Ναι, αυτόν τον Σεπτέμβρη πρέπει να γίνει ένα νέο ξεκίνημα, σε όλα τα επίπεδα. Δεν πάει άλλο με αυτήν την καταχνιά και την μαυρίλα που μας πλάκωσε και μας πλακώνει ακόμη, εδώ και τριάμισι χρόνια ! Έχουμε φτάσει στον πάτο του βαρελιού, ή κάπου τέλος πάντων πολύ κοντά σε αυτόν… Αν και πάντα υπάρχουν χειρότερα, αρκεί για του λόγου το αληθές μια ματιά σε αυτά που συμβαίνουν στην ευρύτερη μεσογειακή γειτονιά, η κατάσταση ωστόσο που βιώνουμε στη χώρα μας είναι πλέον ακραία για μια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα στη ζώνη του ευρώ και μη συμβατή με το ευρωπαϊκό κοινωνικό, πολιτισμικό και ηθικό κεκτημένο, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε μεταπολεμικά.
Το ξεκίνημα αυτό, καλό θα ήταν καταρχήν, να πάρει την μορφή ενός πραγματικού εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, που το ακούμε καιρό, αλλά δεν το βλέπουμε. Και το οποίο θα πρέπει να σημάνει εθνικό συναγερμό, για να κινητοποιήσει όλες τις υγιείς παραγωγικές και εν δυνάμει παραγωγικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, τις δυνάμεις της εργασίας, του πολιτισμού, της υγιούς επιχειρηματικότητας και της επιστήμης. Πρέπει να σηματοδοτήσει, αυτή η νέα αρχή, σε ουσιαστικό και συμβολικό επίπεδο, με σαφή και με χρονικά προσδιορισμένο τρόπο, πώς και πότε η Ελλάδα θα αφήσει πίσω την περίοδο των σκληρών περικοπών, της ύφεσης και της βάρβαρης φορολόγησης στα μικρά και μεσαία εισοδήματα και στη μικρομεσαία ακίνητη περιουσία. Πώς και πότε θα περάσει στην περίοδο των μεγάλων μεταρρυθμίσεων, της ανάπτυξης, της αλλαγής παραγωγικού μοντέλου, του ουσιαστικού και σχεδιασμένου εκσυγχρονισμού – εξορθολογισμού του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Που μαζί με τις μεγάλες αναγκαίες αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, διά των απαραίτητων τροποποιήσεων που θα αφορούν στην αναθεώρηση του Συντάγματος, στον εκλογικό νόμο, στον εκδημοκρατισμό της λειτουργίας των κομμάτων και στον ουσιαστικό έλεγχο των οικονομικών τους, θα αποτελέσει τον οδηγό, αλλά και το ιδεολογικό και προγραμματικό όχημα για την πορεία προς την έξοδο της σωτηρίας και το πέρασμα σε μια νέα εποχή για την Ελλάδα!
Άρρηκτα δεμένο με αυτό το απολύτως αναγκαίο εθνικό σχέδιο και την προοπτική υλοποίησής του, είναι ένα νέο ξεκίνημα και για το πολιτικό σύστημα, για τις εξουθενωμένες και καταβεβλημένες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, οι οποίες αποτελούν σήμερα τα απομεινάρια μιας άλλης ένδοξης εποχής, που όμως παρήλθε ανεπιστρεπτί. Και την οποία, κυρίως και ίσως μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί με κάθε τρόπο να αναβιώσει, προφανώς ως ιστορική φάρσα και καρικατούρα! Κρίσιμο θέμα για να επιτευχθεί αυτή η «ποιοτική αλλαγή» είναι η ανασύνθεση και ανασυγκρότηση του πολιτικού χώρου που κυρίως και πρωτίστως επλήγη τα τελευταία χρόνια, που δεν είναι άλλος από τον πολιτικό χώρο του ΠΑΣΟΚ, σε μια νέα ουσιαστικά, μεγάλη και σύγχρονη παράταξη, η οποία θα πρέπει να συμπεριλάβει με σεβασμό και με ισότιμο τρόπο, εκτός από το σημερινό ΠΑΣΟΚ και όλες τις διάσπαρτες σήμερα πολιτικές δυνάμεις του χώρου, κοινοβουλευτικές και μη, σε ένα νέο ευρύτερο σχήμα, με ανοικτά όλα τα κεντρικά πολιτικά, προγραμματικά και οργανωτικά ζητήματα που θα συνθέσουν τον νέο αυτό Σοσιαλδημοκρατικό Συνασπισμό.
Μέχρι στιγμής γράφονται και λέγονται πολλά και από διαφορετικές πλευρές, εντός του διάσπαρτου και κατακερματισμένου σε μεγάλο βαθμό μεγάλου αυτού πολιτικού χώρου. Κοινός τόπος η διαπίστωση ότι είναι απολύτως αναγκαία η σύγκληση και ενοποίηση, αλλά και κοινή η διαπίστωση πως πέραν των λόγων, έργα και σοβαρές εξελίξεις δεν καταγράφονται, μιας και παρά τις διακηρύξεις καλών προθέσεων, κυριαρχούν οι προσωπικές αγωνίες και στοχεύσεις, οι καχυποψίες και η αναβλητικότητα…
Η πρωτοβουλία της διοργάνωσης εφέτος από το ΙΣΤΑΜΕ με την στήριξη του ΠΑΣΟΚ μιας διημερίδας με αφορμή την επέτειο της 3ης Σεπτέμβρη, στην οποία δίνεται ένας πολύ διαφορετικός χαρακτήρας από αυτόν τον επετειακό των προηγουμένων ετών, ουσιαστικά εγκαινιάζει ένα νέο εξαιρετικά χρήσιμο βήμα διαλόγου. Ξεκινώντας από την αποτίμηση της μεγάλης ιστορικής περιόδου από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, από τη σκοπιά των προοδευτικών δυνάμεων της ευρύτερης κεντροαριστεράς και υπό την βαριά σκιά της καταστροφικής κρίσης των τελευταίων ετών, αλλά κυρίως ανοίγοντας ένα πεδίο για προγραμματικές και πολιτικές συγκλίσεις, που υπό προϋποθέσεις, μαζί και με άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες και με την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή, στήριξη και ανταπόκριση, ίσως οδηγήσουν σύντομα και σε θετικές πολιτικές εξελίξεις για τον χώρο της ευρύτερης δημοκρατικής αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας.