Λέγεται πως συχνά «η ιστορία επαναλαμβάνεται πότε ως φάρσα και πότε ως τραγωδία» και δυστυχώς δεν βλέπω πώς εμείς θα αποφύγουμε μια θλιβερή επανάληψη, έτσι καταπώς οδεύουν τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Σκηνικό ακραίας πόλωσης έχει ήδη στηθεί και φιλοτεχνείται ημέρα με την ημέρα ακόμη περισσότερο, με διακύβευμα τη διατήρηση ή την κατάκτηση της εξουσίας στις εθνικές εκλογές και με ενδιάμεσο στάδιο (με τα μέχρι στιγμής δεδομένα και σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις Σαμαρά πως πρόθεσή του είναι εθνικές εκλογές να γίνουν το 2016) τις διπλές εκλογές του Μαΐου.
Ζούμε καθημερινά τυφλές επικοινωνιακές συγκρούσεις με ανταλλαγή απίστευτων κατηγοριών εκατέρωθεν, στο πλαίσιο μιας ακραίας πολιτικής δικομματικής αντιπαράθεσης, κακέκτυπο άλλων «ένδοξων» εποχών.
Επιστρέφουμε ολοταχώς και πολιτικά, αφού πρώτα επιστρέψαμε οικονομικά σε περασμένες δεκαετίες, μέσω μιας ενδιάμεσης στάσης στο 2009! Ήταν τότε που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανδρέου μπλόκαρε από νωρίς την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής του έκανε το χατίρι να του δώσει την εξουσία με πρόωρες κάλπες και συντριβή τον Οκτώβριο του 2009… Αντί να ενημερώσει τον ελληνικό λαό, ως όφειλε, για την τραγική οικονομική κατάσταση που ήδη βρισκόταν η χώρα και να ζητήσει εθνική συναίνεση όχι μόνο για το πρόσωπο του προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και για κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
Αν οι τότε δύο πρωταγωνιστές έχουν κάποια δικαιολογία να επικαλεστούν, αν υποθέσουμε πως η έλλειψη πλήρους γνώσης της οικονομικής κατάστασης ή η άγνοια μπορούν να αποτελούν δικαιολογίες για αρχηγούς κρατών και αντιπολιτεύσεων, ο σημερινός πρωθυπουργός και ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορούν να έχουν καμία. Γνωρίζουν πολύ καλά την κρισιμότητα της κατάστασης και πως σε καμία περίπτωση η Ελλάδα δεν έχει διαφύγει των θανάσιμων κινδύνων… Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τέσσερα σκληρά μνημονιακά χρόνια, στη διάρκεια των οποίων έχουν γίνει χωρίς αμφιβολία πολλά πράγματα στην κατεύθυνση της σταθεροποίησης της δημοσιονομικής κατάστασης, τα οποία βέβαια ο ελληνικός λαός πληρώνει «με αίμα και δάκρυα».
Δεν είναι επιτρεπτό και δεν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό, έπειτα από όλα αυτά που έχουμε υποφέρει, να «κατορθώσουν» Σαμαράς και Τσίπρας να οδηγήσουν τη χώρα διά της πολιτικής οδού κυρίως αυτή τη φορά, στο σημείο από το οποίο ξεκίνησε η κρίση και ενδεχομένως σε ακόμη χειρότερο από τότε.
Από τη στιγμή που στην Ελλάδα επικρατήσουν και παγιωθούν όροι ακραίας σύγκρουσης, τότε όποιος και να βρίσκεται στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, κάθε προσπάθεια που έχει γίνει και θα γίνεται θα ακυρώνεται και όλοι μαζί θα οδηγηθούμε εντέλει σύντομα στο βάθος της αβύσσου. Οι όροι της πολιτικής διακυβέρνησης διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό αρκετά πριν από τις εθνικές εκλογές και οι όροι που πάνε να διαμορφώσουν τώρα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι τέτοιοι που δεν προοιωνίζονται πολιτική σταθερότητα για τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα. Τη στιγμή που το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή εθνική συνεννόηση και κυβερνήσεις εθνικής ενότητας.