Εγκατεστημένος σε μια μεσαίου μεγέθους βιολετί σκηνή και

στον γεωγραφικό βόρειο πόλο

Και με χαλασμένα ραδιόφωνα παρέα διαβιώ εγώ ο ηγεμών

Μίλερ ο Μαραινόμενος […]

Και τι πετάνε οι μαύρες πεταλούδες του Γενάρη του

σαράντα τέσσερα τριγύρω;

(Αντολφ Εντλερ, Ελεγεία από τα Τετράδια του Παράφρονα Ηγεμόνα)

Αγαπημένη μου καφετιέρα,

Μετά από δυο μήνες απουσία από το σπίτι μας και μακρές διακοπές κοντά στη θάλασσα, γύρισα. Σε εγκατέλειψα μόνη, αλλά η υγεία μου με υποχρέωσε να απομακρυνθώ επί μακρόν από την πρωτεύουσα. Σε είδα μελαγχολική. Λογικότατο. Εμεινες άεργη περίπου ένα δίμηνο. Αμέσως έβαλα μία δόση καφέ, έφτιαξα και αφρόγαλα και ήπια έναν καπουτσίνο ανώτερο και κατά πολύ φτηνότερο από τον καφέ του χωριού. Με απόλαυση ρουφούσα καφέ και τσιγάρο. Ενώ εσύ γουργούριζες. Ευχαριστημένη μού φάνηκες, ίσως γιατί ύστερα από καιρό αποκτούσες την πεποίθηση της χρησιμότητάς σου σ’ αυτόν τον εφήμερο κόσμο, μια αίσθηση που ως συνταξιούχος έχω χάσει από καιρό. Ελαμπες λοιπόν από χαρά. Tα μεταλλικά σου μέρη γυάλιζαν με τσαχπινιά, και το κόκκινο βαθύ είχε επανέλθει στις παρειές σου. Θυμήθηκα το τι περάσαμε πριν από τρία χρόνια, λίγο πριν από την κρίση, όταν σε αγόρασα από ένα κατάστημα-μπουτίκ.

Ή μάλλον, όταν αγόρασα την αδερφή σου.

Πήγα με ένα αίσθημα ευδαιμονίας σπίτι, της έβγαλα τα περιττά περιτυλίγματα και την κοίταζα με θαυμασμό γυμνή. Την έβαλα στην πρίζα, και διαβάζοντας τις οδηγίες του κατασκευαστή γονιού της προχώρησα στην παρασκευή της πρώτης κούπας αχνιστού και μυρωδάτου καφέ. Τις πρώτες μέρες τα πήγαμε μια χαρά. Ωσπου… Ωσπου μια συννεφιασμένη Κυριακή διαπίστωσε η γυναίκα μου ότι πάλι έκανα τη ζημιά μου, μια και νερά διέφυγαν από τη συσκευή και γέμισαν την κουζίνα μουλιάζοντας το ψωμί που είχα μόλις αγοράσει και τοποθετήσει δίπλα της ενόψει παρασκευής φρυγανισμένης φέτας με βούτυρο και μέλι θυμαρίσιο, σπουδαίων συνοδευτικών του πρωινού μου καφέ. Σκέψου, σκέφτηκα, να συμμετείχα σε κανέναν πρωινό καφέ που συνηθίζουν κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι. Θα γινόμουν ρεζίλι. Πέρασαν κάποιες ημέρες που προσπαθούσα να καταλάβω τι συνέβαινε, δοκίμαζα και ξαναδοκίμαζα, μα το πρόβλημα εκεί. Ακόμη και τότε που έχοντας ενοχλήσει τους τεχνικούς της εταιρείας σχετικά με τους χειρισμούς μου, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Εκνευρισμένος την πήρα και την πήγα στο κατάστημα αγοράς για να ελέγξουν και τότε με τρόμο διαπίστωσα ότι έπρεπε να την στείλουν στου διαβόλου τη μάνα για επισκευή και ότι θα με ειδοποιούσαν λέει σε δυο εβδομάδες. Εβαλα τις φωνές. Επί ματαίω. Σε τρεις εβδομάδες και ύστερα από τέσσερα τηλέφωνα αγανάκτησης, με ειδοποίησαν να την παραλάβω.

Λίγες μέρες μετά το πρόβλημα επανήλθε και σαν μουσική ρεπετιτίφ επανελήφθησαν όλες οι κινήσεις, οι δυσαρέσκειες, τα παράπονα και οι γκρίνιες.

Λένε ότι εμείς οι συνταξιούχοι δεν έχουμε τι να κάνουμε, πότε λοιπόν στηνόμαστε στις ουρές για να πληρώσουμε εφορίες, ΟΤΕ, ΔΕΗ και άλλα ιδρύματα κοινής ωφελείας και πότε ταλαιπωρούμε πωλητές μόνο και μόνο για να γεμίσουμε τις άδειες ημέρες μας. Στη προκριμένη περίπτωση, κάποια στιγμή είδαν κι απόειδαν και μου έδωσαν το απόκρυφο τηλέφωνο της τεχνικής υπηρεσίας όπου αναγνώρισαν το εκ γενετής πρόβλημα της αδερφής σου και επέστρεψα στο σπίτι με σένα.

Η σχέση μας υπήρξε τρυφερή και καθημερινή. Η εξάρτησή μου από σένα ολοκληρωτική και το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί, μετά τη λήψη του χαπιού για την πίεση, ήταν ένας καφές σου. Απόλαυση. Αυτή ήταν η καθημερινή αίσθηση που είχα από τη συνύπαρξή μας.

Διαπιστώνοντας προχτές ότι οι κάψουλες του καφέ τελείωναν, πήγα στο κατάστημα για τη νέα σοδειά. Η κοπέλα μού απάντησε ευγενικά ότι δυστυχώς όλες είχαν τελειώσει. Πήγα σε άλλα δύο καταστήματα της αλυσίδας. Ιδια απάντηση. Και τότε με τρόμο σκέφτηκα ότι ο Τσίπρας βγήκε αληθινός. Και ότι οι ελλείψεις στην αγορά είχαν συνέπεια να σταματήσουν οι εισαγωγές, είτε ελλείψει πιστώσεων είτε ελλείψει ρευστού. Και ότι η σχέση μας από εδώ και πέρα καθορίζεται από την επιτυχία ή μη του προγράμματος του Μνημονίου. Και σκέφτηκα έντρομος τι θα συμβεί αν εφαρμόζοντας τις προτάσεις του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν έρθει στην εξουσία, δεν πείσει με τον «εκβιασμό» που προτείνουν οικονομολόγοι και πολιτικοί του σύμβουλοι. Αν δεν πείσει τους εταίρους μας να μας διασώζουν και βρεθούμε στην έξοδο. Τότε πετρέλαιο, φάρμακα αντιυπερτασικά και κάψουλες πρώτης ανάγκης θα γίνουν έρμαια της έλλειψης ρευστότητας για χρόνια. Τότε αγαπητή μου καφετιέρα, εμείς θα μείνουμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλο, θλιμμένοι. Κι εγώ βέβαια θα έχω τα αντικαταθλιπτικά μου, αλλά εσύ θα μαραζώσεις από την αχρηστία.

Ας ελπίσουμε ότι αυτό το σενάριο δεν θα επικρατήσει και ότι οι εισαγωγές φαρμάκων και ανταλλακτικών θα συνεχιστούν μετά τη δόση μας των 31 δισ., ώστε η σχέση μας να μη διαρραγεί .