Ολονύκτιες διαπραγματεύσεις για τη «σωτηρία» της Ελλάδας. Κάποια στιγμή πέφτει και η ιδέα δημιουργίας ενός «Ταμείου Περιουσίας», σκοπός του οποίου είναι να αποπληρώσει μέρος του δημόσιου χρέους και να χρηματοδοτήσει εν μέρει την ανάπτυξη της χώρας. Στο Ταμείο αυτό «εισφέρονται» ελληνικά περιουσιακά στοιχεία ύψους 50 δισ. ευρώ, τα οποία το Ταμείο κάποτε θα αξιοποιήσει ή θα εκποιήσει για να εκπληρώσει τους σκοπούς του.

Γίνεται μεγάλος «καβγάς» για την «έδρα» του Ταμείου. Στο Λουξεμβούργο ή στην Αθήνα; Τελικά, το Ταμείο «έρχεται» στην Ελλάδα. Γιατί, όμως, έγινε ο καβγάς; Εγινε για λόγους εθνικού συμφέροντος ή για κάποιον άλλον λόγο; Ακούστηκαν τα γνωστά «επιχειρήματα» περί εθνικής αξιοπρέπειας. Για να απαντήσουμε, θα παίξουμε ένα παιχνίδι που θα πούμε Διαπλοκή (κατά το Monopoly).

Αν το Ταμείο έχει έδρα το Λουξεμβούργο, προφανώς τον λόγο θα έχουν οι «ξένοι». Αξιοποίηση ή εκποίηση περιουσίας θα γίνεται από αυτούς. Αν το φέρουμε στην Αθήνα, η κυβέρνηση θα αποφασίζει. Θα αποφασίζει τι, όμως; Οι «μεγάλες» αποφάσεις είναι δύο. Τι θα «εισφερθεί» ως περιουσία του Ταμείου και πώς και πότε θα αξιοποιηθεί αυτή η περιουσία;

Είναι φανερό ότι σε μια οικονομία σε βαθιά ύφεση, οι αξίες βρίσκονται πολύ χαμηλά και αυτό περιλαμβάνει και τις αξίες ακινήτων. Προφανώς, δεν θα ήταν σοφό να αρχίσει το Ταμείο να πουλάει όσο όσο, αλλά να περιμένει την οικονομία να αρχίσει να ανεβαίνει. Αυτό επιτάσσει το συμφέρον του Ταμείου και, φυσικά, της χώρας. Δεν είναι βέβαιο, όμως, ότι τα συμφέροντα αυτά συμβαδίζουν πάντα με ατομικά ή πολιτικά συμφέροντα.

Ας υποθέσουμε ότι στην περιουσία του Ταμείου εντάσσονται και μεγάλης αξίας περιουσιακά στοιχεία, ως ενέχυρα για «κακά» δάνεια τραπεζών, επιχειρηματικά εταιρειών υπό πτώχευση ή στεγαστικά για «βίλες» σε ακριβούς τουριστικούς προορισμούς. Aτομα με χρέη στην Ελλάδα και καταθέσεις στο εξωτερικό δεν είναι σπάνια περίπτωση. Eνας καλός τρόπος να «ασφαλίσει» κάποιος περιουσιακά στοιχεία που απειλούνται είναι να «προτιμάται» σε περίπτωση πλειστηριασμού.

Το τελικό δίδαγμα είναι ότι, όπως συνήθως συμβαίνει, όταν ακούς πολλά «πατριωτικά» καλό είναι να… πονηρεύεσαι και λίγο. Οι πολιτικοί που θα «κουμαντάρουν» το Ταμείο θα βάζουν τα δικά τους «διόδια». Και με αυτά δεν υπάρχει «δεν πληρώνω», γιατί τότε ισχύει και το «δεν περνάς κυρα-Μαρία». Παιχνίδι που όλοι έχουν παίξει στη Ελλάδα και τώρα το λέν’ Διαπλοκή.