Η Αγκελα Μέρκελ θριάμβευσε στις εκλογές, έγραψε ιστορία, εμπέδωσε την προσωπική κυριαρχία της στην πολιτική ζωή της χώρας της και σε όλη την Ευρώπη, αλλά… το παράκανε. Το παράκανε, γιατί ουσιαστικά κανιβάλισε κυρίως τους συμμάχους της Φιλελεύθερους Δημοκράτες, όπως αποδεικνύεται από τη σύγκριση των ποσοστών μεταξύ των προηγούμενων και των τελευταίων εκλογών, και βεβαίως από το γεγονός ότι δεν πήραν το απαραίτητο 5% των ψήφων για να μπουν στη Βουλή.

Τώρα λοιπόν η Γερμανίδα καγκελάριος είναι αναγκασμένη να ψάξει για πρόθυμους να μπουν σε συγκυβέρνηση με τους Χριστανοδημοκράτες της ανάμεσα στους Σοσιαλδημοκράτες, τους Πράσινους και τους Αριστερούς, όλοι τους κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας. Και αν αποκλείσουμε τους Αριστερούς, με τους οποίους ακόμη και οι Σοσιαλδημοκράτες δήλωσαν ότι δεν μπορούν να συγκυβερνήσουν στην ακραία και υποθετική περίπτωση που τα τρία κόμματα της… αντιπολίτευσης αναζητούσαν τρόπο συγκυβέρνησης, απομένουν δύο εναλλακτικές λύσεις.

Η πρώτη λύση είναι ο «μεγάλος συνασπισμός», που πολλοί αναλυτές τον προεξοφλούν, αρκετοί τον εύχονται ως θετική εξέλιξη στα ευρωπαϊκά πράγματα και σχεδόν οι πάντες στην Ελλάδα τον επιθυμούν σφόδρα, θεωρώντας ότι η πολιτική της λιτότητας και των αυστηρών ελέγχων θα δώσει τη θέση της σε μια πιο χαλαρή αντιμετώπιση των χωρών του Νότου από το Βερολίνο. Ισως επειδή ο υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών, κ. Στάινμπρουκ, μίλησε κάποια στιγμή για την ανάγκη ενός σχεδίου Μάρσαλ για την Ελλάδα, αλλά ξεχνώντας (οι Ελληνες) ότι και η δωρεάν βοήθεια δίδεται με όρους και επιτήρηση…

Ωστόσο, η δημιουργία νέου «μεγάλου συνασπισμού» στη Γερμανία έχει πολλές δυσκολίες. Οι Σοσιαλδημοκράτες ενισχύθηκαν μόλις κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες περίπου σε σχέση με το ιστορικό χαμηλό που είχαν πάρει στις προηγούμενες εκλογές, η απόστασή τους από τους Χριστιανοδημοκράτες είναι τεράστια και θα μπουν ως ο αδύναμος εταίρος στην κυβέρνηση. Οι πιθανότητες είναι ότι θα βγουν «χαμένοι» από τη συγκυβέρνηση και στο μεταξύ θα έχουν αφήσει την άσκηση αντιπολίτευσης για μία τετραετία στους Αριστερούς και τους Πράσινους. Θα θελήσουν να το κάνουν αυτό; Δεν είναι καθόλου σίγουρο, αν και από την άλλη πλευρά τα γερμανικά κόμματα δεν συνηθίζουν να συμπεριφέρονται ανεύθυνα όταν το κράτος τους αναζητεί λύσεις, ακόμη και αν απειλούνται με διχασμό.

Εκ των πραγμάτων, η άλλη διέξοδος είναι συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Πράσινων. Θεωρητικά υπάρχει έδαφος για κάτι τέτοιο, καθώς η Αγκελα Μέρκελ άλλαξε στάση μετά την τραγωδία της Φουκουσίμα σχετικά με τη χρησιμοποίηση πυρηνικών σταθμών ενέργειας και αποφάσισε τη σταδιακή κατάργησή τους. Αλλά οι Πράσινοι είχαν σημαντικές απώλειες στις εκλογές και δεν φαίνονται και αυτοί ιδιαίτερα πρόθυμοι να συμμετάσχουν στην ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών. Και ήδη σύσσωμη η ηγεσία τους παραιτήθηκε ενόψει συνεδρίου. Παρά τις προφανείς δυσκολίες, είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα βρεθεί λύση, μέσα από διεργασίες, ζυμώσεις και συμβιβασμούς. Θα απαιτηθεί αρκετό διάστημα, αλλά η Γερμανία, ως σοβαρή χώρα με ικανή διοίκηση, δεν θα κλονιστεί, αφού έχει και πείρα από τέτοιες καταστάσεις. Φανταστείτε όμως κάτι ανάλογο να συμβεί στις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, αν επικρατήσει πόλωση και δεν μπουν στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Θα πρόκειται για πύρρειο νίκη, όποιος και αν είναι ο νικητής!