Ο Αντώνης Λιάκος μίλησε (Εφημερίδα Συντακτών 17/11 – αναδ. Μεταρρρύθμιση) για τις «δύο ψυχές του ΣΥΡΙΖΑ που «αλληλο-γροθοκοπούνται»». Αναφέρεται στην μια ψυχή που καλεί σε πανευρωπαϊκή συστράτευση κατά της ακροδεξιάς (Τσίπρας στο Βερολίνο) και στην άλλη που επιτίθεται στον Κώστα Σημίτη και «παγώνει» τις προσπάθειες για το λεγόμενο προοδευτικό μέτωπο στην Ελλάδα.

Θα μπορούσε να αναφέρει και άλλα παραδείγματα. Την αντιμνημονιακή και την μνημονιακή ψυχή, την ψυχή που προτείνει συστράτευση κατά της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και την άλλη που συγκυβερνάει με την ακροδεξιά στην Ελλάδα.

Στην ουσία μιλάει για τις δικές του δύο αντιφατικές ψυχές. «Αλλά το γεγονός ότι οι εκσυγχρονιστές όχι μόνο δεν διαφοροποιήθηκαν από τα μνημόνια, αλλά ανέλαβαν εργολαβικά την υποστήριξή τους, τερμάτισε τον ρόλο τους» γράφει χαρακτηριστικά δικαιολογώντας στην ουσία την συριζοποίησή του που δεν τον γλύτωσε στη συνέχεια από την απόλυτη μνημονιακή υποταγή.

Διαβάζοντας τον Γιάννη Βούλγαρη (ΝΕΑ 18/11 – αναδ. Μεταρρύθμιση) συνειδητοποιεί κανείς ότι η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια και μοναδική, η λαϊκίστικη ψυχή. «Αυτό πάντως που εκπλήσσει είναι ο πρωτοφανής κυνισμός με τον οποίο διεκπεραιώνεται το εγχείρημα (του λαϊκισμού) όπως φάνηκε με την πρόσφατη αθλιότητα κατά του πρώην πρωθυπουργού Κ.Σημίτη, του Μ.Χρυσοχοϊδη και Β.Μαλέσιου».

Δύο διαφορετικές τοποθετήσεις για την επίθεση στον πρωθυπουργό του εκσυγχρονισμού, η μια από την πλευρά της εξυπηρέτησης των κομματικών σκοπιμοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ και η άλλη από την πλευρά της εξυπηρέτησης της προοπτικής της χώρας.

Όπως καταλήγει στο άρθρο του ο Βούλγαρης «Το μόνο θετικό των τελευταίων ημερών ήταν ότι έγιναν πλέον ξεκάθαρα τα πολιτικά μέτωπα»