Ο διχασμός του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από το νέο μνημόνιο καθορίζει το εθνικό μέλλον. Ο πρωθυπουργός δίνει προτεραιότητα στη διαχείριση των εσωκομματικών ισορροπιών και στην διατήρηση της πολιτικής κυριαρχίας του με αποτέλεσμα να προσαρμόζει τη διακυβέρνηση στην κομματική σκοπιμότητα. Κεντρική επιδίωξη είναι να αποφευχθεί -όσο γίνεται και για όσο γίνεται- οποιαδήποτε μεταρρύθμιση έχει πολιτικό κόστος και επομένως αναβάλλονται οι διαρθρωτικές αλλαγές στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό παρόλο που είναι αναγκαίες, όχι επειδή το υπαγορεύει η Τρόικα, αλλά γιατί διαφορετικά δεν θα αρθεί το ελληνικό αδιέξοδο.
Η οικονομία έχει πέσει τόσο πολύ που θα αρκούσε μικρή προσπάθεια για να ξεκινήσει η αντίστροφη πορεία, προς τα πάνω. Είναι πολύ κρίμα που ο πρωθυπουργός δεν δείχνει να πιστεύει στην ανάκαμψη με ευρωπαϊκούς όρους αλλά εξακολουθεί να πολιτεύεται με το βλέμμα στις δημοσκοπήσεις, με σχεδιασμό λίγων ημερών και προτεραιότητα στη διατήρηση της ηγεμονίας του ακόμη και αν αυτή ασκείται πάνω σε ερείπια. Αντί να επικεντρώνεται η δημόσια συζήτηση στην ύφεση και πώς θα ανακοπεί, τα φώτα πέφτουν στη συνάντηση Τσίπρα-Κωνσταντοπούλου που δεν ενδιαφέρει παρά μόνο τους εμπλεκόμενους στις εσωκομματικές διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας επιλέγει το ρόλο του ηγέτη του χώρου από εκείνον του ηγέτη της χώρας.