Στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, ο Ιούλιος υπήρξε μήνας σημαντικών πολιτικών γεγονότων.
Τον Ιούλιο του 1965 ανακόπηκε με την ανατροπή της Κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου από την ωμή παρέμβαση του Παλατιού, η πρώτη μετά τον εμφύλιο ουσιαστική προσπάθεια εκδημοκρατισμού της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα. Ακολούθησε περίοδος πολιτικής αστάθειας με κατάληξη τη δικτατορία του ‘67.
Τον Ιούλιο του 1974 έχουμε το επαίσχυντο πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου που άνοιξε την πόρτα για την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο και οδήγησε στην κατοχή του 38% του νησιού από τους Τούρκους. Αυτός ο Ιούλιος είναι ο μήνας της πτώσης της Χούντας υπό το βάρος της τραγωδίας της Κύπρου αλλά και ο μήνας θεμελίωσης της δημοκρατικής μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Τον Ιούλιο του 2015 με τη χώρα στο χείλος του γκρεμού οδηγήθηκαν οι πολίτες στις κάλπες ενός απερίγραπτου δημοψηφίσματος που οργανώθηκε με απίστευτη αφροσύνη για να αντιστραφεί πλήρως εντός 24 ωρών, διασύροντας τους εμπνευστές του και τραυματίζοντας ανεπανόρθωτα τη σοβαρότητα της χώρας η οποία και φορτώθηκε με ένα 3ο αχρείαστο και δυσβάσταχτο μνημόνιο.
Ιούλιος του ‘19, ο μήνας της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, ως αποτέλεσμα συσσωρευμένων πολιτικών του αποτυχιών, αλλά κυρίως λόγω της ακραίας πολιτικής του συμπεριφοράς, της βιαιότητας του πολιτικού του λόγου και της εγκατάλειψης βασικών στοιχείων θεσμικής δημοκρατικής λειτουργίας.
Αυτά δημιούργησαν το λεγόμενο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και εγκατέστησαν στην κοινωνία εντονότατα τη στάση «να φύγουν αυτοί οπωσδήποτε».
Ας μείνουμε όμως στο παρόν κείμενο, στο μέγιστο σε σημασία Ιουλιανό γεγονός. Στην πτώση, 48 χρόνια πριν, της δικτατορίας και την είσοδο της χώρας στη νέα εποχή, τη Μεταπολίτευση.
Το ‘74 άνοιξε νέα σελίδα στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Ένα ιστορικό συνεχές πολιτικής σταθερότητας και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα. Καταργήθηκε η Βασιλεία και έκλεισαν οριστικά Εμφυλιακές πληγές (όσοι πολιτικά μικρόνοες τις ξύνουν ακόμα, ευτυχώς για όλους μας είναι βυθισμένοι στο περιθώριο).
Διευρύνθηκαν τα ατομικά δικαιώματα και μπήκαν οι βάσεις για οικονομική ανάπτυξη και ευημερία.
Η χώρα εντάχθηκε στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, σταθεροποίησε τις συμμαχίες της και ανέδειξε την παρουσία της στη διεθνή σκηνή. Αύξησε το κύρος της και ενίσχυσε την ασφάλειά της. Οι προσπάθειες και ο μόχθος όλου του λαού σε συνδυασμό και με κοινοτικούς πόρους αναδιαμόρφωσαν την Ελλάδα.
Στη μεταπολίτευση η Ελλάδα έκανε το μεγάλο άλμα. Και ας βρυχώνται διάφοροι αιώνιοι ανιστόρητοι πολιτικοί πόντικες και νεοφυείς αρουραίοι που λοιδορούν και υβρίζουν με το εμετικό «η Χούντα δεν τελείωσε το ´73».
Το ´74 η ατμομηχανή και τα βαγόνια άλλαξαν. Μπήκαμε σε νέα πορεία. Ήταν αυτή η πορεία ευθύγραμμη; Ασφαλώς όχι. Δεν έλλειπαν ούτε λείπουν οι μεγάλες αδυναμίες του πολιτικού συστήματος. Εμφανίστηκαν οι μεγάλες του παθογένειες, ο συντεχνιασμός, η δημαγωγία, ο λαϊκισμός. Και ήρθε ο εκτροχιασμός του 2004-2009 που έδωσε τη χαριστική βολή και οδήγησε τη χώρα αναπόφευκτα στη χρεοκοπία και τα Μνημόνια.
Διδάχτηκε ο πολιτικός κόσμος από τους κινδύνους που περάσαμε τα τελευταία χρόνια; Ασφαλώς όχι.
Διαμορφώνεται σήμερα ένα, έστω μικρό πεδίο εθνικής σύμπνοιας και πολιτικής συναίνεσης για να αντιμετωπιστεί η νέα περίοδος της κρίσης που γεννάει ο πόλεμος του Πούτιν, η τεράστια ενεργειακή κρίση και το προβληματικό περιβάλλον σε μια Ευρώπη που κλυδωνίζεται με πολιτικά ασταθείς Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία; Ασφαλώς όχι.
Οι εξελίξεις στη χώρα τρέχουν. Στο πεδίο της «σύγκρουσης» πολλές φορές κερδίζει ο «καλύτερος» και άλλες φορές ο πιο «πονηρός». Στο τέλος όμως τον λογαριασμό τον πληρώνουμε όλοι.
Όσοι ετοιμάζονται για «πόλεμο» χωρίς φραγμούς πρέπει να ξέρουν ότι οι φύλακες της πολιτικής ομαλότητας και της σταθερότητας σ´αυτόν τον τόπο κάθε άλλο παρά λίγοι είναι.
Αντιλαμβάνονται τα αδιέξοδα, αποδοκιμάζουν τους ταύρους στο υαλοπωλείο, δεν τα έχουν καλά με τους υποκριτικούς θυμούς και περιγελούν όσους αναζητούν στη μύγα ξύγκι για αντιπαράθεση.
Και είναι παρόντες.
*Ο Σπύρος Λυκούδης είναι πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Τα Νέα στις 27/7/22
Πηγή: www.tanea.gr