Το μεγαλύτερο πρόβλημα της πραγματικής οικονομίας είναι η χρηματοδότηση της...
Αρκετά αιτήματα επιχειρήσεων δεν βρίσκουν ανταπόκριση με αποτέλεσμα η πιστωτική ασφυξία και η έλλειψη ρευστότητας να εμποδίζουν τυχόν προώθηση νέων επενδυτικών πλάνων και ως εκ τούτου τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης.
Η αναζωπύρωση επιπρόσθετα των συζητήσεων περί Grexit επιτείνει το κλίμα ανησυχίας και αβεβαιότητας στην αγορά.
Ο δρόμος θα είναι αρκετά μακρύς και προφανώς θα έχει τη δική του ιστορική και πολιτική ερμηνεία έπειτα από λίγα χρόνια. Η στρατηγική της κυβέρνησης θα έπρεπε να εστιάζεται στο πως η χώρα θα ανακτήσει την εμπιστοσύνη της στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου και χρήματος. Με άλλα λόγια στο πως οι αγορές θα ξανασχοληθουν μαζί μας και θα τους κεντρίσουμε το ενδιαφέρον.Με αυτό μόνο τον τρόπο οι ελληνικές τράπεζες θα ξανααποκτήσουν πρόσβαση στο δανεισμό για να διοχετεύσουν χρήμα στην πραγματική οικονομία. Αντί αυτής της στρατηγικής η κυβέρνηση αναλώνεται σε ατελείς και αοριστολόγες μεταρρυθμίσεις περί πάταξης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, ιδιωτικοποιήσεων που κάθε μέρα «σκοντάφτουν» όλο και περισσότερο, αναδιάρθρωσης της Δημόσιας διοίκησης που έχει «μπουκώσει», καθώς το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι οι επαναπροσλήψεις αλλά η αδράνεια, η αδιαφορία και η ανασφάλεια που χαρακτηρίζει τους περισσότερους δημόσιους λειτουργούς με επιπτώσεις στην παραγωγή έργου και την εξυπηρέτηση του πολίτη.
Δεν υπάρχει όραμα ούτε συγκεκριμένη στόχευση, υπάρχει όμως μια σχιζοειδία μεταξύ φαντασίωσης και ρεαλισμού που μπλοκάρει την εφαρμογή μιας υλοποιήσιμης στρατηγικής με συγκεκριμένες χρονοδεσμεύσεις για το καλό της χώρας.
Σε αυτό συντείνει όχι μόνο η πολιτική πιρουέτας και συνεχών παλινδρομήσεων της κυβέρνησης αλλά και η ανυπαρξία ,ούτε καν λόγου, της αντιπολίτευσης. Μεγάλα τα προβλήματα της πατρίδας, πολιτικοί νάνοι οι ηγέτες μας-μπερδεμένα κομπλεξικά ανθρωπάκια που έχασαν την πελατεία τους με μοναδικό τους προσόν το επώνυμο του μπαμπά και της μαμάς τους.
Αρχίζω βαθιά να πιστεύω ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε και ότι θα ταλαιπωρούμεθα για πολλά ακόμα χρόνια.
Είναι ζήτημα προσωπικής επιβίωσης σε όλα αυτά που συμβαίνουν και γι αυτό επιλέγω τη ρήση του Εμπειρίκου «τα βλέφαρά μου κλειστά να βλέπουν ότι θέλουν «.