Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα (18/9) από την άγρια και ομολογημένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από οργανωμένο χρυσαυγίτη και η δίκη σέρνεται με συνεχείς αναβολές, επεισόδια βίας εις βάρος τής μνήμης τού νεκρού, των μαρτύρων κατηγορίας και των συνηγόρων Πολιτικής Αγωγής  από τους μπράβους τής ΧΑ.
Αυτό που εντυπωσιάζει και οδηγεί σε περαιτέρω ενδυνάμωση της νεοναζιστικής οργάνωσης είναι, με ευθύνη τής δικαιοσύνης, της κυβέρνησης και των ΜΜΕ, η υποβάθμιση και βεβαίως η βραδύτητα απόδοσης δικαιοσύνης. Ας σκεφτούμε την αίθουσα όπου διεξάγεται, την ελλιπή δημοσιότητα από τα ΜΜΕ, και, κυρίως, την κακή διαχείριση του χρόνου εκ μέρους τής δικαιοσύνης, λόγω απουσίας συνεννόησης δικαιοσύνης-κυβέρνησης… Και όταν λέω «συνεννόηση» δεν εννοώ βεβαίως «συμφωνία» περί της απόφασης, αλλά για το επείγον ενός ακανθώδους κοινωνικού και πολιτικού ζητήματος, όπως και το να δοθεί απάντηση στο περί δικαίου αίσθημα…
Έχω στο μυαλό μου πως η έννοια της «πολιτείας», «κράτους», δεν μπορεί να είναι ταξινομημένη σε μεμονωμένα κουτάκια: κυβέρνηση – δικαιοσύνη – παιδεία – κοινωνική ασφάλιση – υπηρεσίες ασφαλείας – οικονομία – άμυνα – αθλητισμός – τουρισμός κλπ. Παρ’ όλη την ανεξαρτησία κάποιων από τα αναφερόμενα,  θεωρώ πως η πολιτεία είναι ένα σύνολο υπηρεσιών που οφείλει να συντονίζει, όπως και να λαμβάνει υπ’ όψη της εάν ένα σώμα απ’ αυτά λειτουργεί ή βρίσκεται σε… ύπνωση.
Ο χρόνος που περνάει είναι πλέον χρόνος ο οποίος λειτουργεί εις βάρος της κυβέρνησης, των θεσμών της δικαιοσύνης, αλλά και της κοινωνίας . Η δικαιολογία των πολλών μαρτύρων, και της δήθεν «πολύπλοκης υπόθεσης που χρειάζεται χρόνο διερεύνησης ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη» δεν πείθει πλέον κανέναν όταν -επαναλαμβάνω – έχουν ήδη περάσει πέντε χρόνια!!! (Αναρωτιέμαι: αν ποτέ γίνει η δίκη για το πραξικόπημα στην Κύπρο, την προδοσία και την ακόλουθη εισβολή, πόσες δεκαετίες θα πρέπει να περιμένουμε να περάσουν;)

Ασφαλώς και δεν μπορώ να γνωρίζω τα εσωτερικά προβλήματα που ορθώνονται και εμποδίζουν την εύρυθμη λειτουργία των δικαστηρίων, αλλά θυμάμαι πως πέρασαν πολλοί μήνες ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος για τη διεξαγωγή τής δίκης (!!!). Αφού είχε ξεκινήσει η διεξαγωγή της, ξαφνικά σταμάτησε επειδή – λέει – ήταν απαράδεκτες οι επικρατούσες συνθήκες στην αίθουσα…  Δεν γνωρίζω επίσης αν αυτή η δίκη έχει χαρακτηριστεί ως «επείγουσα» λόγω της φύσης τού συγκεκριμένου εγκλήματος, αλλά και τις σχέσεις τού δολοφόνου με άλλους κακοποιούς, επίορκους, με καταδίκες ποινικού δικαίου, οι οποίοι προχώρησαν σε εγκληματικές επιθέσεις σε μετανάστες, σε συνδικαλιστές και σχετίζονται ιδεολογικά, κομματικά με τον εκτελεστή τού Φύσσα και συνεργάζονται στις ίδιες συμμορίες. Επίσης θυμάμαι πως ο πρόεδρος τού κόμματος της ΧΑ με επίσημη δήλωσή του, ανέλαβε την ηθική ευθύνη τής δολοφονίας!
Έτοιμα όλα, στο πιάτο! Αναφερόμαστε σε μια δίκη στην οποία γνωρίζουμε ήδη τον δολοφόνο, καθώς και τους συνενόχους του της ίδιας οργάνωσης ναζιστών. Ένα έγκλημα ξεκάθαρο για ενόχους και συνενόχους, από το οποίο η μεγάλη συγγραφέας Αγκάθα Κρίστι δεν θα μπορούσε να αντλήσει έμπνευση, αφού δεν κρύβει μέσα του κανένα απολύτως «μυστήριο», εκτός από την δικαστική αντιμετώπισή του…

Το πέρασμα του χρόνου, τον μόνο που εξυπηρετεί, είναι ο δολοφόνος και οι συνένοχοί του. Διευκολύνει την ΧΑ στην… ομαλή συνέχιση των υπόγειων δραστηριοτήτων της, διευκολύνει επίσης την ισχυροποίησή της στο δικό της πόπολο, το οποίο έχει κερδίσει με τις παρανομίες, τη βία στους δρόμους, τις αντισυνταγματικές της δράσεις, με τον άκρατο ρατσισμό της, με τους εκφοβισμούς που εξασκεί, με τις φονταμενταλιστικές της ιδέες και δράσεις, με τις ανιστόρητες και ξεπερασμένες θεωρίες περί των δύο ιδεολογικών άκρων, κα. Ένα εκλογικό κοινό εύκολο στη χειραγώγηση, δίχως πρόβλημα ακόμα και στην επιστροφή χιτλερικών, ναζιστικών και ολοκληρωτικών ιδεολογημάτων, αλλά και επιρρεπές κοινό σε κάθε οπισθοδρομική προτροπή…
Το πέρασμα του χρόνου μου θυμίζει τα ιδιωτικά κανάλια που διακόπτουν την ταινία, βάζουν διαφημίσεις μεγάλης διάρκειας, με αποτέλεσμα ο θεατής να ξεχνάει την ταινία που έβλεπε… Όμως το πέρασμα του χρόνου σ’ αυτή τη «δίκη των δικών» (όπως την χαρακτηρίζουν κάποιοι) ισοδυναμεί σχεδόν με παρωδία, γελοιοποιώντας τόσο το δικαστικό σύστημα, όσο και την ίδια την κυβέρνηση, που αδυνατεί να βρει τρόπους και μέτρα για την πιο γρήγορη διεξαγωγή της.
Το πέρασμα του χρόνου προκαλεί τη λήθη εκείνων των γεγονότων και ευνοεί την υποχώρηση από την συλλογική μνήμη τού τότε συμβάντος. Η δολοφονία τού Φύσσα, το τραγικό συμβάν της 18/9/2013, μπορεί για κάποιους να μην έχει «πια» τον αντίκτυπο ενός αποτρόπαιου δολοφονικού επεισοδίου, με τη μάνα και τον πατέρα να θρηνούν το παιδί τους που χάθηκε από το μαχαίρι τού δολοφόνου Γιώργου Ρουπακιά.
Το πέρασμα του χρόνου μπορεί να μειώνει και να μην προκαλεί την αυτονόητη οργή και τον θυμό τού ευρύτερου κόσμου.
Το πέρασμα του χρόνου μπορεί να φθείρει κατά πολύ την πολιτικά βαρύνουσα σημασία τού «γεγονότος», πέρα από εκείνη την συναισθηματική, και να το συρρικνώνει απλά ως ένα περασμένο παλαιότερο «συμβάν»…

Όσο και να δηλώνει ο Πρόεδρος της Βουλής πως «η καθυστέρηση στη δίκη της ΧΑ, εξελίσσεται σε ντροπή και όνειδος» η κυβέρνηση έχει… χρεωθεί μεγάλο μέρος της καθυστέρησης και όσο αυτή (η καθυστέρηση) διαιωνίζεται, η μετατόπιση της ευθύνης και το όνειδος θα βαραίνει τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

{Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 ο Παύλος Φύσσας, ράπερ με αντιφασιστική δράση, δολοφονήθηκε στο Κερατσίνι από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της ΧΑ. Η δολοφονία αποδόθηκε σε πολιτικά κίνητρα, οι ανακρίσεις ενέπλεξαν και άλλα μέλη της ΧΑ και ήταν η αφορμή για περαιτέρω έρευνες για ποινικά αδικήματα και την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης, στην οποία εμπλέκονται μέλη και ηγετικά στελέχη τού νεοναζιστικού κόμματος. Στην εξέλιξη των ερευνών, μεταξύ των προφυλακισμένων για τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης συμπεριλήφθηκαν και βουλευτές της ΧΑ.(Από τη Βικιπαίδεια)}