Η επέτειος του θανάτου του Σεφέρη (20/9/1971) μάς παρακινεί να κάνουμε αναδρομές στη ζωή και το έργο του. Για να αποφύγουμε τις επαναλήψεις, επιλέξαμε μια ημερολογιακή του εγγραφή που δεν προσέχτηκε. Δείχνει την πρώιμη σχέση του ποιητή με τον κινηματογράφο και έχει ένα γενικότερο ενδιαφέρον μια και αναφέρεται στα πρώτα βήματα της έβδομης τέχνης στον κόσμο. Επιπροσθέτως, σ’ αυτήν εμφανίζεται και «ένας κοντός ναύτης, κουρδισμένος και αεικίνητος», που φέρνει κάπως  προς τον φίλο του, τον «Μαραμπού».

Ο Σεφέρης στις «Μέρες Γ’» αφηγείται το όνειρο που είδε στις 26 Νοέμβρη 1937: «Καθισμένος με μια παρέα σε κάποια ταράτσα της Αθήνας. Έπρεπε να ήταν καφενείο. Θυμούμαι το στρογγυλό σιδερένιο τραπεζάκι. Καλοκαιρινό βράδυ, πληχτικό. Έπειτα κατεβήκαμε και περάσαμε μπροστά σ’ ένα περιβόλι (έμοιαζε με το περιβόλι των Tuileries, του Manet, αν δε γελιέμαι), όπου διασκέδαζαν Εγγλέζοι ναύτες με πόρνες. Στο πέρασμά μας, είδα ένα κοντό ναύτη με μια ελεεινά φτιασιδωμένη, όπως η Φαντίνα στους «Αθλίους», σ’ ένα από τα πρώτα μου φιλμ, όταν ήμουν παιδί στη Σμύρνη. Τον παρακολουθούσε πολύ βαριεστημένη. Απεναντίας ο ναύτης ήταν πολύ κουρδισμένος και αεικίνητος. Τον άκουσα να της λέει: “Find me a chair and l’ ll fit it.” Σκύβοντας είδα τη φύση του».

Συνέχεια στο DimArt