Ο βασιλιάς Υμπύ είδε το φως της θεατρικής σκηνής για πρώτη φορά το 1896. Hταν παιδί του ιδιοφυούς Αλφρέ Ζαρί, πνευματικού πατρός παντός ντανταϊσμού και πάσης παταφυσικής. Ο δημιουργός του πέθανε νέος, μόλις 34 ετών, και δεν πρόλαβε να απολαύσει τους καρπούς της διάνοιάς του, τον τρόπο με τον οποίον το έργο του επηρέασε, μέσω του υπερρεαλισμού και του παραλόγου, την τέχνη του 20ού αιώνα. Και βέβαια, δεν μπορούσε να φανταστεί πως στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα οι βασικές αρχές της Παταφυσικής θα ενέπνεαν τη λειτουργία της χώρας που γέννησε τον δυτικό πολιτισμό, της γλυκιάς πατρίδας μας.
Παραθέτω τις βασικές αρχές έτσι όπως τις διετύπωσε ο κύριος Λικ Ετιέν, επίγονος του Ζαρί, ερευνητής στο Κέντρο Περιφερισκοπικών Μελετών: «Ο γνήσιος Παταφυσικός δεν παίρνει τίποτε στα σοβαρά εκτός από την Παταφυσική. Επειδή η Παταφυσική δεν παίρνει τίποτε στα σοβαρά, ο γνήσιος Παταφυσικός δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά ούτε την Παταφυσική ούτε τον εαυτό του».
Αν εφαρμόσετε τις απλές αυτές αρχές στην προσπάθειά σας να ερμηνεύσετε τις ιδιαιτερότητες της δημόσιας ζωής μας, και πολλές απορίες σας θα λυθούν, και θα γλιτώσετε από τα νεύρα και το άγχος που σας προκαλεί η καθημερινή τριβή με το ευτράπελον του βίου μας. Αυτό δεν οφείλεται ούτε σε άγνοια, ούτε σε έλλειψη παιδείας, ούτε στην κοινή γαϊδουριά. Οφείλεται στο γεγονός πως είμαστε ένας Παταφυσικός λαός. Ο λόγος για τον οποίον θυμήθηκα τον υπέροχο Υμπύ, με τον οποίον γελάω ακόμη και μετά την πολλοστή ανάγνωση, είναι η περιπέτεια του Αλέξη Χριστοδούλου, καθηγητή σε λύκειο της ιστορικής Καλαμάτας. Ο κ. Χριστοδούλου λοιπόν πέρυσι το καλοκαίρι, ύστερα από εννέα χρόνια υπηρεσίας, θέλησε να παραιτηθεί. Πλην όμως, του ανακοίνωσαν πως η αίτησή του είχε υποβληθεί εκπρόθεσμα και θα έπρεπε να περιμένει έναν χρόνο. Γνωρίζοντας ότι αν δεν εμφανισθεί για 21 ημέρες στη θέση του θα απολυθεί, απουσίασε για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αναμένοντας ματαίως την απόλυσή του. Είχαν περάσει 2 ολόκληροι μήνες χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς, όταν τηλεφώνησε για να μάθει τι γίνεται με την περίπτωσή του. Του ανακοίνωσαν πως η περίπτωσή του, ως ανορθόδοξη, θα περάσει από πειθαρχικό. Εν τω μεταξύ, και εφτά μήνες μετά την κατάθεση της αίτησης, του ήρθε επιστολή η οποία του ανακοίνωνε ότι η παραίτησή του γίνεται δεκτή. Λίγες ημέρες μετά, τηλεφωνικώς, τον ενημέρωσαν ότι η αποδοχή της παραίτησης ανακλήθηκε, ο μισθός του θα του καταβάλλεται κανονικά, θα ακολουθήσει όμως πειθαρχική δίωξη προκειμένου να απολυθεί και αυτός με τους υπόλοιπους επίορκους του ελληνικού Δημοσίου. Μην αρχίσετε τα γνωστά. Μα εδώ κάνουν πώς και πώς να διώξουν δημόσιους υπαλλήλους και τον έναν που θέλει να φύγει δεν τον αφήνουν. Προσπαθήστε να ερμηνεύσετε το φαινόμενο εφαρμόζοντας τις βασικές αρχές της Παταφυσικής και θα δείτε ότι θα τα καταλάβετε όλα. Χωρίς βέβαια να ξεχνάτε πως η ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου αντιμετωπίζεται ως ένα είδος ένταξης στην εθνική μας ιδεολογία και, ως εκ τούτου, η άρνησή της θεωρείται προδοσία.
Για να καταλάβετε δε και το σχέδιο αντιμετώπισης των προβλημάτων της δημόσιας διοίκησης, σας παραθέτω, από μνήμης, το σχέδιο μάχης που εκπόνησε ο βασιλιάς Υμπύ για να αντιμετωπίσει τον βασιλιά της Πολωνίας Βενσεσλά. Ηθελε να παρατάξει στην πρώτη γραμμή το πεζικό, πίσω από το πεζικό το ιππικό, για να επελαύνει επί του πεζικού του, και με το πυροβολικό να ρίχνει στους δικούς του για να μπερδέψει τον αντίπαλο (pour semer la confusion).
Γι’ αυτό γίνονται όλα αυτά. Για να μπερδευτούν οι εχθροί του έθνους.