Το χαρακτηριστικό του καλού πολιτικού, είναι η δυνατότητα να προβλέψει, να προετοιμασθεί και να ενεργήσει εγκαίρως. Πέρα από τις σωστές τακτικές κινήσεις, δηλαδή, χρειάζεται και η σωστή στρατηγική. Για τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και για όσους ανησυχούν για το μέλλον της χώρας, τα «μπάνια του λαού» δεν πρέπει να … υπάρξουν. Ενάμισης μήνας έμεινε για να καλύψουμε το έδαφος που χάσαμε με τη φάρσα των αλλεπάλληλων εκλογών. Στο διάστημα αυτό, πρέπει να αποσαφηνισθεί και να απλωθεί η στρατηγική αναδιάταξης του Κεντροαριστερού χώρου. Στόχος, η κυριαρχία στις εξελίξεις και η σωτηρία της χώρας από περιπέτειες. Ανάγκα και οι Θεοί πείθονται. Πόσο μάλλον οι πολιτικοί και ειδικά οι …χαμένοι. Δεν θα μιλήσω, συνεπώς, για τους δύο αρχηγούς, αλλά για τους δύο πολιτικούς χώρους, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να κάνει τη χάρη κανενός. Από το Σεπτέμβρη θα γίνει κόλαση. Η ΝΔ και η Δεξιά, γενικώς, δεν έχει τις δυνάμεις να τα βγάλει πέρα μόνη της. Η τρικομματική κυβέρνηση, που εκφράζει τη σώφρονα αστική τάξη, ήδη δοκιμάζεται σκληρά στα δύο μέτωπα, των δανειστών και των επίδοξων σφετεριστών της εξουσίας, που θέλουν να στείλουν τη χώρα στην εποχή των …σπηλαίων. Οι εκλογές ίσως γίνουν πάλι αναπόφευκτες και, τότε, το υπαρξιακό ερώτημα είναι …αυτή η «πόρνη» που λέγεται εξουσία, με ποιον θα πάει;; Προς το παρόν, τα «βρήκε» με το «ζόρι» στο «κοινόβιο» με αρχηγό το Δεξιό γείτονα, το παλιό, ξεδοντιασμένο, αφεντικό και το διστακτικό ξάδερφο, αλλά, ήδη, φλερτάρει και με άλλες αγάπες.
Το ΠΑΣΟΚ αποτελείται όλο και περισσότερο από πολίτες που απομακρύνονται, αναγκαστικά, από το όνειρο της εξουσίας. Οι βολεψάκηδες και οι εξαρτημένοι από το βυζί της κρατικής μηχανής έφυγαν προ πολλού και ήδη μοιράζουν, οι αφελείς, θέσεις στη μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στο ΠΑΣΟΚ έμειναν οι ιδεολόγοι σοσιαλιστές, οι συντηρητικοί αριστεροί αστοί και οι ρομαντικοί μίας Κεντροαριστεράς που ποτέ δεν υπήρξε, αλλά πάντα, κάποιοι, ονειρευόμασταν. Η ΔΗΜΑΡ, ακολουθεί αντίστροφη πορεία. Όλο και περισσότερο, αναγκαστικά, και με πολλή σεμνοτυφία, ίσως και υποκριτική ενίοτε, αναγκάζονται να «παίξουν» πρώτη φορά το παιγνίδι της εξουσίας. Ίσως και να αρχίσει να αρέσει σε μερικούς, αλλά το σημαντικό είναι ότι τα ψέματα και οι ντροπές τελείωσαν και η ώρα της ανάληψης ευθύνης έφτασε. Θα τους πάρει καιρό να το συνηθίσουν, αλλά βρίσκονται, όλο και περισσότερο, στον πραγματικό κόσμο.
Οι δύο χώροι, λοιπόν, πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, ενωμένοι, τουλάχιστον στον αγώνα να ανακατακτήσουν την εξουσία. Η ώριμη εμπειρία του ΠΑΣΟΚ και η νεανική ορμητική αθωότητα της ΔΗΜΑΡ, που τώρα ενηλικιώνεται, πρέπει να υποσχεθούν στην πόρνη έναν άλλο κόσμο για να τη δελεάσουν. Να της εξηγήσουν ότι αν γυρίσει στο «καθώς πρέπει» σπίτι της αστικής δημοκρατίας, θα είναι τώρα μία σεβαστή δέσποινα και όχι η θεραπαινίδα του κάθε ισχυρού, όπως …παλιά. Ότι ο ρόλος της θα είναι της μητέρας που φροντίζει για όλα τα παιδιά της, με αυστηρότητα και δικαιοσύνη.
Η πολιτική «προίκα» της Κεντροαριστεράς είναι τα ποσοστά των δύο κομμάτων στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, αλλά και το 10% που ψήφισε ΝΔ, αλλά ανήκει σχεδόν εξ ολοκλήρου στους δύο «συνεταίρους». Αυτό μας κάνει 30%, και αν τα ποσοστά επαληθευθούν και εκλογικά, θα έχουμε εύκολα μία αντιστροφή της σημερινής κατάστασης. Το νέο Κεντροαριστερό κόμμα θα βρεθεί στο ρόλο του αρχηγού, με την ιστορική Δεξιά αναγκασμένη να συμπράξει και το ΣΥΡΙΖΑ σε καθεστώς διάλυσης, καθώς με τίποτα δεν θα αντέξει δεύτερη αποτυχία. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε για να ετοιμάσουμε το σκηνικό του Σεπτεμβρίου 2012 και να αντέξουμε ως χώρα; Ακόμη και μέσα στη θάλασσα, αυτή την ερώτηση θα προσπαθώ να απαντήσω. Ελπίζω το Σεπτέμβρη να είναι η ώρα της γέννησης ενός νέου πολιτικού σκηνικού.
.
*Ο Λυκούργος Λιαρόπουλος είναι Ομ. Καθηγητής της Οικονομίας και Οργάνωσης Υπηρεσιών Υγείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.