Μια φορά και έναν καιρό, στο ωραιότερο βασίλειο του κόσμου, που όμως ήταν μικρό και το επιβουλεύονταν οι γείτονες, ζούσε ένας πρίγκιπας που πολεμούσε τον παντοδύναμο και κακό δράκο. Λίγο πριν καταφέρει να τον νικήσει, ο δράκος έστειλε φίδια και σκορπιούς για να τον δαγκώσουν. Ευτυχώς, η καλή νεράιδα, χάρη στο μαγικό ραβδί της, κατάφερε να τον σώσει, κλείνοντάς τον στον πύργο (της Ραφήνας).
Ποτέ δεν υπήρξε καμία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Κανένας ξένος πράκτορας (Αμερικανός, σύμφωνα με τον θρύλο) δεν τον παρακολουθούσε για να τον βγάλει από τη μέση και κανένας Ρώσος δεν τον ενημέρωσε ότι κινδυνεύει η ζωή του.
Αυτό που πραγματικά συνέβη είναι ότι καλλιεργήθηκε μία ανηλεής προπαγάνδα, κατά την οποία, οι Αμερικανοί εργάστηκαν για την εξόντωση του πρώην πρωθυπουργού επειδή τους ενόχλησε για τη στάση του στο σχέδιο Ανάν, το βέτο στο Βουκουρέστι και την ενεργειακή συμμαχία με τη Μόσχα του Βλ. Πούτιν.
Η αλήθεια, ότι πράγματι ο Κ. Καραμανλής ήταν αντιπαθής στην Ουάσιγκτον γι αυτούς τους λόγους, έγινε υλικό για να κατασκευαστεί μία θεωρία συνομωσίας που ξεκινά από τις φονικές πυρκαγιές του 2007 (πράξη εκδίκησης σκοτεινών κέντρων!) και φτάνει στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 (προβοκάτσια με στόχο την αποσταθεροποίηση της τότε κυβέρνησης!).
Όλα αυτά θα ήταν απλώς γραφικά, εάν δεν είχαν δηλητηριάσει ένα κομμάτι της κοινής γνώμης, ειδικά στο χώρο της δεξιάς, εάν δεν συνδέονταν με τη γενικότερη κατασκευή ενός άρρωστου εθνικισμού που αναπτύσσεται πάνω στο σχήμα «περιούσιος λαός και ξένοι εχθροί» και εάν αντιμετωπίζονταν από το σύστημα ως αυτό που είναι: Παραμύθια.
Με την άσκηση ποινικής δίωξης κατ’ αγνώστων, εκείνων δηλαδή που υποτίθεται ότι αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Κ. Καραμανλή, επισημοποιείται ένα απίθανο και φαιδρό σενάριο το οποίο παρακολουθούν εμβρόντητοι όλοι όσοι ασχολούνται εκτός συνόρων με το ελληνικό ζήτημα.
Καμία κριτική δεν ασκείται στον πρώην πρωθυπουργό για το γεγονός ότι αφήνει, χρόνια τώρα, αυτό το κακόγουστο -και επικίνδυνο για τη διεθνή εικόνα της χώρας- ανέκδοτο να σέρνεται. Κανείς δεν επαναφέρει τους κανόνες της κοινής λογικής στη σχετική συζήτηση. Και κανείς δεν αναρωτιέται, δημόσια τουλάχιστον, αν υπάρχει, στον πρώτο κόσμο, ιστορικό προηγούμενο φυσικής εξόντωσης ηγέτη από πράκτορες συμμαχικής χώρας.
Το παραμύθι λέει ότι οι ρωσικές υπηρεσίες εντόπισαν ξένους πράκτορες (το υπονοούμενο αφορά τη CIA) να παρακολουθούν τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, με σκοπό να τον δολοφονήσουν. Το γεγονός συνέβη τον Απρίλιο του 2008, αλλά για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, το Μέγαρο Μαξίμου ενημερώθηκε (από έλληνα πληροφοριοδότη, τον οποίο υποτίθεται ότι ενημέρωσαν οι ρωσικές υπηρεσίες) δέκα μήνες μετά, το Φεβρουάριο του 2009. Μέχρι τότε, δηλαδή, οι Ρώσοι φίλοι άφησαν τον πρώην πρωθυπουργό να κυκλοφορεί ανυποψίαστος. Αλλά και ο κ. Καραμανλής, αφού έμαθε τα νέα, δεν απευθύνθηκε στη Δικαιοσύνη και δεν έκανε απολύτως τίποτα πέρα από το να δρομολογήσει τις πρόωρες εκλογές.
Πόσο θλιβερά είναι όλα αυτά;
Πολύ. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πρώην πρωθυπουργός, που προκάλεσε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας μετά το ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, εξακολουθεί να θεωρείται μεγάλος πατριώτης από σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ακόμη περισσότερο, αν συνεκτιμήσει κανείς τη δημοτικότητα που έχουν όλες οι θεωρίες σχετικά με ξένες δυνάμεις που επιτίθενται στη φτωχή πλην τίμια Ελλάδα, για να υφαρπάξουν τον εθνικό πλούτο και να τσακίσουν την περήφανη αυθάδεια των Ελλήνων. Υπερβολικά θλιβερά, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι μιλάμε για μία χώρα-μέλος της ΕΕ, της ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ, όχι για τη Σομαλία ή το Τζιμπουτί.