Γιατί υπήρξε αυτή η αντίδραση στην πανθομολογούμενη αλήθεια που είπε ο Γερμανός εντεταλμένος, κ. Φούχτελ; Μήπως αυτό δε λένε ακόμη και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι στις ιδιωτικές συζητήσεις; Στο «συμπέρασμα Φούχτελ» δεν καταλήγουν όλες σχεδόν οι μελέτες που έχουν γίνει για τη διάρθρωση και τα προβλήματα του δημόσιου τομέα; Επομένως, γιατί αυτή η αντίδραση; Ενδεχομένως διότι, όπως λέει μια κινέζικη παροιμία, «Είναι εύκολο να λες την αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να την ακολουθείς».
Και καλά, η αντίδραση των συνδικαλιστών και των στρατών τους, ήταν αναμενόμενη. Έπρεπε οι άνθρωποι μαζί με τους κομματικούς τους πάτρωνες να προασπιστούν την «επαγγελματική» τους αλήθεια, πάνω στην οποία χτίστηκε το ψέμα της ισχυρής Ελλάδας και της «ισχυρής οικονομίας», για να θυμηθούμε τον Καραμανλή το νεότερο. Αυτό όμως που εντυπωσιάζει είναι η γενικότερη αντίδραση, έμμεση ή άμεση, σε αυτό που είπε ο Φούχτελ. Δηλαδή, συμφωνούμε ιδιωτικώς, αλλά διαφωνούμε δημοσίως. Τρέλα.
Υπάρχει μια ιστορία -κατά πολλούς έχει πραγματικά στοιχεία- που εξηγεί ενδεχομένως τη στάση μας. Ο ελληναράς άντρας επιστρέφει αιφνιδίως στο σπίτι του και πιάνει τη σύζυγό του στο κρεβάτι με έναν γκέι. Και ποια είναι η αντίδρασή του; Τη σαπίζει στο ξύλο, όχι επειδή τον απατούσε, αλλά επειδή τον απατούσε με έναν γκέι. Δεν μας ενοχλεί η αλήθεια του Φούχτελ, μας ενοχλεί ότι ο Φούχτελ είναι Γερμανός και σε αυτή τη συγκυρία, ο Έλληνας ΔΕΝ θέλει το Γερμανό του! Υπάρχουν όρια. Ο εθνοναρκισσισμός μας, η ανυπόφορη μεγαλαυχία μας, η «βαρβατίλα» μας, αυτό δεν μπορεί να το αντέξει. Εμείς μπορούμε να κακοποιούμε τη γυναίκα μας, τη χώρα μας, αλλά δεν μπορεί να τη «χουφτώνει» ένας Γερμανός! Θέλουμε τον «Γερμανό» μας μόνο για να ζούμε παραμύθια, όπως έγινε στο Euro του 2004.
Η αλήθεια είναι όμως αλήθεια: Τη μεταφέρει πολίτης που ζήτησε μια βεβαίωση σε μεγάλο Δήμο της χώρας: «Με έστειλαν διαδοχικά σε τέσσερις υπαλλήλους. Ο ένας πήρε την αίτηση να την πρωτοκολλήσει, ο άλλος έλεγχε αν είχε εξοφληθεί ο λογαριασμός της ΔΕΗ, ο τρίτος εξέδωσε τη βεβαίωση και ο τέταρτος, ο προϊστάμενος, την υπέγραψε». Υπάρχει όμως και μια άλλη αλήθεια: Δεν ευθύνονται οι υπάλληλοι, αλλά το πελατειακό κράτος, η Ο.Ε. κομμάτων και συνδικαλιστών που εξέθρεψε το φαινόμενο. Και νομίζω ότι αυτοί που συμμετείχαν στα επεισόδια της Θεσσαλονίκης, δεν ήταν οι 1000 που κατά τον Φούχτελ εργάζονται και επομένως δικαιούνται να διαμαρτυρηθούν, αλλά αυτοί που μας «δουλεύουν» κανονικά εδώ και δεκαετίες. Τους ξέρει και… ο Πάγκαλος.
Ο Μιχάλης Πολυδώρου είναι δημοσιογράφος