Της ανακοίνωσης ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος θα είναι ο επόμενος Ελληνας Επίτροπος προηγήθηκε ζωηρό παρασκήνιο (χωρίς δική του ευθύνη και συμμετοχή). Ονοματολογία, σεναριολογία, διαρροές επί διαρροών και ένα πολιτικό θρίλερ γύρω από την τελική επιλογή της κυβέρνησης, με φαβορί που προβάλλονταν και μετά εξαφανίζονταν και αουτσάιντερ που παρουσιάζονταν ξαφνικά στο προσκήνιο.

Το ενδιαφέρον, με την κακή έννοια, είναι ότι όλο αυτό το παρασκήνιο δεν εστίαζε στα προσόντα που αντιστοιχούν στις απαιτήσεις της σημαντικής αυτής θέσης αλλά σε παιχνίδια εσωκομματικών και ενδοκυβερνητικών ισορροπιών. Με άλλα λόγια, δεν διαφαινόταν μια αγωνιώδης αναζήτηση του καταλληλότερου, αλλά αναδυόταν μια πολιτική κουζίνα στην οποία κυριαρχούσε η οσμή των αρχηγικών σχεδιασμών/τακτικισμών και μάλιστα με φόντο την επόμενη μέρα.

Και αυτά ενώ η επόμενη πενταετία θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη για το μέλλον της ΕΕ και της ευρωζώνης, με την Κομισιόν να έχει μπροστά της μεγάλες προκλήσεις και σοβαρά διλήμματα.