Τι μπορεί να συνδέει τους δύο πολιτικούς που πέρασαν χθες το κατώφλι του Μαξίμου για να δηλώσουν τη στήριξή τους στην «απλή αναλογκή» και τους κυβερνητκούς εμπνευστές της;

Δεν είναι βέβαια η κοινή πολιτική προέλευση ούτε η παράλληλη πολιτική διαδρομή. Ο Γιώργος που φάνηκε για μια στιγμή να ενσαρκώνει ελπίδες και να συσπειρώνει τα ποσοστά του «πατέρα», οδήγησε σύντομα, με τους αλλοπρόσαλλους χειρισμούς του, τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες και το κόμμα του στη διάλυση.

Ο Φώτης που έφτασε μια ανάσα από την Προεδρία της Δημοκρατίας, έχασε τελικα την ευκαιρία να συμβάλλει αποφασιστκά στη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας και ν’ αλλαξει την μοίρα της αριστεράς. Φάνηκε δυστυχώς «μικρός» μπροστά στις ιστορικές του ευθύνες.

Και οι δύο στηρίζουν σήμερα στον Τσίπρα τις όποιες ελπίδες τους για την πολιτική τους επιβίωση και την εξασφάλιση της υστεροφημίας τους, αδιαφορώντας για το μέλλον και την καταστροφική πορεία της χώρας.

Λένε συχνά πως μερικοί πολιτικοί φάνηκαν άτυχοι στην προσωπική τους διαδρομή. Μέγα λάθος. Οι πολιτικοί ακολουθούν την διαδρομή που τους αξίζει