Δεν μπορούσε φυσικά ο Βορίδης να χάσει τη μεγάλη ευκαιρία που του προσέφερε το πρωθυπουργικό διάγγελμα. Θυμήθηκε τις «ένδοξες» μέρες του παρελθόντος (του) και ξεσπάθωσε για τα καλά. Δύσκολα θα φανταζόταν κανείς ότι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου θα ζητούσε επίσημα από τον αρχηγό του να πάρει – μόλις αναλάβει δημοκρατικά την εξουσία – «θεσμικά» μέτρα που να αποκλείουν στο μέλλον να ξανακυβερνήσει η Αριστερά και να επικρατήσουν οι «αριστερές ιδέες».
Εκεί αποδίδει τον κατήφορο της χώρας ο Βορίδης. Προφανώς ο Κώστας Καραμανλής διπλασίασε το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας υπό την επίδραση των αριστερών ιδεών οι οποίες οδήγησαν και τον Σαμαρά στα αντιμνημονιακά κρεσέντα των Ζαππείων. Πρόκειται για τις ίδιες ιδέες που επέβαλαν στον σημερινό ΠτΔ να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ των προσλήψεων και μονιμοποιήσεων στο Δημόσιο.
Ο Βορίδης, όπως έκανε τις προάλλες και ο πρωθυπουργός, χρησιμοποιούν, για δικούς τους λόγους ο καθένας, τις «αριστερές ιδέες» σαν πρόσχημα υποστήριξης της λαϊκίστικης πολιτικής την οποία έχουν ασπασθεί από καιρό. Ο στόχος κοινός. Σε μια εποχή που η χώρα χρειάζεται ένα κοινά αποδεκτό εθνικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο ανάπτυξης, επιδιώκουν να διχάσουν, να διαιρέσουν, να πολώσουν, αδιαφορώντας για την πορεία της χώρας, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους προσωπικές επιδιώξεις.
Δεν υπάρχει δεξιός κι αριστερός λαϊκισμός. Υπάρχει ο διακομματικός λαϊκισμός που οδήγησε την Ελλάδα στο γκρεμό και που εξακολουθεί να απειλεί να την ρίξει μέσα.