Tην ημέρα που απομονώθηκε από τους πάντες στη Ρίγα, ο Γιάννης Βαρουφάκης δήλωνε: «είμαστε δυο βήματα από τη συμφωνία». Ενώ ο πρωθυπουργός «αισθανόταν αισιόδοξος». Αφήστε που σε συνομιλία του με τους δημοσιογράφους, δήλωνε ότι η χώρα έχει υλοποιήσει το 70% των υποχρεώσεών της και απομένει οι εταίροι να υλοποιήσουν το δικό τους 30%. Φαντάζομαι την έκπληξη της κυρίας Μέρκελ μπροστά σ’ ένα τόσο καταφανές ψέμα.
Την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών οδηγούσε τους εταίρους να ξεχάσουν πως «η ευγένεια υποχρεώνει», προσέθετε στο ψέμα και την αλαζονεία. Την αλαζονεία του οδηγού που κινείται στο αντίθετο ρεύμα και, όταν ακούει στο ραδιόφωνο πως κάποιος επικίνδυνος τρελός κινείται στο αντίθετο ρεύμα, αυτός αναφωνεί, «τι ένας, μωρέ; Ολοι είναι».
Το αντιμνημόνιο παράγει φόβο. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Κάπα Research που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα της Κυριακής», το ποσοστό όσων αισθάνονται φόβο ανέβηκε κατά 22,1 μονάδες από το Φεβρουάριο και έφτασε στο 36,7%. Όταν όμως ο φόβος συναντά το ψέμα, τότε οι κοινωνίες καταρρέουν. Και η ελληνική θα καταρρεύσει αν αντιπαραθέσουμε τις ανάγκες του λαού στις υποχρεώσεις της χώρας, όπως κάνει ο «σοβαρός» Γιάννης Δραγασάκης. Γιατί αν η χώρα δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, ίσως τους αμέσως επόμενους μήνες να μην υπάρχει καν λαός με ανάγκες.
Τώρα γίνεται περισσότερο από ποτέ εμφανές πόσο πολύ έπρεπε να παραταθεί για λίγους μήνες ο βίος της προηγούμενης Βουλής, ώστε αφού εκλεγεί πρόεδρος της δημοκρατίας (και μάλιστα αριστερός, όπως ήταν δυνατόν και γνωστόν), να προχωρήσει η διαπραγμάτευση για τη λήξη αφενός της προηγούμενης αξιολόγησης, αφετέρου για τη δημιουργία ενός αριστερού πόλου – εγγυητή της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Αυτό που δεν έγινε τότε, πρέπει να γίνει τώρα, με τη συνεργασία των δυνάμεων του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ, Κίνημα, ΔΗΜΑΡ), και με τις δυνάμεις του Φιλελεύθερου Κέντρου (Ποτάμι), σ’ έναν εκλογικό και μόνο συνασπισμό. Αυτός θα έχει μια προτεραιότητα: την παραμονή μας στο ευρώ. Αυτό καμία σχέση δεν έχει με έναν πόλο που θα συμπεριλαμβάνει τη ΝΔ. Ούτε καν μεταξύ των συνεργαζόμενων δεν σημαίνει συγχώνευση. Άλλο Σοσιαλδημοκρατία, άλλο Φιλελεύθερο Κέντρο. Σημαίνει εγρήγορση για μια μάχη κατά του ψέματος και του φόβου. Μια μάχη για την Ευρώπη.