Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία αμφιβολία τουλάχιστον για τους ενστερνιζόμενους ακόμα τη λογική μεθοδολογία στην ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητας και του πολιτικού επιφαινομένου ότι η επερχόμενη απειλή υιοθέτησης του απλού αναλογικού συστήματος στις εκλογικές διαδικασίες συνιστά καταστροφή για τον τόπο σε μια χώρα που η συναίνεση αποτελεί μεν σημείο πολιτικής αναφοράς αλλά δυσκολεύεται να βρει πεδίο εφαρμογής στην πράξη.
Η εμπειρία από τη χρήση απλής αναλογικής αντίστοιχων πολιτικών περιόδων άφησε πικρές μνήμες και εμπειρίες πολιτικής ακυβερνησίας και πλήρους αναστάτωσης.
Από το 1926 που υπήρχαν στη Βουλή 13 κόμματα έως το 1932 που η αδυναμία συμφωνίας Τσαλδάρη- Βενιζέλου οδήγησε σε πολλαπλές εκλογές μέσα σε μια τετραετία μέχρι που τη διακυβέρνηση ανέλαβε ο Μεταξάς αλλά και το 1950 που πάλι στη Βουλή είχαμε 13 κόμματα και αδύναμη κυβέρνηση. Η ιστορική μνήμη λέει ότι δεν πρέπει να ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις. Δυστυχώς αλλά η κουλτούρα συναίνεσης που χαρακτηρίζει άλλες χώρες όπως η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Και από την άλλη, στα προηγμένα κράτη οι θεσμοί είναι ισχυροί, η δημόσια διοίκηση λειτουργεί και είναι αναποτελεσματική ανεξαρτήτως Πολιτικής ,ενώ στην Ελλάδα οι ενδιάμεσες περίοδοι ακυβερνησίας « γεννούν » τέρατα καθώς όλα συναρτώνται και είναι εξαρτημένα από τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Η μη συγκρότηση σταθερών κυβερνήσεων στοιχειοθετείται από οκνηρία και ολιγωρία στην αποτελεσματική λειτουργία του Δημοσίου εν όψει π.χ. σχηματισμού σταθερής κυβέρνησης, μεγάλη υστέρηση στην πραγματική οικονομία και στη λειτουργία της αγοράς με έντονο συναίσθημα αναβλητικότητας των πάντων και συναισθηματική υπερφόρτωση λόγω αβεβαιότητας στην πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.
Στον κύκλο ζωής των Πολιτικών κομμάτων σε μεγάλο βαθμό παρατηρείται επίσης ιδιαίτερη ανωριμότητα στην πολιτική τους φιλοσοφία όσον αφορά ξεκάθαρες Στρατηγικές στοχεύσεις του τύπου με ποιον θα συνεργαστεί ή με ποιον θα συγκυβερνήσει , π.χ. το Κίνημα Αλλαγής , σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας πχ της ΝΔ στις επερχόμενες εκλογές !! Αυτό δημιουργεί με τη σειρά του περισσότερη σύγχυση στον Πολίτη που επιθυμεί Κυβερνησιμότητα και σταθερότητα. Αν αυτό συνδυαστεί και με την ιδεολογική σύγχυση όσον αφορά ρόλους και ιδεολογική ταυτότητα ,αυτό επιτείνει την σύγχυση προκαλώντας εσωτερικές ρωγμές και ρήξη στο εσωτερικό των Πολιτικών κομμάτων καθώς υπάρχει έντονη η απειλή απώλειας μεγάλου μέρους του εκλογικού τους ακροατηρίου.
Τι αντιπροσωπεύει άραγε η Σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα αποστερούμενη της κοινωνικής της δυναμικής ; Μπορεί να είναι πειστική ως το κόμμα που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των φτωχών με κοινωνική Δικαιοσύνη ; αφού πολλοί απ αυτούς έχουν μετατοπισθεί σε κόμματα της άκρας λαϊκιστικής Δεξιάς ή ακόμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Από την άλλη, η κουλτούρα της φιλελεύθερης Δεξιάς που είναι υπέρμαχος της ανοικτής κοινωνίας , της ελευθερίας στη διαχείριση της Οικονομίας και τη λειτουργία της αγοράς για μεγαλύτερη παραγωγή πλούτου είναι αρκετά πειστική σε μια χώρα που μαστίζεται από συνεχόμενες δημοσιονομικές προσαρμογές και διαρκή συρρίκνωση των εισοδημάτων; Η φτώχεια, η άνιση κατανομή του εισοδήματος αποτελούν αντικείμενο πειστικής πολιτικής αντιπαράθεσης που είναι δυνατόν να οδηγήσει σε μεγάλες πολιτικές μετατοπίσεις με προμετωπίδα τη δεξιά ή αριστερά οικειοποίηση ..όταν σήμερα η σχέση εργασίας, πλούτου, ευημερίας έχει υποστεί κατακλυσμιαίες αλλαγές !!!
Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί συσχετισμοί έχουν πλέον, στην μεταβιομηχανική εποχή της ψηφιακής οικονομίας ,οριστικά αλλάξει. Πρέπει να αναζητηθούν νέα εργαλεία πολιτικής σκέψης και ανάλυσης πέραν από ιδεολογικές περιχαρακώσεις. Το πεδίο της αντιπαράθεσης θα είναι πέραν των όρων του σοσιαλισμού, του καπιταλισμού, της Κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς , καθώς η επεξεργασμένη πληροφορία είναι πλέον κυρίαρχη στη ζωή μας και έχει φέρει ανατροπές που προτάσσουν νέους σχεδιασμούς στην πολιτική ανάλυση, η δε εργασία με την τεχνητή νοημοσύνη θα περιθωριοποιεί διαρκώς παραδοσιακούς επαγγελματικούς κλάδους και θα προκαλεί με νέες εξειδικεύσεις σε διαφορετικά από τα σημερινά περιβάλλοντα και τρόπους εργασίας.
Από την αναγκαιότητα βιώσιμων εκλογικών συστημάτων λαμβανομένης υπόψη της ανυπαρξίας συναινετικής κουλτούρας στη διακυβέρνηση της χώρας μας έως την ευρωπαϊκή ιδεολογική αποδυνάμωση της σοσιαλδημοκρατίας και τις νέες ιδεολογικές επανατοποθετήσεις των όρων κεντροδεξιά -κεντροαριστερά αλλά και την επελθούσα αλλαγή στο μεταβιομηχανικό οικοδόμημα της Δύσης, είναι ανάγκη να καταλάβουμε και να ερμηνεύσουμε τον κόσμο των άλλων και ταυτόχρονα να σχεδιάσουμε σοβαρά και τον δικό μας κόσμο!!! Προϋπόθεση βασική να επιλέξουμε ανάμεσα στην πολιτική « σαβούρα » το πολιτικό προσωπικό εκείνο που θέλει και μπορεί να αλλάξει το δικό μας κόσμο.