί λέει να συμμετέχει στην «Ελιά» μαζί με το ΠΑΣΟΚ που είναι στην κυβέρνηση, στην οποία βεβαίως – βεβαίως μέχρι πριν οκτώ μήνες συμμετείχε κι η ΔΗΜΑΡ!
Όμως όλοι καταλαβαίνουν εξ’ αρχής ότι το πρόβλημα του Κουβέλη δεν είναι ούτε γενικώς το ΠΑΣΟΚ, ούτε η Ελιά ούτε η «δεξιά πολιτική»,… είναι ο Βενιζέλος, τον οποίο προφανώς θεωρεί υπεύθυνο, για λόγους που ο ίδιος ξέρει ή φαντάζεται, για τα γεγονότα που συνέβησαν το περασμένο καλοκαίρι και τα οποία τον οδήγησαν να αποσύρει την στήριξη του και την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση. Εδώ έχουμε να κάνουμε πέραν των όποιων πολιτικών διαφορών – εξαιρετικά δυσδιάκριτων ωστόσο – κυρίως με μια μεγάλη προσωπική κόντρα.
Έτσι η αρχική ιδέα, για την σύγκλιση όλων των κεντροαριστερών κομμάτων και κινήσεων σε ένα συμμαχικό πολιτικό σχήμα και την κάθοδο στις ευρωεκλογές με ένα κοινό ψηφοδέλτιο, δεν έγινε δυνατόν να πραγματοποιηθεί. Γνωρίζουμε ότι στην συνέχεια υπήρξαν διάφορες σκέψεις και αμφιταλαντεύσεις για την πορεία του εγχειρήματος, από αυτούς που συνέχισαν την προσπάθεια, που πέρασε από πολλές φάσεις. «Κόλλησε» κάποια στιγμή στο θέμα του τρόπου συγκρότησης και συμμετοχής στο ψηφοδέλτιο, (γεγονός όχι και τόσο τιμητικό), για να ξεμπλοκάρει στη συνέχεια κάτω από την πίεση του κόσμου και να οδηγηθούμε στην πανελλαδική ιδρυτική συνδιάσκεψη της «Ελιάς». Αφού λοιπόν μετά κόπων και βασάνων έφθασε η προσπάθεια μέχρι την Συνδιάσκεψη,… να σου την παραμονή που σκάει μύτη κι ο Γ. Παπανδρέου, για να αμφισβητήσει «μεγαλοπρεπώς» την «Ελιά» και να πάει «να της βγάλει το λάδι»!
Όχι πως δεν το υποψιαζόμασταν δηλαδή και πως δεν το είχε δείξει, με την «ξινίλα» που έβγαζε ο ίδιος το τελευταίο διάστημα και κυρίως με τις κινήσεις πολιτικών του φίλων και συνεργατών, που ο ένας μετά τον άλλον εξαπέλυαν διαδοχικά τα βέλη και προσχωρούσαν στο «τρίτο πόλο» του Κουβέλη. Επιβεβαιώνοντας έτσι και το γνωστό ρητό «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου»…
Γιατί όμως και με πια λογική άραγε, όλοι αυτοί που ασκούσανε και ασκούν κριτική στο εγχείρημα της «Ελιάς» και στο Βενιζέλο προσωπικά ότι πάει τάχα μου να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ, φεύγουν μόνοι τους από το κόμμα τους και πάνε και εντάσσονται στα απέναντι ανταγωνιστικά (δυστυχώς) πολιτικά «μαγαζιά», ενώ πλασάρονται και στις πρώτες – πρώτες θέσεις και υποψηφιότητες!
Έγινε λένε το ΠΑΣΟΚ ένα με την ΝΔ, πράγμα που βεβαίως δεν ισχύει, αλλά αυτό θα μπορούσαν να το πουν ίσως κάποιοι άλλοι! Κάποιοι που δεν θα επικροτούσαν ας πούμε το 2004, την συμμετοχή Μάνου και Ανδριανόπουλου στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ, ούτε και θα είχαν ψηφίσει και διαχειριστεί από κυβερνητικές θέσεις όλα τα μνημόνια και μάλιστα τα πρώτα τα πιο σκληρά, με τα πιο φορομπηχτικά, αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα. Ούτε και θα είχαν στηρίξει μια κυβέρνηση το 2012 στην οποία συμμετείχε, το ακροδεξιό ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη!
Παραμονές εκλογών όμως, όπως και να το κάνεις, όπως και να το πεις, από την στιγμή που αμφισβητείς ευθέως και δημοσίως την βασική πολιτική και εκλογική επιλογή του κόμματός σου, δεν μπορεί να μην καταλαβαίνεις ότι «παίζεις» με την τύχη της παράταξής σου στις εκλογές. Και γιατί άραγε αν καίγεσαι από τον πόνο για την παράταξή σου, δεν έχεις νοιώσει την ανάγκη να βγεις τόσο καιρό να καταδικάσεις πολιτικά (για ορισμένους θα έπρεπε και ηθικά), πρώην συνεργάτες , πρωτοκλασάτους υπουργούς και διορισμένους προσωπικά από εσένα ευρωβουλευτές σου, που φεύγουν και πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ και στην ΔΗΜΑΡ. Τι κάνεις, τους αφήνεις να πάνε εκεί για να κάνουν το νέο «αγροτικό» τους και να μαζέψουν ένσημα νέας αριστεροσύνης;…
Η Κεντροαριστερά δεν μπόρεσε να συγκροτηθεί και να κατέβει ενιαία στις εκλογές κυρίως λόγο των προσωπικών ανταγωνισμών και φιλοδοξιών ενός μέρους του ηγετικού της πολιτικού προσωπικού. Η δημιουργία της «Ελιάς» ωστόσο αποτελεί μια ελπίδα! Είναι βέβαιο ότι μετά τις διπλές εκλογές του Μαΐου θα υπάρξουν συνολικότερες εξελίξεις και νέες προσπάθειες για την ενότητα και την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς…
Έχω τη γνώμη πως το λαβωμένο και πεσμένο σήμερα στο καναβάτσο ΠΑΣΟΚ, πάνε να το τελειώσουν όχι βέβαια οι όποιες εκλογικές συνεργασίες, με άλλα κόμματα και κινήσεις στο χώρο της κεντροαριστεράς, όπως διατείνονται ορισμένοι (επιλογές που θα κριθούν βεβαίως εκ του αποτελέσματος), αλλά προσωπικές κόντρες και ανταγωνισμοί κεντρικών του στελεχών. Με την συνεχή αναβίωση και ανακύκλωση παλαιών διαφορών και παθών, προσωπικών στρατηγικών και φιλοδοξιών, που κοιτάζουν και παίρνουν θέση κυρίως για την επόμενη μέρα των εκλογών… Που δυστυχώς ακόμη και σήμερα δεν λένε να αντιληφθούν(;) την κρισιμότητα της κατάστασης για το κόμμα τους και να προτάξουν, κατ’ απόλυτη προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, το συμφέρον της παράταξης τους, έναντι του προσωπικού. Να καθίσουν όλοι μαζί αν χρειάζεται σε ένα τραπέζι και να συζητήσουν, να αποφασίσουν και να προχωρήσουν σε μια νέα πολιτική συμφωνία μεταξύ τους. Να εκπονήσουν ένα πολιτικό σχέδιο σωτηρίας και αναγέννησης του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής παράταξης και να αναδείξουν – να στηρίξουν μια νέα ηγετική ομάδα νέων άφθαρτων ανθρώπων, που είναι απαραίτητο να μπει μπροστά για να το υλοποιήσει.
Απλό αλλά και τόσο δύσκολο!…