Εχει κάτι από Παλαιά Διαθήκη η απόφαση της Ολομέλειας -μάλιστα!- του Συμβουλίου της Επικρατείας με πρόεδρο τον Σωτήρη Ρίζο και εισηγήτρια τη Μαρία Καρακανώφ για την κυριακάτικη αργία των καταστημάτων. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρόεδρος του οιονεί συνταγματικού δικαστηρίου της ανεξίθρησκής μας χώρας διάβαζε περικοπές του Ευαγγελίου για να τεκμηριώσει «ηθική βλάβη των εμπόρων, υπαλλήλων κ.λπ.», διότι με το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές «το δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας παρίσταται αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη».
Προφανώς ο κ. Ρίζος θα προσέφυγε στην «Εξοδο», ένα από τα βιβλία του Κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης, και θα ανέφερε την τέταρτη από τις Δέκα Εντολές: «Μνήσθητι την ημέρα των σαββάτων αγιάζειν αυτήν. Εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου. Τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου, ου ποιήσεις εν αυτή παν έργον».
Υπάρχει βεβαίως ένα πρόβλημα μεταξύ της ημέτερης Κυριακής και του Σαββάτου των Γραφών, πρόβλημα που δεν επιλύει η απόφαση του ΣτΕ. Αλλά, μήπως στο πλαίσιο της ισότητας όλων των γνωστών θρησκειών, θα πρέπει να κλείνουν τα μαγαζιά και τα Σάββατα για τους Εβραίους Ελληνες πολίτες και την Παρασκευή για τους μουσουλμάνους; Για τους άθεους θα προτείνουμε να κλείνουν τα μαγαζιά τη Δευτέρα· αυτή κι αν προκαλεί «αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη» ζημία στους εργαζομένους.
Ομως, ο φετβάς του ΣτΕ (φετβάς είναι η επίσημη γνωμοδότηση ή ερμηνεία του θρησκευτικού νόμου) κάνει νερά. Επισημαίνει ότι προς την ανάγκη εξυπηρέτησης του αυξημένου αριθμού τουριστών τις Κυριακές, είναι δυνατόν με απόφαση του αντιπεριφερειάρχη να οριστούν περιοχές που επιτρέπεται η λειτουργία καταστημάτων μέχρι 250 τ.μ.
Δεν γνωρίζουμε αν και πώς μπορεί να θεραπευτεί η «αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη» ζημία που θα υφίστανται καταστηματάρχες και εργαζόμενοι στα συγκεκριμένα μαγαζιά, αφού προσβάλλεται «το δικαίωμα άσκησης της θρησκευτικής λατρείας». Αυτό δημιουργεί ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Φαίνεται ότι ο πρόεδρος του ΣτΕ είναι ακόμη στα χωρία της Παλαιάς Διαθήκης και δεν έφτασε στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο το οποίο ρητώς αναφέρει: «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή του ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει. Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά». Οπότε και αυτή η εξαίρεση προκαλεί «αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη» ζημία. Της ψυχής του ΣτΕ…