«Η μεγαλύτερη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ: θα ξυπνήσουν Σαββατιάτικα χαράματα για να καταθέσουν στεφάνι σε νεκρούς, που επί μια δεκαετία τους προσπερνούν σαν να μην υπήρξαν». Έτσι περιέγραψε ο Ηλίας Κανέλλης το δράμα του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο επικείμενο πρωινό ξύπνημα και εξήγησε: «Ξέρετε τι θυσία είναι για το ριζοσπαστικό κίνημα η πρωινή έγερση;».
Ο εκνευρισμός τους λοιπόν που θα ξυπνήσουν πρωί – πρωί ήταν τόσο μεγάλος, ώστε τους οδήγησε σε απώλεια αυτοελέγχου. Έτσι, όταν συνέτασσαν την ανακοίνωση για τους δολοφονημένους της Μαρφίν, δεν μπόρεσαν να κρύψουν ότι στην πραγματικότητα ενδιαφέρονται κυρίως για τους δολοφόνους και δεκάρα δεν δίνουν για τους νεκρούς.
Σε μία λοιπόν φλύαρη ανακοίνωση, όπως είναι όλες οι ανακοινώσεις όταν σκοπεύουν να συσκοτίσουν τα πράγματα, δεν αναφέρουν ούτε μία ενέργειά τους – απ? όλη την κυβερνητική τους θητεία - που να απέβλεπε στην ανακάλυψη των δολοφόνων. Και αυτό γιατί προφανώς δεν υπήρξε τέτοια ενέργεια.
Αντίθετα, με την συνήθη τους αναίδεια, ειρωνεύονται τον κ. Χρυσοχοϊδη ότι δεν έπραξε ακόμη, αυτό που οι ίδιοι συστηματικά απέφυγαν να πράξουν επί 4 ½ χρόνια κυβερνητικής θητείας!
Και η αυτοέκθεση δεν έχει τελειωμό: Καταγγέλλουν ως «συκοφάντηση των κοινωνικών αγώνων», την απόφαση της πολιτείας για απότιση τιμής στους δολοφονημένους! Που πάει να πει πως μεταμφιέζουν σε «κοινωνικούς αγώνες» τις δολοφονίες των εργαζομένων της Μαρφίν!
Και αυτή η στάση δεν έχει κάτι το παράδοξο. Διότι, στον κόσμο του σταλινικού «πολιτισμού», η εξόντωση των ανεπιθύμητων εργαζομένων είναι εντελώς αποδεκτό ενδεχόμενο. Στο διηνεκές μάλιστα. Αφού, όπως μας δίδαξαν οι σοφοί μας «….οι ολοκληρωτικές λύσεις μπορεί κάλλιστα να επιζήσουν μετά την πτώση των ολοκληρωτικών καθεστώτων, με την μορφή ισχυρών πειρασμών….».
Και στην υπόθεση της Μαρφίν ο «πειρασμός» για την αντιστροφή της ίδιας της πραγματικότητας ήταν επιτακτικός. Διότι γνωρίζουν ότι οι νεκροί, όταν γίνουν σύμβολα, δεν ξεχνιούνται αλλά αντίθετα, ορίζουν την ίδια τη ζωή.
Επειδή λοιπόν υπάρχει ο κίνδυνος να αναχθούν τα θύματα της βίας σε αντίστοιχα σύμβολα, επιχειρήθηκε η ριζική αντιστροφή της πραγματικότητας: Να εμφανιστούν ως θύματα της εργοδοσίας! Και για να το πετύχουν, στην ανακοίνωση υιοθετούν την εκδοχή ότι «…ο θάνατος των υπαλλήλων της Marfin θα είχε αποφευχθεί, εάν το συγκεκριμένο κατάστημα της οδού Σταδίου δεν είχε τεράστια προβλήματα ασφαλείας».
Μήπως και πειστούμε ότι οι νεκροί δεν ήταν θύματα της βίας, όπως νομίζαμε, αλλά της εργοδοσίας! Αφού – κατά το ρητό μήνυμα της ανακοίνωσης - ο θάνατος «θα είχε αποφευχθεί», όχι αν δεν εκτοξεύονταν βόμβες εναντίον ανθρώπων, αλλά «εάν το …κατάστημα …δεν είχε τεράστια προβλήματα ασφαλείας»!
Γι? αυτό και φλυαρούν ακατάσχετα για τις ευθύνες τις εργοδοσίας, ώστε να εμπεδώσουμε ότι τους εργαζόμενους τους δεν σκότωσαν οι βόμβες που εκτοξεύτηκαν εναντίον τους, αλλά «..τα τεράστια προβλήματα ασφαλείας»!
Αγνοούν όμως κάτι. Ότι εδώ και εκατό χρόνια, ένας σοφός «προφήτης» πρόβλεψε με ακρίβεια το τέχνασμα αυτό του κ. Τσίπρα και τον εξέθεσε. Το περιέγραψε μάλιστα ως φτηνό, ρηχό και γελοίο, όπως είναι πάντα το κακό.
Πρόκειται για τον Σ. Φρόυντ ο οποίος, προκειμένου να περιγράψει την διάκριση ανάμεσα στους πρωτεύοντες και δευτερεύοντες παράγοντες για την παραγωγή κάποιων ψυχικών φαινομένων, χρησιμοποίησε το εξής παράδειγμα:
Αν, ενώ περπατάς μέσα στο σκοτάδι της νύχτας σε έναν ερημικό δρόμο, ένας ληστής, εκμεταλλευόμενος την ερημιά και το σκοτάδι σε ληστέψει, δεν θα πας στην αστυνομία να καταγγείλεις ότι «πριν λίγο με λήστεψαν η ερημιά και το σκοτάδι». Διότι τότε, θα αντιμετωπιστείς απλώς ως γελοίος.
Σ? αυτήν ακριβώς την γελοιότητα μας ζητάει ο κ. Τσίπρας να μετάσχουμε, καλώντας μας να δεχθούμε, ότι οι νεκροί της Μαρφίν δεν είναι θύματα των βομβών, αλλά των «προβλημάτων ασφαλείας».
Για να μας κάνει να ξαναθυμηθούμε τη μνημειώδη φράση του Καστοριάδη: «Χωρίς αιδώ, δεν υπάρχει δημοκρατία»…