Ο προκαθήμενος της ελληνικής κυβερνήσεως , που χάσκει ηδονικώς – όπως όλοι οι τύποι, που εκβάλλουν την εσωτερική τους καταπίεση ως σαδιστική επικυριαρχία – όλο και συχνότερα, μη διαθέτοντας καν το αμφιλεγόμενο χιούμορ του άλλου χάσκοντος υπουργού του επί των Οικονομικών είναι η οριστική επιτομή του νεοπερονιστικού καρικατούρικου εγχώριου μοντέλου.
Αμφιβάλλω αν εξόν από το επώνυμο Περόν, γνώριζε πριν λίγα χρόνια ποιός ακριβώς ήταν ο Περόν. Λοιπόν ο Περόν, εκ των πραγμάτων θεμελιωτής του – κυρίως, όμως όχι μόνο – ομώνυμου Λατινοαμερικανικού κυβερνητισμού ήταν αδρά ένας πανούργος και αυταρχικός στρατιωτικός της Αργεντινής που εισέδυσε τόσον στα μεσαία συντηρητικά στρώματα όσο και στα κομμουνιστογενή λαϊκά κινήματα της εποχής. Στα πλαίσια του πατερναλιστικού του χαρακτηριστικού εγκατέστησε στην πατρίδα του όσα απομεινάρια του φασισμού και του ναζισμού, έψαχναν νέα αρχή μετά τον πόλεμο. Εκεί , στην πλούσια χορτολιβαδική πεδινή ενδοχώρα βρήκαν το καταφύγιό τους ο Δρ Θάνατος της Ευγονικής Μένγκελε του Άουσβιτς , ο δημόσιος υπάλληλος Άιχμαν …μα και τσικό του φασισμού , όπως ο δικός μας Κ.Μανιαδάκης της Ασφαλείας της 4ης Αυγούστου. Προτιμούσε τα πραξικοπήματα, όμως όταν δεν του κάθονταν αγραναπαύονταν για λίγο στον Παναμά κι ό,τι είχε χάσει στρατοκρατικά το έπαιρνε δημοκρατικά.
Ήταν με τους πολλούς – έλεγε – , όμως ήταν μια χαρά και με τους λίγους , ώστε η επιχειρηματική εξωστρέφεια να τροφοδοτεί και τους πολλούς. Δεν γελούσε , ήταν ξακουστός για τις στρατιωτικές του αρετές και την οργανωμένη πολιτική διαίσθηση. Η μακροχρόνια παραμονή του στα πράγματα οφείλονταν , εκτός φυσικά των πονηρών επιδραστικών παρεμβάσεων στην Δικαιοσύνη , στο μουσολινότροπο καθεστώς, που εγκαθίδρυσε, πράγμα που επέτρεψε στον Περονισμό να υπάρχει και μετά τον θάνατό του ως κυρίαρχο πολιτικό μείγμα πρώην κομμουνιστών, πρώην ακροδεξιών, πρώην ανταρτών , πρώην …ο, τι μπορείτε να φανταστείτε.
Ελάτε όμως που ο εδώ – εκ των πραγμάτων – περονιστής, ο νυν ΠΘ ξεπατίκωσε μόνο το οργανωτικό μοντέλο του συζύγου της Εβίτας. Σ’ αυτό το χειμερινό μοντελάκι, εντάχθηκε ο, τι το πιο μεταχειρισμένο κυκλοφορούσε στις μάντρες, ακριβώς όπως και στον πρώιμο ψευδοριζοσπαστικό πυρήνα εντάχθηκε ο , τι πιο δευτεράτζα από τον παλιό χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς και από τα απόνερα , ανεπεξέργαστα μάλιστα, του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Όσον αφορά δε στο ακροδεξιό , συνεργαζόμενο αρχικά – ενσωματωμένο τώρα , σκέλος όλοι οι τύποι, που μαζεύτηκαν κάνουν τον παλαιό των ημερών Γ. Καρατζαφέρη να φαίνεται συγκρινόμενος μαζί τους κάτι ανάμεσα σε Γέηλ και Χάρβαρντ.
Χάσκει λοιπόν ο ΠΘ, με τις εφήμερες τσαλακωμένες νίκες , χάσκει ίσως γιατί πουλά αέρα όπως ο Σώρρας ενώ τον εμφανίζει ως αιθέριο άρωμα ικανό να αποσπάσει τα βαθύτατα αντιδεξιά αντανακλαστικά έναντι του ακροδεξιοτάτου Κ. Μητσοτάκη και όσων δυνητικά θεωρεί συνοδοιπόρους του τελευταίου.
Ο Χουάν Περόν, όπως άλλωστε και τμήματα της συνυπάρχουσας ευρωπαϊκής Σοβιετίας, είχαν αντιληφθεί πως η μακροημέρευση των καθεστώτων τους όφειλε να βασίζεται σε ένα μείγμα κρατικής –ιδιωτικής οικονομίας , ήδη από τον Λένιν.
Αντίθετα εδώ οι κιοτήδες περονιστές ενσωμάτωσαν την απεχθέστερη πτυχή του οικονομικού κομμουνισμού που ήταν η περίπτωση της Αλβανίας. Η Ελλάδα δεν παράγει , αυτοαφαιμάσσεται σε βαθμούς ανίατης συλλογικής νευρικής ανορεξίας υπό τα όμματα μιας ανήκουστης και κολασμένα διεφθαρμένης , πεινασμένης και λιγούρικης ψευδοπερονικής ελίτ.
Και ο ΠΘ χάσκει , χάσκει γιατί ποτέ δεν μπόρεσε να κάνει κάτι άλλο. Το ατύχημα για τον ίδιο κι όχι για την κοινωνία των πολιτών είναι πως το «χάσκειν και δή ανεπιγνώστως» σε καμιά 150αριά ή και 200αριά μέρες, δεν θα του είναι ωφέλιμο σε μια κανονικώς λειτουργούσα θέσμια Δικαιοσύνη.
Θυμάστε τους υπουργούς του Σαντάμ, με πρώτο τον ΥΠΕΞ Ταρίκ Αζίζ , που έχασκαν σεληνιασμένοι, σαν τους αναστενάρηδες, την ώρα που η χώρα τους διαλύονταν από τις βόμβες, που έπεφταν δίπλα τους λέγοντας : «το βλέπετε πως νικάμε»…. Μερικές μέρες μετά κάρφωναν ο ένας τον άλλο για ευνοϊκή μεταχείριση, ενώ ο Χουσεϊν ήταν γενειοφόρος στα λαγούμια. Μάλλον οι τότε ηγέτες του Ιράκ, ήταν πλούσιοι ανόητοι αλαζόνες πολύ περισσότερο από τους αδικαιολόγητους εισβολείς.
Εδώ δεν θέλουμε εισβολείς – αυτονοήτως – , παρά μόνον αποφασισμένους πρωταγωνιστές για την σύνθλιψη του ιμιτασιόν καρικατούρικου περονισμού, όπου εθνικό είναι το κομματικό και πατριωτικό το συνολάκι Ε. Χότζα…
Υ.Γ….Χάσκει καλύτερα όποιος χάσκει τελευταίος κι ακόμα καλύτερα όταν έχει επίγνωση.